"อ๊ะ!" เพราะคนตรงหน้าบอกไม่หลบฉันเลยเบี่ยงไปอีกทางเพื่อหลีกเขาแทน แต่หมอนี่ยังกวนประสาท เดินมาขวางฉันไว้อีก
"นี่! หลีกหน่อย ฉันจะกลับห้อง" เริ่มจะอารมณ์ไม่ดีแล้วตอนนี้
"ดีเลย พวกพี่กำลังง่วงอยู่พอดี ช่วยพาพวกพี่กลับห้องด้วยได้ป้ะ!?"
โอ๊ย! พวกนี้มันกุ๊ยดี ๆ นี่เอง เมาแล้วเรื้อนน่าจะใช้กับคนพวกนี้ได้
"ถอยไป!" ฉันไม่อยากต่อปากต่อคำ พยายามมองหาช่องทางที่จะวิ่งกลับที่พัก
จากคนเดียวที่เข้ามาขวางทางฉันไว้ ตอนนี้เพื่อน ๆ เขาที่นั่งอยู่ตรงนู้นเดินมาล้อมฉันไว้จนหาทางหนีไม่ได้แล้ว
บ้าจริง! ผู้ชายสี่คนแถมมีแต่คนตัวโต ๆ ทั้งนั้น ฉันจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ได้ยังไงเนี่ย
"ตอนนี้หมดทางหนีแล้ว คนสวยจะทำยังไงต่อดีจ๊ะ"
คนที่เข้ามาหาเรื่องฉันคนแรกถามอย่างสนุก มุมปากคล้ำยกสูงจนน่าขยะแขยง
"สี่ต่อหนึ่ง ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย!"
ฉันยังเป็นฉันอีกครั้ง ปากเก่งเพื่อกลบอีกด้านของความรู้สึก
"เฮ้ย ๆ พวกมึงได
