[UN-SET] Unfriend สถานะเมีย

สถานะเมีย - 1

LM Studio , 11.25 AM.

"สวยครับ เอียงข้างสองนาฬิกา"

แช๊ะ แช๊ะ!!

"ทีนี้หมุนกลับมา เชิดหน้าขึ้น เอียงสี่สิบองศา ดีมากครับ"

แช๊ะ แช๊ะ แช๊ะ!!

"เดี๋ยวย้ายไปนั่งไขว่ห้าง เอาแบบที่คิดว่าเซ็กซี่ที่สุดนะครับ"

"ดีครับ แบบนั้นแหละครับ"

"โอเค เยี่ยมมาก น้องแยมนี่มืออาชีพจริง ๆ สวยทุกรูปเลย"

หลังจากถ่ายแบบชุดเดรสแบรนด์นำเข้าจากปารีสเสร็จ พี่ดนัย ช่างภาพของ

costumeวันนี้ก็เอ่ยชมฉันไม่ขาดปาก

"ขอบคุณค่ะ เพราะได้ช่างภาพฝีมือดีอย่างพี่ดนัยร่วมงานด้วยมากกว่า"

ถึงจะเห็นฉันเวลาอยู่กับเพื่อนเหมือนคนไร้สาระ แต่เวลางานฉันจริงจังและรู้มารยาทของสังคมดี

"เหนื่อยมั้ยแยม" ลูกหว้าเดินมาถามพร้อมน้ำสตอเบอรี่ปั่นของโปรดฉัน

"ไม่เท่าไหร่ ดีนะที่พวกพี่ ๆ ทีมงานเขายอมมาถ่ายที่สตูฯ หว้าน่ะ"

ได้ดื่มของโปรดเย็น ๆ แล้วมันกระชุ่มกระชวย

จริง ๆ งานถ่ายแบบวันนี้ต้องถ่อกันไปถ่ายที่ริมทะเลเพื่อให้เข้ากับชุดเดรสบางเบาเวลาต้องลมทะเลแล้วพริ้วไหวเป็นธรรมชาติ

แต่อย่างที่รู้เมื่อคืนฉันดริ้งค์หนักไปหน่อยเลยขับรถไปไม่ไหว ดีที่เจ๊เอมี่ผู้จัดการส่วนตัวผู้น่ารักช่วยเคลียร์ทีมงาน แล้วแนะนำสตูดิโอถ่ายภาพของเพื่อนรักฉันที่มีพร้อมทุกอย่าง พี่ ๆ ทีมงานเขาเลยยอมถ่ายทำที่นี่

"แล้วเจ๊เอมี่ไปไหนอะ"

ฉันไม่เห็นผู้จัดการส่วนตัวมาสักพักตั้งแต่เริ่มถ่ายชุดที่สองแล้ว

"เห็นออกไปรับโทรศัพท์นะ แต่นี่ก็นานแล้วนะ" ลูกหว้าชะเง้อมองไปทางประตู

เจ๊เอมี่ที่ว่าเธอเป็นสาวประเภทสองแต่หุ่นแซ่บมาก ใบหน้าก็สวยเหมือนผู้หญิง นี่ถ้าอายุไม่เข้าเลขสามปลาย ๆ ฉันว่าเธอถ่ายแบบได้เลยแหละ

"เดี๋ยวคงมาแหละ" พึมพำก่อนจะหยิบเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเข้าแอปฯ สีฟ้า

กึก... มือฉันหยุดชะงักเมื่อเจอสเตตัสหนึ่งที่ตั้งค่าให้เฉพาะเพื่อนเท่านั้น

พออ่านสเตตัสนั้นเสร็จความสั่นเทาเริ่มทำฉันหายใจหอบหืด มือกำโทรศัพท์มือถือเคสสีชมพูฟรุ้งฟริ้งแน่นจนอยากจะบีบให้แตกละเอียด

Arlongkron tharnnarongphaisarn : 15 นาที : เพื่อนเท่านััน

'เมื่อคืนโดนคนบ้าขโมยจูบ ดูสิ ปากบวมเลย'

แค่สเตตัสสั้น ๆ ที่พิมพ์คงกลัวคนไม่เห็นภาพ หมอนั่นเลยถ่ายรูปใบหน้าครึ่งซีกตั้งแต่สันจมูกช่วงปลาย ลงต่ำมาจนถึงปลายคางคมสัน

ไหนบอกว่าให้ดูปากบวม ที่แท้ก็แค่จะล่อเหยื่อสาว ๆ ที่เป็นเพื่อนกับตัวเองมาคอมเม้นท์สิท่า มือที่สั่นเทารอไม่ไหว กดออกจากแอปฯ ที่ใช้งานอยู่ เข้าไปเมนูรายชื่อแล้วเลื่อนหาเบอร์ ๆ หนึ่งที่ฉันบันทึกว่า 'หมาบ้ากิเลน' กำลังโทร...

แนบหูรอสัญญาณโทรศัพท์อยู่สามสี่ตู๊ดก็ไร้คนรับสาย แต่เสียใจ นี่คือแยมโรล โทร.ครั้งเดียว ไม่รับไม่ล้มเลิก!!

ตู๊ดดดด...

ฉันกดโทร.ครั้งที่สอง รอปลายสายรับอย่างจดจ่อ นี่ถ้าเขาไม่รับสายอีกเจอฤทธิ์แยมโรลคนนี้แน่นอน

[ฮัลโหล] หึ! ในที่สุดก็รับสายสักทีนะไอ้หมาบ้ากิเลน

"นึกว่าตายซะแล้ว" ฉันแว๊ดใส่ทันทีที่เพื่อนอีกกลุ่มรับสาย

[เธอเองเหรอ?] เสียงเหมือนคนงัวเงียถามกลับ

อะไรของหมอนี่ เพิ่งโพสต์สเตตัสลงไปแค่สิบกว่านาทีหลับต่อเลยเหรอ ฉันล่ะเชื่อเลย อ้อ ลืมไป กิเลนเป็นพวกนกเค้าแมว ออกหากินกลางคืนเพราะเขาเปิดคลับเข้าหุ้นกันกับเพื่อนในกลุ่มที่ชื่อ 'ลัคกี้' และคลับที่ว่าก็คลับเดียวกับไอ้คลับเมื่อคืนที่ฉันเมาหัวราน้ำนั่นแหละ

"ไปลบโพสต์ล่าสุดนายออกเดี๋ยวนี้!" ฉันเดินปลีกตัวออกมาคุยโทรศัพท์ที่ริมระเบียงด้านนอกสตูดิโอ ปล่อยให้ลูกหว้าจัดการสตูดิโอถ่ายภาพของเธอต่อ

[โพสต์ไร อันไหนวะ!?] คนถูกสั่งทำเหมือนคิดแล้วก็หัวเสียเมื่อคิดไม่ออก

"ก็รูปทุเรศ ๆ ของนายไง" พยายามหายใจเข้าออกช้า ๆ เพื่อไม่ให้ปรี้ดแตกหนักกว่าที่เป็นอยู่ [รูปที่ฉันลงไม่มีรูปไหนทุเรศเลยสักรูป]

ได้ยินแล้วถึงกับแหวะออกมา ช่างมั่นหน้า มั่นปากจริง ๆ พ่อคุณ

ยอมรับว่า 'กิเลน' หรืออีกชื่อคือ 'กิล' เพื่อนอีกกลุ่มที่ฉันรู้จักผ่านเฮียราชันย์ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันน่ะเขาหล่อ รวย โพรไฟล์ดี แต่เสียอย่างเดียว ปากหมา ปากจัด

ซึ่งสองข้อหลังมันทำให้เราสองคนแทบจะไม่ถูกกัน

"ทุเรศทุกรูป" หมั่นไส้น่ะ [แน่ใจว่าทุเรศ ให้พูดอีกที]

ตอนนี้รู้สึกเหมือนเสียงเขาจะเป็นปกติกว่าตอนแรกที่รับสาย

"อย่าพาออกทะเล นายรีบ ๆ ไปลบไอ้โพสต์ทุเรศ ๆ ที่ทำให้คนอื่นเสื่อมเสียเดี๋ยวนี้!" ฉันขึ้นเสียงใส่เขาจนต้องมองหน้ามองหลังว่าเสียงดังรบกวนห้องสตูฯ อื่น ๆ หรือเปล่า

[ฉันโพสต์อะไรเธอจะเดือดร้อนทำไม]

[ทำอย่างกับว่าคนที่ขโมยจูบฉันคือเธองั้นแหละ]

จึก... ถึงกับสะอึกเมื่อถูกย้อนกลับมา

จำได้ไหมเมื่อคืนที่ฉันบอกว่าฉันจำกลิ่นของผู้ชายคนนั้นที่ขโมยจูบฉันได้ดีน่ะ

ไม่ผิดหรอกที่ฉันจะเฉลยว่าคน ๆ นั้น คือไอ้เพื่อนอีกกลุ่มที่สนิทกันที่อยู่ในสายตอนนี้ หลังจากที่ฉันตื่นมาเมื่อเช้าพร้อมสติที่ดีขึ้น ฉันรู้สึกว่าในกระเป๋ากางเกงยีนส์ที่สวมไปเมื่อคืนมีอะไรบางอย่างถูกหย่อนใส่ไว้

พอล้วงออกมาดูถึงเห็นว่ามันเป็นแหวนรูปหมาป่าตัวเล็ก ๆ ที่เป็นไซซ์ผู้ชายใส่และฉันก็คุ้นกับแหวนวงนั้นดีเพราะมีเพียงคนเดียวในกลุ่มที่สวมมัน

ใช่...กิเลนนั้นแหละ ถ้าถามว่าพอรู้ความจริงว่าเป็นคนรู้จักที่เมื่อคืนเรา...

เออ นั่นแหละ ที่ฉันทำไปเพราะเมาแล้วรู้สึกยังไง บอกเลยว่า แย่!!

ฉันรู้สึกแย่มาก และฉันคิดว่ากิเลนก็รู้ว่าเมื่อคืนคือฉันไม่งั้นหมอนั่นไม่กล้าเอาแหวนของตัวเองยัดใส่กางเกงฉันเพื่อบอกตัวตนของเขาแบบนี้หรอก

เดี๋ยว ๆ อย่าเพิ่งคิดไปไกล เมื่อคืนมันเกิดเพราะความเมา ฉันกับหมอนั่นไม่ได้มีซัมธิงอะไรเกินกว่าคำว่า 'เพื่อน' แน่นอน

"นายอย่ามาเล่นลิ้น ฉันรู้ว่านายรู้ดี"

ปลายสายเงียบไป แต่หูฉันดี ฉันได้ยินเสียง 'หึ' ดังลอดผ่านปลายสายออกมาเบา ๆ คงสะใจมากสินะที่ทำให้แยมโรลคนนี้เดือดได้

[โทร.มาแค่นี้ใช่ไหม ฉันจะนอน]

นึกแล้วแหละว่าหมอนี่ต้องกวนประสาทไม่ยอมทำตามที่ฉันบอกแน่ ๆ

"ห้ามวาง!!" ฉันตะคอกเสียงลงไปอย่าหมดความอดทน

[เป็นแม่?] แม่ไม่ได้เป็นโว้ย!!

"นายจะลบโพสต์นั้นดี ๆ หรือจะให้ฉันแฉคืนที่นายโกงที่สนามเฮียราชย์"

หึ! มุมปากฉันยกสูงเมื่อความลับของกิเลนถูกฉันล่วงรู้เข้าแล้ว

[โกงอะไร คนอย่างกิเลนไม่เคยเล่นลูกไม้]

ฉันทำปากเบี้ยวทันทีที่ได้ยินคำพูดทุเรศ ๆ นั้น

นอกจากเขาจะเปิดคลับแล้ว เวลาว่างกิเลนมักจะลงแข่งรถที่สนามเฮียราชันย์ลูกพี่ลูกน้องฉันแก้เบื่อ แต่โชคดันดีที่เขามีความสามารถด้านนี้เลยทำให้กลายเป็นคนดังระดับสามของสนามแห่งนั้น

"วันที่ 17 รอบคัดเลือกตัว”

“มีใครบางคนจ้างเด็กในสังกัดสลับตัวกับตัวเองไปแข่งแทน"

[เธอ!!]"

“หึ จำได้แล้วเหรอ ทีนี้มายื่นหมูยื่นแมวกันดีกว่า นายไปลบโพสต์นั้นทิ้ง ฉันก็จะลบเมมโมรี่เรื่องนี้ออกจากสมอง"

เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับเจ้าแม่ผู้หยั่งรู้อย่างแยมโรล จริง ๆ เรื่องที่ฉันแบล็คเมล์กิเลนไปเมื่อกี้รู้มาจากเฮียราชย์อีกทีน่ะ

[ไม่แฟร์ มีที่ไหนลบเมมโมรี่ในสมอง ฉันไม่ใช่เด็กสองขวบ]

เออ นายไม่ใช่เด็กสองขวบจริง ๆ นั่นแหละ เพราะไม่งั้นนายคงทำตามที่ฉันบอกไปแล้ว "นี่กิล!!" ฉันเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้วนะ

เวลาอารมณ์ไม่ดีทีไรจะชอบเรียกเขาด้วยชื่อสั้น ๆ แบบนี้

[ครับผม] ยังจะมากวนประสาท

"ฉันแค่ขอร้องให้นายลบโพสต์นั้นออกมันยากตรงไหน"

[ก็... ไม่ยาก]

"งั้นก็ลบสิ"

[ไม่อะ นั่นมันหน้าเฟซฯ ฉัน ฉันจะทำอะไรก็เรื่องของฉัน]

"..." ถึงกับพูดไม่ออก ยืนกำมือแน่นอย่างนิ่ง ๆ

[เธอจะเดือดร้อนอะไรนักหนาแยมโรล ในเมื่อฉันไม่ได้ติดชื่อเธอลงบนสเตตัสฉันสักหน่อย] โอเค ฉันรู้ว่าหมอนี่กำลังด่าว่าฉันร้อนตัว

เขาพูดถูกที่ไม่มีใครรู้ว่าคนที่เขาโพสต์ลงหมายถึงฉัน

แต่แล้วไง? คนอื่นไม่รู้แต่ฉันรู้ และมันก็จี๊ดทุกครั้งที่หวนนึกถึงเรื่องคืนนั้น

[ถ้าไม่มีอะไรแล้วของีบต่อสักสิบห้านาทีเดี๋ยวไปรับ]

"รับ? นายจะไปรับใคร?"

[ก็เธอไง]

"ใครใช้?"

[ไม่มี แต่ฉันรู้ว่าวันนี้เธอติดรถเจ๊เอมี่ไปทำงาน และตอนนี้เธอก็กำลังเจอเรื่องลำบากเพราะผู้จัดการส่วนตัวเธอหายไป]

เห้ย! หมอนี่รู้ได้ไงอะ ถึงว่า ลูกหว้าบอกว่าเจ๊เอมี่ออกมาคุยโทรศัพท์นานแล้วแต่ไม่ยักกลับเข้าไปในสตูดิโอสักที ที่แท้เจ๊แกก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วนี่เอง

[รออยู่นั่นแหละ ขออาบน้ำแปบ]

"เดี๋ยว!..." ยังไม่ทันจะได้แย้งอะไร ไอ้บ้ากิเลนก็ตัดสายทิ้งไป

ฉันยังค้างคาใจเรื่องเจ๊เอมี่ที่หมอนั่นบอกเลยรีบกดโทร.หาเธอทันที

"เจ๊อยู่ไหน?" ทันทีที่อีกคนรับสายฉันรีบถามทันที

[เจ๊ออกมาคุยงานด่วน] งานด่วนอะไรของเจ๊เนี่ย!

"งานอะไรจะด่วนขนาดนั้นคะ" อยากรู้ใจจะขาดแล้ว

ผู้จัดการส่วนตัวที่ไหนหนีนางแบบในสังกัดไปแบบไม่บอกกล่าวอะไร

[คนนี้หล่อโดนใจไหมคะเจ๊ / ชู่ววว]

ไม่ทันแล้วเจ๊เอ๊ย!! ฉันได้ยินเต็ม ๆ เลยว่าตอนนี้งานด่วนที่ว่าคืออะไร

"เจ๊มี่!!" ฉันเรียกเจ๊แกจนสุดเสียง

[อูยยยย เจ้าแม่แยมโรลองค์ลงแล้ว] ยังมีหน้ามาพูดเล่นอีกนะ

"แยมให้เวลาเ**กลับมารับที่สตูฯ ภายในสิบนาที" ฉันเสียงขุ่น

นี่ยังตะวันแยงตาอยู่เลย อะไรจะอดอยากปากแห้งขนาดทิ้งฉัน ทิ้งงาน วิ่งไปหาผู้ชายขนาดนั้น ปกติก็เห็นควงไม่ซ้ำหน้าอยู่ทุกเวลาที่ว่างงาน

[น้องแยมขราาาา]

"ไม่ต้องมาลากเสียงออดอ้อนเลย แยมโกรธจริง ๆ นะคะ" ขู่สักหน่อย

เมื่อกี้ไอ้หมาบ้ากิเลนบอกจะมารับฉันในสิบห้านาทีสินะ เพราะฉะนั้นฉันต้องให้เจ๊เอมี่มาถึงก่อนหมอนั่นให้ได้ แล้วถามว่าถ้าไม่อยากเจอกิเลนทำไมฉันไม่ให้ลูกหว้าไปส่งหรือไม่ก็กลับแท็กซี่ เพราะฉันอยากลงโทษผู้จัดการส่วนตัวที่โดดงานยังไงล่ะ

[แต่เจ๊อยู่ดอนเมือง จะไปหาคุณน้องที่อยู่กลางกรุงทันในสิบนาทีได้ยังไงคะ]

เสียงเจ๊เอมี่เหมือนเครียดหนักที่เจอฉันเอาจริง

"ดอนเมือง? นี่เจ๊ไปหาเหยื่อแถวนั้นได้ยังไง"

[แฮร่ ๆ พอดีมีผู้หวังดีไม่ประสงค์ให้เอ่ยนามหาให้จ้า]

ดูทำเสียงเข้า เหมือนชื่นชมไอ้คนที่เจ๊แกพูดถึงมากมายก่ายกอง

"ไอ้บ้ากิเลน" ไม่ต้องเอ่ยชื่อฉันก็รู้ว่าเป็นใคร ในเมื่อหมอนั่นเพิ่งแบไต๋ออกมาหมดแล้วเมื่อกี้ [อุ๊ย! เจ๊เปล่าบอกนะคะคุณน้อง]

ชัวร์เลยแบบนี้ เจ้าแผนการนักใช่ไหมกิเลน

นายจะกวนประสาทฉันไปถึงไหนกันนะไอ้เพื่อนบ้า!!