มิลันดาอ้าปากหาวเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับ ลุกจากเตียงนอนโซเซเข้าห้องน้ำด้วยความเพลีย หล่อนสายไม่ได้เพราะเป็นการเริ่มงานวันแรก ถึงโรงพยาบาลเจอเคสหนักๆ เข้ามาทดสอบตลอดเวลา เพราะหล่อนจบจากต่างประเทศ หมอใหญ่เลยอนุญาตให้เข้าร่วมการผ่าตัด
หล่อนพอเข้าใจว่านี่คงเป็นการทดสอบ แค่แพทย์เกียรตินิยมจบมาแต่ภาคปฏิบัติย่ำแย่ก็ใช้ว่าทุกคนจะยอมรับ พอได้ร่วมผ่าตัดหมอที่นี่จึงให้การชื่นชมหล่อนเป็นอย่างดี มิลันดาเอนกายพิงพนักเก้าอี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อยอ่อน รมย์รวัตรกระตุกยิ้มมุมปาก เขาเองก็เหนื่อยไม่แพ้กันแต่เพราะเป็นผู้ชายแรงย่อมดีกว่าหญิงสาวอยู่แล้ว
“เหนื่อยไหมมิ” รมย์รวัตรถามแล้วส่งน้ำผลไม้ให้
หล่อนรับมา “เหนื่อยมากเลยวัตร ฉันนี่หมดแรงเลย ง่วงมากตาแทบจะหลับ” มิลันดาบ่น
“ก็แกเก่งเรื่องผ่าตัดนี่หว่า หมอที่นี่เขามีเคสหนักทั้งนั้นเลยต้องใช้แกเป็นพิเศษ” ชายหนุ่มบอกเหตุผล มิลันดาเลยตวัดสายตาค้อนวงให
