มิลันดาสาวเท้าลงมาชั้นล่าง เห็นมารดากำลังง่วนอยู่กับการตระเตรียมอาหาร คนตัวเล็กนั่งลงบนเก้าอี้บุนวมสีไข่ไก่ มองดูบรรดาของโปรดตั้งเรียงรายจนน้ำลายสอ
“วันนี้จะไปไหนแต่เช้าล่ะลูก” ดาวเรืองถามบุตรสาวทันที
“ไปโรงพยาบาลค่ะแม่ วันนี้มิมีสัมภาษณ์”
“สัมภาษณ์แล้วจะได้ไหมล่ะลูก”ดาวเรืองแกล้งเย้า
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะคะ มือระดับนี้แล้ว”มิลันดาแสร้งยอตัวเองพลางยกมือกำขึ้นด้วยความมั่นใจ
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จถึงเวลาเตรียมตัวเดินทางไปโรงพยาบาล แม้มารดาจะคะยั้นคะยอให้นั่งรถของที่บ้านแต่หล่อนปฏิเสธ อากาศข้างนอกแม้ร้อนเพียงใด แต่หล่อนอยากทักทายบรรดาแม่ค้าพ่อค้าซึ่งเคยรู้จักกันมานานเสียมากกว่า
“คุณมิจะไปไหนคะวันนี้แต่งตัวซะสวยเชียว” ป้าขายขนมครกทักทาย
“มิจะไปโรงพยาบาลค่ะ มีสัมภาษณ์” หญิงสาวตอบ
“โชคดีนะคะ”
“ค่ะป้าจุ๋ม”
รถคมฉณัฐเคลื่อนตามเส้นทาง เจ้าของรถมองตามร่างบางซึ่งเดินอยู่ตรงทางเท้า น้องมิกำลังเด
