ไม่เคยรัก until you + ตอนพิเศษ

ตอนที่หนึ่ง ความเจ็บที่ฝากไว้ 1

โรงพยาบาล B

เสียงสะอื้นและอาการสั่นเทาของผู้หญิงที่นั่งคุดคู้อยู่บนเตียงคนไข้ในวอร์ดวีวีไอพีของโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ทำให้สันกรามของอาคิน ศิลาปราการขบกันแน่น

ผู้หญิงตรงหน้าคือน้องสาวของเขา ดวงตาคมกริบที่หากใครได้เห็นในยามนี้ต่างก็คงผวา เพราะมันเต็มไปด้วยรังสีอำมหิตเพราะความโกรธเกลียดเคียดแค้น ยิ่งจ้องแขนบอบบางของน้องสาวที่ข้างหนึ่งมีการพันแผลเพราะการกรีดข้อมือของเจ้าตัว ส่วนแขนอีกข้างมีเข็มน้ำเกลือเสียบอยู่ทำให้ดูน่าเวทนากว่าเก่า

ตลอดเวลาที่น้องสาวโตมาด้วยกัน เขาก็ไม่เคยปล่อยให้เธอต้องพานพบความเจ็บปวด เธอไม่เคยเข้าโรงพยาบาล ไม่เคยต้องมีสายน้ำเกลือที่บ่งบอกความอ่อนแอของร่างกายบนหลังมือ และยิ่งการกระทำที่เหมือนคนหมดหนทางจนพยายามจบชีวิตด้วยการกรีดแขนตัวเองยิ่งไม่สมควรเกิดกับหญิงสาวผู้ที่เคยมีแต่ร่องรอยแห่งความสุขในแววตา

โลกที่สวยงามของน้องสาวของเขาต้องหม่นหมองเพราะหญิงร้ายชายชั่วสองคนนั้น พวกมันทำให้เขาเกือบจะเสียเธอไป

แม้ว่าตอนนี้เอวิตาจะปลอดภัยดี ภาพดวงหน้าซีดเซียวหากแต่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาและร่างกายที่เกือบจะเย็นชืดของน้องสาวเขานอนบนกองเลือดที่แดงฉาน ทำให้คนที่แข็งแกร่งไม่เคยเกรงสิ่งใดรู้สึกขลาดกลัวจนเหมือนโลกหยุดหมุน

ในตอนนั้น เขาเกือบจะเสียเธอไป โชคดีที่ยังยื้อแย่งชีวิตน้องสาวจากมือมัจจุราชมาสำเร็จ แต่ท่าทางเสียอกเสียใจที่ยังมีชีวิตอยู่ของเธอทำให้เขายิ่งโกรธจนความรู้สึกมันอัดแน่นเต็มโพรงอกไปหมด

เขาเดินเข้าไปหาเอวิตาที่ยังไม่รับรู้การมาของเขา พอเห็นว่าเขามายืนข้างๆ คนที่เอาแต่ร้องไห้อยู่ก็หันหน้ามา ดวงตาที่แห้งแล้งเพราะหมดอาลัยตายอยากทอดมองเขา ก่อนมือเล็กๆ จะยกขึ้นมาทุบแผงอกเขาเบาๆ

"พี่อาคิน ช่วยอีฟไว้ทำไม ทำไมไม่ปล่อยให้อีฟตาย ทำไม"

ถ้อยคำต่อว่าของน้องสาวทำให้แววตาของเขาโชนแสง ข้อมือเล็กๆ มีเลือดซึมจากแผล เขาถึงได้จับข้อศอกของเธอเอาไว้ไม่ปล่อยให้เธอทุบตีเขาต่อ ไม่ใช่เขาเจ็บ แต่เขาไม่อยากให้น้องสาวเจ็บไปมากกว่านี้...

"อีฟ หยุดโวยวายแล้วฟังพี่" เขาบอกเสียงเเข็ง ที่ผ่านมาไม่เคยสักครั้งที่ต้องขึ้นเสียงกับน้องหากแต่ตอนนี้ต้องทำเเละเหมือนมันได้ผล คนตัวเล็กหยุดนิ่ง พยาบาลที่เฝ้าไข้อย่างใกล้ชิดละล้าละลังจะเข้ามาดูแผล เเต่เขาดูแล้วพบว่ายังไม่อันตรายก็พยักหน้าให้ออกไปก่อน

แม้จะหยุดโวยวาย คนเป็นน้องไม่พูดอะไร เอาแต่ร่ำไห้ และเศร้าซึม

"ตอนนี้อีฟไม่ใช่คนตัวคนเดียว อีฟยังมีครอบครัวที่พร้อมจะรักอีฟเสมอ นอกจากครอบครัวแล้ว ยังมีหลานของพี่ในท้องอีฟอีก อีฟจะทิ้งไปได้ยังไง"

"แต่เด็ก... เป็นลูกของเขา" ลูกของผู้ชายใจร้ายคนนั้น

"ถึงจะเกลียดพ่อของหลานขนาดไหน แต่ครึ่งหนึ่งของเด็กคนนั้นมาจากอีฟ อีฟจะทำลายลงคอเหรอ"

เสียงของเขาดังก้องเข้าไปในโสตประสาทของคนตัวเล็กๆ เหมือนมีบางอย่างมาฉุดกระชากความรู้สึก แล้วโลกที่มืดมนของเธอจึงสว่างขึ้น จริงสินะ... ลูกคือครึ่งหนึ่งของเธอ

หยาดน้ำตาของหญิงสาวไหลเป็นสาย เธอวู่วามจนคิดจะทำลายเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง

อาการนิ่งงันของน้องสาวทำให้อาคินลอบถอนหายใจ อันที่จริงเขาไม่ได้สนไอ้มารหัวขนนั่น หากแต่เขาคุยกับจิตแพทย์แล้วว่าต้องหาสิ่งยึดเหนี่ยวให้น้องสาวไม่คิดสั้นอีก เขาถึงได้บอกน้องสาวให้เห็นคุณค่าของเด็กในท้อง ทั้งๆ ที่หากทำได้เขาก็อยากให้เหลือไว้แค่เพียงเอวิตาเท่านั้น

"ถ้าไม่เห็นแก่พี่ ก็เห็นแก่ลูก พ่อมันแย่ แม่ก็จะไม่รักลูกอีกคนหรือไง"

คำพูดของเขาทำให้เธอปล่อยโฮออกมา หญิงสาวกอดพี่ชายเอาไว้ ปฏิกิริยาที่เปลี่ยนแปลงไปทำให้อาคินโล่งใจ

เขาไม่ค่อยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ช่วงเวลาที่เขายุ่งกับงาน และการขยายกิจการในช่วงไตรมาสสุดท้ายของปี น้องสาวของเขาที่ไม่ได้เล่าเรื่องราวอะไรเป็นพิเศษ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้ชั่วนั่นดอดเข้ามาในชีวิตเอวิตาตอนไหน ถ้าเพียงเเต่เขาไม่มาเซอร์ไพรซ์วันเกิดน้องสาวที่ห้องพักของเจ้าตัว เขาคงเสียเธอไปตลอดกาลแล้ว

หลังจากที่พาเธอมาถึงโรงพยาบาลให้แพทย์ช่วยยื้อชีวิตเธออยู่ในห้องฉุกเฉิน เขาเรียกพี่เลี้ยงคนสนิทของเธอที่อยู่ในห้องชุดมาคุยถึงได้รู้เรื่องราว น้องน้อยของเขาแอบคบผู้ชาย และทั้งสองเลิกราในวันเกิดของเอวิตา หญิงสาวหายเงียบไปร้องไห้อยู่ในห้องนอนจนเขาเข้ามาเจอ พี่ก้อยยังบอกอีกว่าแอบเห็นที่ตรวจการตั้งครรภ์ที่เอวิตาทิ้งไว้ในห้องน้ำขึ้นขีดแดงสองขีดสิ่งที่ทั้งสองทะเลาะกันพี่ก้อยก็ได้ยินและถ่ายทอดให้เขาฟังทั้งหมด นอกจากจะเอารายละเอียดของไอ้หมอนั่นมาค้นหาประวัติมันแล้วเขายังขอให้หมอตรวจและพบว่าน้องสาวของเขาตั้งครรภ์ กับไอ้ชั่วคนนั้นจริงๆ!

"ไม่ต้องกังวลนะอีฟ รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดี พี่รู้เรื่องจากพี่ก้อยทั้งหมดแล้ว พี่จะจัดการเอง ไอ้คนที่มันทรยศและทำร้ายอีฟ มันไม่ควรจะมีเงาหัว"

เพราะข้อมูลในโทรศัพท์ของน้องสาวทำให้เขาควานหาตัวมันไม่ยาก

จากนั้นเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงเขาก็ใช้อำนาจและคอนเน็กชันที่มีค้นหาหญิงร้ายชายเลวทั้งสองคนจนเจอ

"พี่อาคิน... ทินไม่ได้ผิด" หญิงสาวรีบคว้ามือพี่ชายเอาไว้ เงยหน้ามามองดวงตาที่เรียบนิ่งเหมือนท้องทะเลลึกของเขา เธอที่เคยนึกถึงแต่ตัวเองถึงได้นึกห่วงคนอื่นเพราะรู้ว่าถ้าพี่ชายเธอหมายหัว นั่นหมายถึงหายนะจะมาสู่คนคนนั้นในไม่นาน

เธอยังคงรักเขา แม้ว่าเขาจะทำให้เจ็บช้ำจนไม่อยากมีชีวิตต่อไป หญิงสาวยอมรับว่าเขาทำให้เสียใจ

หากแต่เล่าความจริงไป พี่ชายเธอคงได้กลายเป็นฆาตกร

ดังนั้น... เธอจะปล่อยให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้

"จนตอนนี้ยังจะปกป้องมัน"

"ฟังอีฟก่อน" หญิงสาวรั้งมือที่สั่นเพราะความโกรธของพี่ชายเอาไว้... "ทินเลิกกับนิ้งก่อนที่จะมาคบกับอีฟ แต่ว่านิ้งท้องตอนก่อนจะเลิกกันแล้วทินเพิ่งรู้เลยมาขอเลิกกับอีฟเพื่อไปรับผิดชอบลูก ที่อีฟเสียใจก็เพราะว่าทั้งๆ ที่อีฟก็ท้องเหมือนกันแต่ยังไม่มีโอกาสได้บอก ทินก็บอกว่าจะรับผิดชอบเค้า และจดทะเบียนสมรสกันไปแล้ว เขายังรักอีฟแต่อยากเลิกกันเพราะเค้าเลือกลูก ในตอนนั้นเขาเลือกนิ้งในฐานะแม่ของลูกไปแล้ว อีฟพูดอะไรไม่ออก เพราะคิดว่าพูดไป คงไม่มีวันได้เขาคนเดิมคืนมา"

"ก็เลยเลือกที่จะทำร้ายตัวเอง" คนเป็นพี่อ่อนใจ เขาไม่รู้ว่าเรื่องที่น้องสาวเล่าว่าจริงหรือเท็จ ไม่ได้คิดว่าน้องสาวโกหก แต่สิ่งที่เธอรับรู้มาจะจริงหรือเป็นเรื่องลวงต่างหากเล่าที่เขาสงสัย

"อีฟคงยอมรับไม่ได้ ถ้าเขาอยากเก็บไว้ทั้งสองคน อีฟขอเป็นคนไปดีกว่า"

"..." ในแววตาของอาคินยากจะหยั่งถึงความรู้สึก "ถ้าพี่ไม่ฆ่ามัน เราจะสัญญากับพี่ได้ไหมว่าจะไม่คิดสั้นเพราะอารมณ์ชั่ววูบอีก"

"อีฟสัญญาค่ะ อีฟจะไม่แก้ปัญหาด้วยการตัดช่องน้อยแต่พอตัวอีกแล้ว" หญิงสาวร้องไห้อีกครั้ง มือเล็กๆ ลูบหน้าท้องแบนราบของตัวเอง "ขอบคุณนะคะที่ทำให้อีฟรู้ว่ามีสิ่งหนึ่งที่ต้องรักษาไว้"

"พี่ดีใจนะที่อีฟฟังพี่ ดูแลรักษาตัวเองและหลานของพี่ให้ดีนะ อย่าทำร้ายตัวเองอีก"

คนเป็นพี่พูดอย่างฝืนความรู้สึกยิ่งนักเลือดชั่วของไอ้หมอนั่นเหมือนเป็นของราคาแพงที่เขาไม่อยากได้แต่เป็นเพราะมันเป็นสินค้าขายพ่วงมาจึงจำเป็นต้องกว้านซื้อไว้

เพื่อรักษาชีวิตของน้องสาว เขาจะยอมให้เฉพาะหลานคนนี้แต่หญิงร้ายชายชั่วคู่นั้นถ้าพวกมันไม่ได้รับผลกรรมตอบแทนสิ่งชั่วช้าที่ทำไว้กับน้องเขา อาคินคงตายตาไม่หลับ

"เดี๋ยวพี่ให้พยาบาลมาทำแผลให้นะอีฟ เราห้ามทำร้ายตัวเองแล้วก็ดูแลสุขภาพด้วย ลูกในท้องจะได้แข็งแรง" เขาบอกปลอบน้องสาวที่มีทีท่ากระตือรือร้นขึ้นมานิดๆ เห็นว่าพอวางใจได้จึงเดินออกไปบอกพยาบาลให้มาดูแลเธอ

พอเดินออกมาพ้นจากระยะสายตาและระยะการได้ยินของน้องสาวแล้ว อาคินก็กดโทรออกหาลูกน้องคนสนิท

"ภัทร... เรื่องคนที่ให้ตาม ถึงไหนแล้ว"

"ไอ้ผู้ชายหายไปจากโรงแรมตั้งแต่บ่ายแล้วครับกำลังให้คนตามตัว ส่วนผู้หญิงกำลังจะเดินทางผมได้ตัวตอนเรียกแท็กซี่จากที่พักไปสนามบินพอดี ดูจากเอกสารแล้วเหมือนกำลังจะไปสวิตเซอร์แลนด์ ผมเอาตัวมาไว้ที่เพนท์เฮาส์คุณอาคินเรียบร้อยแล้วครับ"

ทำไมพวกเขาไปคนละทางกัน แถมตอนที่พักโรงแรมสองคนนั้นยังนอนคนละห้องกัน อาคินมีคำถามวนเวียนในหัว แต่ไม่ได้ถาม เพราะคนที่ตอบคำถามเขาได้ ไม่ใช่ภัทร

"ตามไอ้ทินให้ได้ ได้ตัวมันแล้วรายงานทันที ส่วนผู้หญิงคนนั้นเฝ้าเอาไว้ อย่าให้หลุดออกมาได้ ฉันกำลังจะไปที่นั่น"

"ครับ"

อาคินกดวางสาย ดวงตาคู่คมหรี่ลง ท่าทางของเขาเยือกเย็นขึ้น ไม่ได้มีท่าทางโมโหเหมือนตอนที่เห็นน้องสาวร้องไห้...

เปล่าหรอก เขาไม่ได้ใจเย็นลง ไม่หายโกรธ หากแต่เขานิ่งได้เพราะว่าเขาได้ตัวผู้หญิงคนนั้นมาแล้วต่างหาก ที่เหลือก็แค่ลงมือ

เจ้าของร่างสูงหัวเราะในลำคอ เขาก้าวเดินออกไปจากห้องวีวีไอพี ดวงตาของเขาหมายมาด ดูเยือกเย็นแบบที่ศัตรูได้เห็นเป็นต้องหนาวไปจนถึงขั้วหัวใจแน่นอน....