ใจรัก

ตอนที่ 5

​ในขณะที่กีรดาอยู่กับเรย์โนว์อย่างสุขใจ อากอนก็ตามสืบจนรู้ว่าสาวน้อยที่ลงทุนไปถึงสิบล้านไปอยู่กับใครและที่ไหน แม้ว่าข้อมูลจะไม่แน่ชัดมากเท่าไรเพราะไม่มีรูปถ่ายยืนยัน แต่ลูกน้องคนเดียวที่ตามไปทันก่อนเธอจะหายไปนั้นรายงานมาว่าเธอถูกผู้ชายคนหนึ่งอุ้มขึ้นรถไปแล้ว วันนี้ก็มีลูกน้องอีกคนที่เห็นแม่นกน้อยของเขาไปอยู่กับลูกน้องของเรย์โนว์ที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่โดยที่มีบอดี้การ์ดดูแลตลอดเวลา

"ฉันต้องการกีรดากลับคืนมา พวกแกไปทำยังไงก็ได้เอาตัวเด็กนั่นมาให้ฉันภายในอาทิตย์นี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะเล่นงานพวกแกทีละคนเอาให้สาสมกับทีทำของเล่นฉันหายไป"

“ครับท่าน”

"ส่งคนไปสั่งสอนไอ้เรย์โนว์ด้วย เอาแค่เกือบตายก็พอ"

"ครับท่าน"

บรรดาลูกน้องมือดีก้มหน้ารับคำสั่งก่อนจะเดินออกไปเหลือเพียงอากอนที่ยังนึกเจ็บใจที่โดนมาเฟียค้าอาวุธมาตัดหน้าไปซะก่อน แถมมันยังใช้เบอร์แปลกโทรมาต่อรองด้วยเงินสิบห้าล้าน แต่ว่าเขาไม่ต้องการ เงินแค่นั้นมันไม่ได้มีความหมายอะไรเลยสักนิด สิ่งที่ต้องการคือยัยเด็กนั่นที่หลุดจากมือทั้งที่ยังไม่ได้เชยชมให้สมใจก็ไปอยู่ในมือคนอื่นแล้ว

ทำแบบนี้มันหยามหน้ากันเกินไปแล้ว

เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆหรอก

หลังจากที่เรย์โนว์กับกีรดาอยู่ด้วยกันสักพักก็เริ่มวางใจกันมาขึ้น เรื่องความรุนแรงที่จะเกิดขึ้นนั้นยังไม่มีอะไรให้เห็นชัดเจนแต่ก็ยังไว้ใจไม่ได้ ลูกน้องของอีกฝั่งนั้นพยายามจะสอดแนมเข้ามาแต่ก็ถูกสกัดเอาไว้ได้เสมอ ไม่ว่ากีรดาจะไปที่ไหนก็จะมีบอดี้การ์ดตามประกบเพื่อรักษาความปลอดภัย ส่วนเรย์โนว์ก็ไม่คิดจะติดต่ออีกฝ่ายเพราะมั่นใจว่ามันไม่มีทางยอมแน่นอน

เขาไม่เคยไว้ใจความเงียบสงบเลยสักครั้ง

มันต้องมีแผนอะไรมาแน่นอน

"พรุ่งนี้พี่ว่างไหมหนูอยากไปเที่ยว"

"พี่ติดประชุม ไว้ตอนดึกพี่จะพาไปผับของเพื่อนแล้วกันนะ" เขาไม่สามารถจะขังเธอไว้ให้อยู่แต่ในพื้นที่ของคฤหาสน์ได้ แต่ในวันนี้ก็ไม่สามารถเลื่อนออกได้เพราะว่าเป็นประชุมที่ค่อนข้างสำคัญมาก เขาจะให้เรื่องส่วนตัวกระทบเรื่องงานมากเกินไปไม่ได้เพราะมันจะส่อถึงสถานะผู้นำที่ไม่เด็ดขาดมากพอ

"ก็ได้ค่ะ" ไม่เป็นอะไรหรอก เดี๋ยวได้กลับบ้านเมื่อไรค่อยไปเที่ยวจะภูเขา ทะเล หรือน้ำตกให้เต็มที่เลย

"หนูไปออกกำลังกายหน่อยดีกว่าค่ะ ช่วงนี้กินแล้วนอนอย่างเดียวเดี๋ยวได้อ้วนตายพอดี" เธอก็แค่เบื่อที่จะอยู่นิ่งๆแบบนี้ พวกเขาไม่เคยปล่อยให้เธอคลาดสายตาเลยสักนาทีเดียว แล้วที่นี่ก็มีคนดูแลเต็มไปหมด แม้ว่าทุกคนจะไม่ได้ทำร้ายแต่แววตาที่มองนั้นเต็มไปด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างมาก

"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ แล้วหนูจะรอคืนพรุ่งนี้นะ" กีรดาเดินไปที่ห้องเตรียมชุดออกกำลังกายแล้วก็ชุดวายน้ำอีกหนึ่งชุด เธอจะวิ่งที่สวนริมน้ำแล้วจากนั้นก็จะว่ายน้ำที่สระว่ายน้ำของคฤหาสน์แล้วค่อยรอทานมื้อค่ำพร้อมเขาเลย

เมื่อไรเธอจะได้กลับบ้านสักทีนะ

คิดถึงบ้านแล้ว

เมื่อเห็นว่าเธอไปแล้วเรย์โนว์ก็รีบออกไปที่โรงงานผลิตอาวุธทันที ตอนนี้บ่ายกว่าๆแล้วกว่าจะจัดการงานเสร็จคงค่ำ เวลาผ่านไปถึงช่วงเย็นเรย์โนว์เร่งรีบจัดการงานส่วนที่จำเป็นเพราะคิดถึงเธอจนไม่กะจิตกะใจจะทำงานแล้ว

เป็นความคิดถึงที่ทำให้ปวดกระบาลดีจริง

กลับบ้านไปหาหนูดาดีกว่า

แต่ในขณะที่รถของเรย์โนว์แล่นออกมาได้สักพักก็มีรถอีกคันขับตามออกมาแต่รักษาระยะห่างพอสมควร มาคัสมองด้วยความหวั่นใจและเจ้านายน่าจะรู้ตัวด้วย

ปังๆๆ…

"นายใหญ่เราถูกยิ่งจากพวกไหนไม่รู้ครับ!" มาคัสรีบรายงานก่อนจะชักปืนมายิงโต้ตอบพร้อมกับเรย์โนว์

ปังงๆๆ…

"อย่าให้พวกมันตายเก็บเอาไว้ก่อน กูต้องรู้ว่าใครส่งมา" กล้ามากมายิงเจ้าพ่อค้าอาวุธอย่างเขา แต่ไม่เป็นอะไรหรอก เหตุการณ์แบบนี้เขาเคยเจอนับครั้งไม่ถ้วนแล้วละ

นับต่อจากนี้เกมอาจจะพลิกนิดหน่อยนะ

จากผู้ล่าและเป็นถูกล่าบ้าง

เรย์โนว์ยิงโต้ตอบกลับพร้อมทั้งสั่งลูกน้องให้ล่อมันไปในที่ลับสายตาเพื่อจะได้จัดการอย่างเต็มที่ พวกมันก็เป็นตามมาด้วยความกระหยิ่มใจคิดว่าจะเอาชนะได้ แต่เพียงไม่นานมันก็เริ่มรู้ชะตาของตัวเองแล้วว่านี่คือแผนที่ล่อมาตายโดยเฉพาะ

ก่อนคิดจะฆ่าใครควรสืบประวัติดูดีๆ

กระดูกมันคนละเบอร์กัน

"ไปลากพวกมันออกมา" เรย์โนว์แสยะยิ้มแล้วมองด้วยแววตาเหี้ยม ใครที่คิดจะลองดีเขาก็จะส่งบทเรียนให้มันเอง

"ครับนายใหญ่" มาคัสลงไปจัดการตามคำสั่งทันที ในขณะที่เจ้านายโทรหากีรดาอย่างสบายอารมณ์

"หนูดากินข้าวเย็นก่อนเลยนะ วันนี้พี่อาจจะกลับดึกมากนะ" ปรกติเราจะกินข้าวด้วยเย็นด้วยกันทุกวัน แต่วันนี้เขามีเรื่องต้องจัดการเลยทำให้ไม่สามารถกลับไปทันได้และกลัวว่าเธอจะรอจนปวดท้องหิว เขาคุยกับเธอต่ออีกนิดหน่อยถึงได้วางสายพอดีกับมาคัสเดินมาหาพร้อมกับรอยยิ้ม

"ทุกอย่างเรียบร้อยครับนาย"

"เอาพวกมันไปที่โรงงาน"

“ครับนายใหญ่”

มาคัสจัดการพาพวกมันไปที่โรงงานตามคำสั่ง นรกบนดินกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว รอยยิ้มที่มุมปากสร้างความหวาดกลัวให้กับลูกน้องอากอนไม่น้อยเพราะชื่อเสียงที่ได้ยินมาเต็มไปด้วยความโหดร้ายที่พึ่งจะเบาบางลงไปเพียงไม่ถึงครึ่งปีด้วยซ้ำ

"ถึงเวลาสนุกของพวกมึงแล้ว เชิญครับนาย" ลูกน้องอีกคนบอกเมื่อถึงสถานที่แล้ว

"ไง พวกแกช่างกล้ารับงานนี้นะ งานมันเสี่ยงเงินก็คงสูงเป็นธรรมดาแต่พวกมึงอาจจะเลือกงานผิดแล้วแหละ"

แววตานิ่งไม่สื่อถึงอารมณ์ออกมาว่ารู้สึกอะไรกันแน่ แต่น้ำเสียงราบเรียบในโทนเดียวเต็มไปด้วยพลังอำนาจและฉายชัดถึงเหี้ยมในประโยคทักทายเหมือนว่านี่คือเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกวัน ทำให้ลูกน้องของอากอนขนลุกด้วยความกลัว

"นายไว้ชีวิตพวกผมเถอะ พวกผมถูกสั่งมา ท่านอากอนเป็นคนสั่งครับ เถอะนะนาย…ไว้ชีวิตพวกผมเถอะ"

"จับพวกมันมัดขาไว้กับสลิ้งแล้วค่อยหย่อนพวกลงในน้ำจนกว่าจะตาย" ไม่มีความเมตตาปราณีอะไรทั้งสิ้นสำหรับคนที่คิดจะทำร้ายเขา ส่วนอากอนคงต้องส่งของขวัญชุดใหญ่ไปให้

"มาคัสส่งระเบิดเวลาไปให้อากอนหน่อย เอาสั่งสอนพอ" เจ้าพ่อคาสิโนต้องเจอกับเจ้าพ่อค้าอาวุธแล้วล่ะ

"ได้ครับนาย พรุ่งนี้ของส่งถึงอากอนแน่นอนครับ" มาคัสยิ้มกว้างด้วยความยินดีทำเสมอเพื่อนายใหญ่ เรย์โนว์มีบุญคุณกับเขามากกว่าที่ใครเข้าใจ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นจะดูแลปกป้องให้ดีที่สุดและทำตามคำสั่งโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆทั้งสิ้น

เพียงแค่นายสั่งมา ลูกน้องคนนี้พร้อมทำตาม

ให้ตายแทนก็พร้อมเสมอ

"อ่อ ฉันลืมบอกอีกอย่างมาคัส ส่งลูกน้องไปคืนมันด้วย"

“ครับนาย” นี่สิเรย์โนว์มาเฟียค้าอาวุธที่ใครๆต่างไม่อยากมีปัญหาด้วยเพราะจุดจบคือชีวิต

หลังจากสั่งงานเสร็จไม่นานเรย์โนว์ก็ไปที่ห้องทำงานซึ่งมีห้องนอนอยู่อีกด้านของห้องด้วย เขามัวแต่เล่นกับพวกมันเยอะไปหน่อยเสื้อผ้าเลยเปื้อนเลือดจนดูสกปรกมากเกินไป แล้วจากนั้นก็เดินทางกลับคฤหาสน์อย่างอารมณ์ดีราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เวลาในตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้วกีรดาคงหลับไปแล้ว

วันนี้ไม่ได้กินอาหารค่ำกับเธอเพราะพวกมัน

เสียดายที่สุดเลย