แกรก ปัง
ภาพแรกที่เห็นคือสระว่ายน้ำขนาดกลาง และข้างๆ ขอบสระจะมีเก้าอี้ผ้าใบสองสามตัววางอยู่รอบๆ และสิ่งที่ผมเห็นคือร่างเล็กของคนที่ตามหามาหลายชั่วโมงล้มอยู่ข้างเก้าอี้ผ้าใบ
“หงส์ ฟื้นสิ หงส์!” ผมเรียกคนที่นอนสลบอยู่บนพื้นปูนเสียงลั่น
สัมผัสแรกที่ผมแตะตัวเธอคือความร้อนดั่งเปลวไฟ
ไฉ่หงตัวร้อนจัดขนาดนี้อาจจะเป็นเพราะนอนตากทั้งแดดในช่วงกลางวันพอตกเย็นก็โดนน้ำค้างแน่ๆ
พรึ่บ!
“ทำใจดีๆ ไว้ พี่จะพาเราไปหาหมอ” ปากก็คอยพูดคุยกับคนไม่ได้สติในอ้อมกอด ร่างกายร้อนระอุแทบจะเผาไหม้เนื้อกายของผมได้เลยทีเดียว
“เป็นอะไร” พอลงมาถึงชั้นสอง คนที่เพิ่งออกมาจากห้องทำงานอย่างเฮียยูกิก็เอ่ยถามขึ้น
“หงส์ไม่สบาย สงสัยจะตากน้ำค้างนานไป ผมจะพาเธอไปโรงพยาบาล”
“พาไปห้องนอนแล้วเรียกหมอมาแทน” เฮียยูกิรีบพูดขัด และเดินตรงดิ่งไปยังประตูห้องไฉ่หง ทำหน้าที่เปิดประตูใบใหญ่เพื่อให้ผมพาคนป่วยเข้าไปยังเตียงนอน
ครั้งนี้ถื
