ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจเมื่อราเชนทร์หันมามองทางที่เธอยืนอยู่พอดี ร่างบางรีบขยับตัวยืนหลบด้านหลังของเจสันด้วยความตื่นกลัว ใบหน้าสวยซีดเผือดขณะแอบมองไปทางร่างสูงที่เดินอยู่ข้างๆ ผู้หญิงคนนั้นและพวกเขาทั้งคู่ก็กำลังเดินตรงมาทางที่เธอกับเจสันยืนอยู่
‘ใจเย็นๆ มีอา..บางทีเขาอาจจะไม่ทันเห็นก็ได้ ทำไมถึงมาเจอเขาที่นี่ได้นะ ซวยจริงๆ ..เดินมาทางนี้ด้วย...ทำยังไงดี’
“พะพี่เจสัน เราไปเดินเล่นตรงนู้นกันดีไหมคะ” เธอลนลานด้วยตกใจกลัว มือบางรีบคว้าต้นแขนของเจสันไว้ก่อนออกแรงดึงร่างสูงให้เดินตามไป เจสันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นมีอาแตะเนื้อต้องตัวเขาก่อนแบบนี้ ริมฝีปากหนายิ้มกริ่มออกมาอย่างดีใจ ยังไม่ทันจะขยับตัวเดินตามร่างบางไป ก็ได้ยินเสียงเรียกของผู้หญิงทักดังขึ้นจากด้านหลังของพวกเขาทั้งคู่
“เจ! นั่นเจหรือเปล่า” เสียงใสเอ่ยถาม เธอเห็นเขาตั้งแต่ออกมาจากรถและก็มั่นใจว่าใช่น้องชายของเพื่อน
