บทที่ ๖(พิการ)
"ตาดล...ตาดลลูกเป็นอย่างไรบ้างเจ็บปวดตรงใหนบ้างลูก"
"..."
"ตาดล… ดะ...ได้ยินแม่ไหมลูก"
"ครับ...คุณแม่...คุณแม่เหรอครับ"
"ใช่จ้ะลูก...แม่เองตาดลเป็นอย่างไรบ้าง"
"ผะ...ผม...ผมมองไม่เห็นอะไรเลยครับ...แม่ครับขาผม...ผมไม่รู้สึกอะไรเลย"
"คุณพระ...เดี๋ยวแม่ตามหมอให้นะลูก...คุณพลตามหมอทีค่ะ"
"ครับได้ๆ"
หลังเกิดอุบัติเหตุนพดลหลับไปนานถึงเจ็ดวัน นวพลกับจงจิตต์เฝ้าบุตรชายตนเองไม่ห่าง ปกรณ์เองก็มาเปลี่ยนกับคุณลุงคุณป้าบ้าง อาการของนพดลสาหัสมาก ถ้ามาถึงมือหมอช้ากว่านี้จงจิตต์ไม่อยากจะคิดว่าลูกชายตนจะเป็นอย่างไร
"เป็นอย่างไรบ้างครับคุณหมอ ลูกชายผมทำไมมองไม่เห็นและขาก็ไม่รู้สึก"
"กระจกที่แตกจากหน้ารถอาจจะกระเด็นเข้าตาทำให้บาดกระจกตา คนไข้มีสภาวะตาบอดนะครับ แต่ไม่ต้องกังวลสามารถผ่าตัดเปลี่ยนกระจกตาก็ทำให้กลับมามองเห็นได้เหมือนเดิมครับ ส่วนที่ขา เนื่องจากแรงอัดกระแทก คนไข้อัดติดใน
