Simula nang mabunggo ko noon si Joyce ay hindi na siya nawala sa isip ko at palihim ko siyang pinupuntahan sa kanilang classroom. At kapag may practice naman silang mga cheering squad ay palihim din akong nanonood sa kanila. Kaya naman ngayon nagkaroon ako ng chance na makipagkilala sa kanya ay hindi ko sasayangin ang pagkakataon na malaman kung saan siya nakatira.
“Pareng Carlo, mukang tinamaan ka kay Joyce, ah!” sabi ni Rigor habang hawak-hawak niya ang bola.
Ngumiti ako. “Bakit ikaw? Hindi ka ba tinamaan kay Laya?” balik kong tanong kay Rigor.
Lumunok muna si Rigor bago muling nagsalita. “Kilala mo ako, Pareng Carlo! Wala akong sineseryoso at wala sa plano ko ang magseryoso sa isang babae. I want to enjoy my teenage life!” seryosong sabi ni Rigor na siyang pinakaloko sa amin sa baba
