Ressel's POV
Nagising ako. Buhay pa pala ako. Natawa na lang ako sa aking isipan. Nilingon ko naman ang aking baby. Nakatunganga lang si Harley doon.
Tama nga ang hinala ko na ang baby lang naman ang mahalaga sa kanya, hindi ako. Pinawi ko naman ang mga luha sa aking mga mata.
"Nandito kanina ang mga magulang mo. Babalik daw sila bukas. Mahaba ang tinulog mo at ang operasyon. Okay ka na. Wala na sanang sumama pa sa iyo," malamig na pagkasabi niya.
Sana nga wala nang mangyari sa akin dahil iisipin mo na pabigat lang ako sa iyo.
Tulala lang ako sa itaas. Hindi na ako nag-abala pang kausapin siya. Para saan pa? Ayaw din naman ng pamilya niya sa akin. Mabuti na lang at hindi nila ako pinagpilitan kay Hanes. Baka kasi nga, ako yung Ressel na katulong nila. Ang baba nang tingin nila sa ak
