Ressel's POV
Napatulala na lang ako. Bakit nandito siya? Pulang-pula ang kanyang mga mata. Bakit?
"Umalis ka na naman," malungkot na sabi niya.
Napayuko naman ako. Kailan ba ang araw na magiging masaya ako? Umiiyak na naman ako. Hindi na ata magiging maayos pa ang buhay ko. Simula pa lang noon ay pinilit ko lang na magustuhan ng lahat ng tao sa paligid ko.
"Sorry," yun na lang ang nasabi ko.
Iniwan ko ang anak ko. Alam kong malaking kasalanan ito.
"Sasama naman kami ng anak mo kung aalis ka. Kaya kong lumayo sa mga magulang ko para mabuo ang pamilya natin, Ressel. Huwag mo kaming iwan," pagsusumamo niya.
Napaangat naman ang tingin ko sa kanya. Pinahid niya ang mga luha sa aking mga mata.
"Akala ko kasi ay ayaw mo rin sa akin, na si Reiley lang ang dahilan kung bakit mo ako pinapak
