คำถามขอปลาวาฬทำเอาฉันยิ้มออกมาเลย เด็กตัวน้อยมาถามแบบนี้จะตอบยังไงดีนะ ฉันเหลือบตามองพี่หมอที่ยิ้มเจื่อนๆจับมือหลานสาวอยู่ พี่หมอเนี่ยเก็บอาการไม่เก่งเลยนะคะ
“ให้อาตอบยังไงดีล่ะ ปลาวาฬอยากให้อามีแฟนไหมคะ”
สาวน้อยเงยหน้าไปมองคนเป็นลุงแต่กับโดนถลึงตาใส่มา เธอจึงหันไปส่ายหน้าน้อยๆเป็นคำตอบ
“ถ้างั้นอาไม่มีค่ะ เมื่อกี้อาคุยกับคุณยายไม่ได้คุยกับหนุ่มสักหน่อย”
“ได้ยินแล้วนะคะลุงแทนขาาา พาปลาวาฬไปเล่นน้ำได้หรือยังคะ”
โอ้ยย ผมพูดอะไรไม่ออกเลยไอ้ตัวแสบพูดอะไรออกมารู้ตัวไหม ผมมองหน้าขนมที่ยิ้มให้ผมจนตาปิด เหอะรู้แล้วว่ายิ้มสวย
“ปลาวาฬลุงจะงอนแล้วนะคะพูดอะไรออกมารู้ตัวไหม”
“รู้สิคะ ไปกันดีกว่าค่ะอาขนม”
ผมเดินตามทั้งสองคนจนมาถึงสวนน้ำ หลังจากจัดการเช่าชุดแล้วผมก็เดินมารอสองสาวเปลี่ยนชุด แต่ขนมใส่แบบนี้มันดูดีจังเลยไม่ต้องโป๊เพราะหุ่นเธอโคตรดีเล่นเอาผมละสายตาจากเธอไม่ได้เลยจริงๆ
“พี่หมอคะมาค่ะเดี๋ยวขนมพาปลาวาฬไปเล่นน้ำก่อนพี่หมอไปเปลี่ยนชุดเถอะ”
“ครับ”
//ขนม//
ฉันเล่นน้ำอยู่กับปลาวาฬแต่ก็ไม่อยากเดินไปไกลเพราะสายตาหนุ่มๆมองมาที่ฉันไม่ละเลย ทำไมพี่หมอถึงมาช้าแบบนี้นะ
“คุณอาขา ลุงแทนมาแล้วค่ะ”
ฉันหันไปมองด้านหลัง อื้อหือ ขาวววมากกพ่ออออ ซิกแพคคือดี หุ่นดี หัวนมชมพูไปอีก โอ้ยยย ใจแตกแล้วนะ
“ลุงแทนอาขนมหน้าแดงแล้วค่ะ”
“ไม่สบายเหรอขนม” ผมยื่นมือไปอังที่หน้าผากของเธอทำให้เราสองคนสบตากัน ตาสวย ปากเล็กจมูกหน่อย น่ารักเกินไปแล้วหัวใจผมกำลังเต้นแรงเกินไปแล้วนะ
“สงสัยอากาศร้อนค่ะ” ไม่ไหวแล้วแพ้แบบนี้สายตาแบบนี้มันเกินต้านอ่า
เราสามคนเล่นน้ำกันจนปลาวาฬเริ่มหิวจึงรีบไปเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมตัวไปหาข้าวทานแต่ปลาวาฬงอแงอยากทานขนมเค้กก่อนเห็นลุงหลานเถียงกันแล้วมันเหนื่อยใจจริงๆ
“ปลาวาฬอยากทานเค้กเหรอคะ”
“ใช่ค่ะ ลุงแทนไม่น่ารัก ไม่รักแล้วงอน!!” สาวน้อยทำแก้มป่องพร้อมกับสะบัดหน้าหนีจนฉันต้องจับสองแก้มของเธอไว้
“งั้นเรารีบทานข้าวกันดีไหมคะจะได้ทานขนม ดูสิข้าวผัดใส่กุ้งมันจะน้อยใจเอานะคะ ปลาวาฬไม่สงสารมันเหรอดูสิมันร้องไห้แล้วนะ”
“ก็ได้ค่ะ ยอมแล้วค่ะ”
ฉันยักคิ้วให้พี่หมอการเอาใจเด็กมันต้องแบบนี้ พี่หมออะฮาร์ดคอเกินไปหลานกลัวหมดแล้ว คุยกับเด็กเราต้องเป็นน้ำเย็นจะใส่อารมณ์ไม่ได้ เพราะมันจะทำให้เด็กกลัวและซึมซับพฤติกรรมของผู้ใหญ่ด้วย
เมื่อขนมเค้กที่สั่งถูกนำมาเสิร์ฟปลาวาฬก็เริ่มมีอาการหวงของทำให้แทนคุณเริ่มเกรงใจขนมรังสีของเด็กเอาแต่ใจเริ่มออกมาจนขนมเริ่มสังเกตุได้
“ขนมของปลาวาฬน่าทานจังเลย”
“ค่ะ”
“ปลาวาฬอยากทานของอาเหรอคะ” สาวน้อยจ้องขนาดนี้อาไม่กล้าทานเลยค่ะ
“ปลาวาฬของตัวเองก็มีกินให้หมดเลย ลุงให้เราเลือกตั้งนานพอขนมมาจะอยากกินของคนอื่นไม่ได้นะ!!”
“สั่งอีกชิ้นได้ไหมคะ” ปลาวาฬหันมาถามแทนคุณแต่แทนคุณไม่ตอบทำให้เธอต้องก้มหน้าลงไปเหมือนเดิม
“ปลาวาฬคะงั้นเรามาแลกกันชิมดีไหมคะ แบ่งปันกัน” ขนมตักเค้กสตอเบอรี่ป้อนปลาวาฬแม้เธอจะอยากชิมแต่ก็แอบมองสายตาแทนคุณ “อาป้อนค่ะ แต่ขนมต้องป้อนอาด้วยนะคะ อ้ามมม”
“อร่อยจังเลยค่ะ ปลาวาฬป้อนคุณอาบ้างดีกว่า”
ปลาวาฬยอมตักเค้กของตัวเองป้อนขนมอย่างไม่เสียดาย ขนมเลยจัดการป้อนขนมให้หมอแทนเพื่อเปิดทางให้ปลาวาฬรู้จักเอาใจคนแก่ขี้น้อยใจหน่อย
“พี่หมอขา อ้ามมมม”
และทำไมผมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย แต่น่ารักจังเลยมีป้อนด้วย
“ของหนูก็อร่อยนะคะ อ้ามมม”
“หืม เค้กของปลาวาฬอร่อยมากเลยค่ะ ไว้วันหยุดครั้งหน้าลุงจะพาไปเที่ยวสวนสัตว์ไปไหมคะ”
“ไปค่ะ คุณอาก็ต้องไปนะคะ”
“ได้ค่ะ ถ้าปลาวาฬอยากให้อาไปอาก็จะไปค่ะ ว่าแต่ขนมอร่อยไหมคะพี่หมอ”
“อร่อยครับ”
“ทานอีกไหมคะ”
ขนมตักเค้กป้อนให้หมอแทนคุณพร้อมกับเช็ดปากให้ด้วย แต่ปลาวาฬกับถ่ายช็อตเด็ดนี้เอาไว้เพื่อส่งงานให้กับคุณพ่อที่รอฟังข่าวอยู่ที่คอนโด
หมอแทนจับมือที่เปื้อนเค้กเอาไว้ทำให้ทั้งสองสบตากัน แชะ! แชะ! แชะ! เสียงชัตเตอร์จากโทรศัพท์ปลาวาฬดังไม่หยุดทั้งสองจึงผละออกจากกัน
“ส่งงานเรียบร้อยค่ะ”
“ส่งให้ใครปลาวาฬเดี๋ยวเถอะจะโดนตี”
“ห้ามตีนะคะ เด็กไม่ได้ทำอะไรผิดจะตีไม่ได้ แค่ถ่ายรูปเราสองคนเอง แต่ปลาวาฬห้ามถ่ายคนอื่นนะคะคราวหลังต้องขออนุญาตก่อนรู้ไหมคนเก่ง”
“ค่ะ”
คอนโดทวีสุข
ก๊ากกก!
เสียงหัวเราะของอาจารย์เวย์ทำให้ข้าวฟ่างต้องรีบเดินออกมาดูสามีที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับโทรศัพท์
“ขำอะไรขนาดนี้คะพี่เวย์”
“ข้าวฟ่างดูนี่สิคะ ลูกส่งงานมาชัดทุกรูป”
ข้าวฟ่างเดินมาดูผลงานของลูกสาวที่รู้จักใช้โทรศัพท์ให้เป็นประโยชน์ แบบนี้ค่อยสบายใจหน่อยไม่เคยเห็นพี่หมอยิ้มละลายแบบนี้มานานแล้ว