บทที่ 20

1183 Words

และระเบิดก็ลงทันทีที่ทิมนิดาสะบัดหน้าหนี ไม่ตอบคำถามของราเอล โครม! โทรศัพท์มือถือที่ถืออยู่ในมือก่อนหน้านี้ ถูกเจ้าพ่อหนุ่มโยนลงบนโต๊ะกระจกเล็กหน้าโซฟา ดีที่กระจกค่อนข้างหนาจึงไม่แตก แต่! โทรศัพท์แตกกระจายออกเป็นชิ้น กระเด็นไปคนละทิศละทาง รวมทั้งฟรานส์และลูกน้องอีกคน ที่พากันลุกพรวดแทบจะทันทีที่เจ้าพ่อหนุ่มระบายความโกรธลงมา “หยุดอยู่ตรงนั้นนะ นกยูง!” ราเอลตะโกนตามหลัง ก้าวเท้ายาวๆ ตรงไปหาทิมนิดา ซึ่งไม่สนใจ และไม่เชื่อฟังคำสั่งของเจ้าพ่อหนุ่มแม้แต่นิดเดียว “นกยูง!” ระดับของน้ำเสียงเริ่มห้วนจัด ใบหน้าคมเข้มบึ้งตึง ดวงตาวาววับเพราะระดับดีกรีของความโกรธพุ่งพรวดจนเกือบถึงจุดระเบิด เมื่อทิมนิดายังคงทำเป็นหูทวนลม ไม่ยอมหยุดเดินแม้แต่ก้าวเดียว ทิมนิดาเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วสำหรับการถูกราเอลลงโทษที่เธอบังอาจขัดคำสั่งของเขา จึงไม่มีการร้องอุทานเพราะความเจ็บปวด ขณะถูกมือใหญ่ตะปมลงมาบนบ่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD