“ไม่! ผมไม่กลับไป และผมไม่เชื่อด้วยว่าเขาจะเป็นห่วงผม” ริวาปฏิเสธแทบจะทันที แถมน้ำเสียงยังห้วนจัด ทำท่าจะเดินหนีอีกครั้ง
“คุณริวา...กลับ...”
“ผมไว้ใจคุณนะครับคุณนกยูง ห้ามบอกเขาว่าผมมาหาคุณ และเมื่อถึงเวลา ผมจะกลับมาหาเขาเอง” ริวาเอ่ยแทรกออกมาก่อนทิมนิดาจะทันพูดจบ ก่อนจะเอ่ยบอกต่อว่า
“อ้อ! คุณนกยูงครับ ผมเอารถยนต์ของคุณไปคืนให้แล้วนะครับ”
“หมายความว่า?” ทิมนิดาเลิกคิ้วขึ้นสูงขณะเอ่ยถาม
“ผมเอารถยนต์ไปจอดทิ้งไว้หน้ารีสอร์ท ป่านนี้พนักงานของคุณคงเอารถไปเก็บไว้ให้แล้ว”
ทิมนิดาใช้ความคิด นึกถึงตอนที่ฟรานส์เอาภาพบางอย่างมาให้ราเอลดู ก่อนที่พวกเขาจะผลุนผลันออกไปจากบ้าน ซึ่งเธอพอจะเดาได้แล้วว่า ฟรานส์คงเอาภาพรถยนต์ของเธอมาให้ราเอลดูนั่นเอง
“คุณจงใจเอารถไปทิ้งไว้ เพื่อให้ใครๆ เห็น และคาบข่าวมาบอกลูกน้อง หรือพ่อของคุณ เพื่อล่อพวกเขาออกไปจากบ้านใช่ไหมคะ”
“มองเกมได้ทะลุปรุโปรงเลยนะครับคุณน
