แต่! เจ้าพ่อหนุ่มที่คร่ำวอดกับวงการมืดมาเกือบทั้งชีวิต ไม่ได้คิดเฉกเช่นเดียวกันกับทิมนิดา
“คุณไม่คิด แต่ผมคิด ประเทศไหนๆ ก็มีตำรวจดี ตำรวจเลวด้วยกันทั้งนั้น และผมจะไม่ไว้ใจใครนอกจากตัวผมและลูกน้องของผม”
“แม้แต่ตัวฉัน คุณก็ไม่ไว้ใจหรือคะ”
ไม่รู้เพราะอะไรดลใจ ที่ทำให้ทิมนิดาหลุดปากเอ่ยถามออกไปเช่นนั้น และคำตอบที่ได้รับ ทำเอาต้องกัดเม้มริมฝีปากไว้แน่น
ราเอลเดินเข้ามาใกล้ร่างบางระหงที่ยังคงนั่งอยู่ขอบเตียงนอน ใบหน้าคมเข้มลดลงต่ำ จมูกโด่งเป็นสันเกือบชนเข้ากับจมูกเล็ก ก่อนจะเค้นเสียงตอบตามความเป็นจริง
“ใช่ แม้แต่คุณ ผมก็ไม่ไว้ใจ”
ทิมนิดาเบือนหน้าหนี ลอบกัดฟันแน่น ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ทำไมจู่ๆ อาการน้อยเนื้อต่ำใจก็เข้ามาจู่โจมหลังจากได้ยินคำตอบจากราเอล
‘เธอเป็นบ้าไปแล้ว นกยูง’
หญิงสาวพร่ำตำหนิตัวเองอยู่ในใจ โดยหารู้ไม่ว่าอาการนิ่งเงียบของเธอ สร้างความสงสัยให้กับราเอลเป็นอ
