“ถือดียังไงกล้าด่าฉัน ทั้งที่เธอไม่มีอะไรดีเด่ไปกว่าผู้หญิงขายตัว ต่อหน้าฉันทำปิดกับไอ้ภาพที่อยู่ในมือฉันนับร้อย ไม่มีภาพไหนที่ฉันไม่เห็นส่วนลับของเธอเลย ฉันเห็นพร้อมๆ พวกผู้ชายทั่วโลก อย่างนี้จะปิดให้มันได้อะไรขึ้นมา”
“ขอเสื้อผ้าให้ฉัน” อริสาเถียงไม่ขึ้นจริงๆ ภาพทุกภาพทั้งยั่วทั้งหวาดเสียว ในเมื่อไม่มีสิ่งใดปกปิดแม้แต่ชิ้นเดียว อาศัยเทคนิคการบิดกายเอี้ยวตัวเท่านั้นเพื่อปกปิดส่วนเร้นลับ แต่นั่นก็ทำพวกผู้ชายจินตนาการไปถึงไหนต่อไป โธ่...อินไม่น่าทำแบบนี้เลย หญิงสาวได้แต่ครวญในใจด้วยความเจ็บปวด
“ทิ้งไปแล้ว”
“กระเป๋าฉันอยู่ไหน”
“ทิ้งไปพร้อมกัน”
“ทิ้ง จะบ้าหรือไง”
“ไม่บ้า ฉันทิ้งลงเหวเรียบร้อย ไม่อยากเก็บของเน่าๆ พวกนั้นไว้ในไร่ของฉัน”
ที่จริงวายุ เก็บกระเป๋าของเธอไว้ในห้องนอนส่วนตัวกันหญิงสาวหนี ในระหว่างอยู่ที่นี่เธอต้องอยู่ในสายตาเขาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เขาออกไปสั่งคนงาน สาวใช้ทั
