Insignia

2

HER

"So, may napili ka na ba na papasukan na school sweetheart?" Tumango ako, habang nakatingin sa brochure na may mga schools na pwedeng pagpilian.

"So saan mo napili?" She said while serving the pancakes.

Kasalukuyan kaming nasa kusina. Bali kaming dalawa lang, dahil nung nakaraan pa nakapili ng school si Archelle habang si Kyle may inasikaso lang, kaya maaga din syang umalis. Hayy. Nakakapanibago, pero masaya, na tuwing umaga hindi na ko mag aalala sa paggsing ng sobrang aga para ipagluto sila, hindi 'ko na kaylangan maghadali sa paglilinis dahil papasok ako sa trabaho at sa school sa gabi. Sobra-

"Sweetheart Lucienne?" Napatigil ako sa pag iisi ng tapikin ako ni Auntie alleri.

"Yes?" I said

"Sabi 'ko may napili ka na ba na school?"

"Ahh. Yes. Meron na." Sagot 'ko at Binalik ang tingin ko sa brochure nan nasa lap 'ko. "Brentwood College." I said. Tumango naman sya at kinuha ang cellphone sa pocket ng suot nyang jeans.

I guess, it all start here. But then, i will never let anyone to Humilate me again, kung kaylangan ko'ng iasolate ang sarili ko sa kanila, i will do it. Hindi ko naman kaylangan ng kaibigan, nabuhay ako ng maraming taon nang wala non, at mula ng mawala ang Mommy 'ko, nawala na din ang paniniwala 'ko na totoo pa ang tinatawag nila na Love. Oo, masaya ang makaramdam non. Pag nagmahal ka, lahat ng hindi mo kayang gawin nagagawa mo. Pero hindi na ko naniniwala don. I built a huge and unbeatable wall on my heart. Gusto ko lang makapagtapos at makapag trabaho, lalo pa ngayon na wala na ang walanghiya ko'ng ama. I will do everything, para hindi mapasama sa ganyan.

  -----

Heck! Bakit ganito? Wala naman nakalagay sa mga infos na kasama ang ganito ah?!

"Sweetie. Are done?" Agad akong napaharap ng biglang pumasok si Auntie Allere sa kwarto ko.

"Auntie!" Sigaw 'ko. Gulat na napatingin naman sya sakin, pero maya maya din ay ngumiti na, na para bang alam na nya kung bakit ako inis na inis.

"Hehe. Sorry Sweetie, okay lang. Bagay naman sayo yang uniform eh." She smile

"Heck Auntie! Bagay?! You called this uniform? Yung totoo? San ako papasok? Sa school o sa bar? Ghad!" Ginulo 'ko nalang ang buhok ko sa sobrang inis. I really damn hate skirts! Tapos ngayon, ito ang isusuot ko? I heared her chuckled, that made me more mad. s**t!

Tinignan 'ko sya ng masama, pero ngumiti lang sya. "Lucienne Authum Schmid, were here to start a new life. So stop acting like that. That one is the old you. You also have to change." I bitterly smile.

"I can't change now Auntie. This is me. The real me. I don't need to change just because i need to. Hindi na 'ko pwedeng magbago." I sigh and walk throughout the door, but before i completely walk, i stop. "Because i'm afraid, that if i change and bring back the old me, like what my mom taught me, they might have the chance to hurt me again, like my own father did to me."

      ----

Konting konti nalang talaga, mabubuwang na 'ko. Naman oh! Ten minutes na kong late sa first class 'ko, pero nandito parin ako sa Open field at nakaupo, ctually, nagpapahinga lang ako. Kanina pa 'ko paikot ikot sa mga buildings dito. Hindi ko makita ang room ko. Sabi sa schedule ko, ARF 115 ang room 'ko. Eh nasan na ba ang hinayupak na room na yon? Bakit nawawala?Pati room may paa narin? Gala nadin? Psh!

Binuksan 'ko ang back pack 'ko at kinuha ang bote ko na may laman na tubig. Ugali 'ko na talaga ang magbaon ng tubig. Dahil nga ayaw ako pag aralin ni Tanda, natural pag nag aral ako, wala akong makukuhanan ng baon. Kaya kaylangan ko'ng gumawa ng paraan. Pag wala akong makain, tubig lang ang iniinom 'ko, then viola! Pawi na gutom 'ko.

Okay, moving on. Nagsimula na ko'ng maglakad ulit para hanapin ang room 'ko. Napatigil ako sa paglalakad ng matapat ako sa isang malaking gate, ng may marinig akong sigawan.

I got so curious kaya, pumasok ako.

"Kyaaahhh!"

"Ohmygoshh! Mga pogi!"

"Zion! Akin ka nalang!"

"Seth! Ang hot mo!"

"August! Cute mo! Pakiss!"

"Nick! Mygas! Be mine pleasee!"

Nanlaki ang mata 'ko ng makita 'ko ang napakaraming tao na nakaupo sa mga benches na nakapabilog sa buong gymnasium. Sa gitna may basketball court. And i think yun ang dahilan kung bakit sila sumisigaw. May mga naglalaro kasi sa gitna. Teka? May ano ba? Diba first day ngayon? Bakit nandito sila lahat? Tska sino ba yung mga naglalaro na sikat na sikat sa mga estudyante dito?

"Miss! Alis!" Rinig 'ko, kasabay non ang pagtama sa ulo 'ko ng isang matigas na bagay.

Sa gulat 'ko, na out of balance ako at napaupo. s**t naman! Sinong bobo naman ang naghagis ng walanghiyang bola na yan? Matinding hilo ang nararamdaman ko ngayon, at feeling ko anytime, mag cocollapase ako. Ohmy! Please don't. Not here. Napatingin ako ng biglang may apat na matatangkad na lalaki na naka White jersey short and shirt na lumapit sakin.

"Miss, are you okay?"

"May masakit ba?"

"Nahihilo ka ba?"

Sunod sunod nilang tanong,na mas lalong nagpabwisit sakin. Yung isang lalaki na pinakamatangkad sakanila, nakatayo lang sa gilid at nakangisi.

Pinulot 'ko ang bola at tinignan sila. Madali ako'ng nakakahupa sa sakit, at sugat. Sadyang mabilis gumaling, siguro dahil healthy ako at nasanag na ang katawan 'ko sa hirap, halos lahat ng tao nakatingin sakin, na para bang nag aabang sa mga susunod ko'ng gagawin. Yung kaninang napakaingay ng gymnasium, ngayon parang dinaanan ng anghel sa sobrang tahimik. I mentally smirk.

I will give you all an unforgetable show, watch this asshole.

Lumapit ako sa kanila at malamig silang tinignan.

"Sinong nag bato ng bola na 'to?" Matigas ko'ng tanong sa kanila. Ilang minuto ko'ng hinintay ang sagot nila pero wala no isa man. Huminga ako ng malalim at matalim silang tinignan. "WHO THE FVCK THROW THIS GODDAMN BALL?!" Lahat sila nagulat ng sumigaw ako.

"Ako." Agad kaming lahat napatingin sa pinaggalingan ng boses.

Isang nakakabwisit na mukhang nakangisi ang sumalubong sakin. Ahh. Ganon pala. Agad akong lumakad palapit sakanya. Nakataas naman ang isa nyang kilay.  Yung totoo? Bakla ba to? Dinaig pa ko eh. Pero parang bigla nalang tumigil ang oras at bumilis ang t***k ng puso ko ng tinignan ko sya--no. Sa mata nya. Its a mesmerizing brown eyes. Parang may magic. I was fascinate for a short time. Pero, agad ko din tinanggal sa utak ko ang mga kalokohan ko'ng naiisip.

"So, ikaw ang nagbato ng bola sakin?" Nakangisi ko'ng sabi.

"It's not my fault, nakaharang ka kasi."

"Ohh. Now it's my fault? Ako na ang nasaktan, at isa pa, nasa gilid ako malapit sa exit. Diba outside na 'yon?"

He smirked and lean on me. Tss. Ano naman ang gagawin nya? Anong akala nya? Madadala nya 'ko sa ganyan? Hindi 'ko nalang sya tinignan sa mata. Napapatigil kasi ako agad bigla at bumibilis ang heartbeat 'ko pag tinitignan ko sya sa mata. Ay! Peste! Ano to? Helena! Manahimik ka!

"Fvck off. It's your fault. Want to get fame using us? Unfortunatelly, were used to that kind tactics." Mapang asar na sabi nya, pero hindi padin nawawala ang ngisi nya.

Pero ano daw? Ako?! Fame? Huh! Mukha ba'ng gagawa ako ng kung ano anong kabulastugan parang lang mapansin nila? Heck! Ang kapal din ng mukha neto. Makabintang sakin, akala mo totoo. Sobrang yabang. Akala mo sobrang gwapo. Akala mo napapatigil nya ko pag tinignan sya--eh, yung mata lang naman nya. Diba?

I smirk. "You know what? Kapal din ng mukha mo no? Me? Fame?" I fakely laugh. "Hell. You? Ni hindi ka nga umabot sa standards ko, huwag kang assuming dude, ni hindi ko nga kayo kilala. Tapos, sasabihan mo ko ng ganyan."

"Stop playing dumb lady."

Lumapit ako sakanya, as in sobrang lapit. Pero dahil sa inequality ng aming heights, kailangan ko pa'ng tumingala. I gave him my sweetest smile at hinawakan ang mukha nya at tinignan sya sa mata, kahit na gusto ko'ng iwasan, hindi pwede. Kailangan ko muna syang turuan ng leksyon.

"Sa nakikita ko nga, mukhang sikat sa school na 'to. Am i right? Sigurado ako na pag ginawa ko 'to, magiging famous talaga ako gaya ng sinasabi mo." Wala akong nakitang pagbabago sa mukha nya. Seryoso syang nakatingin sa mukha ko--no sa mata 'ko. Ano namang gimik yan? Huh! Di uubra pre.

Nilapit 'ko ang mukha ko sakanya, i saw him, closing his eyes.

"FVCK!"

Hindi 'ko na napigilan ang tawa 'ko ng nagmura sya bigla. Papikit pikit pa kasing nalalaman e. Ayan tuloy. Sinipa 'ko lang naman sya sa hinaharap nya. I playfully smirk atska naglakad palabas.

"You! Witch! Come back here!"

Sigaw nya na di 'ko pinansin. Pero ng nasa pinto na ko ng gymnasium tumigil ako. "Serves you right Moron!" I shouted tska sya inirapan.

"YOU'LL PAY FOR THIS!"

tinaas 'ko ang kanang kamay ko at winagayway. "Palista muna. Wala akong pambayad. Utang ko muna. Bye mister yabang!"

At dire diretso akong lumiko sa corridor papunta sa garden. Wala nang pwedeng mang api sakin. Hindi na pwede. Pagod na 'ko don. Ang tagal na panahon bago 'ko nakalaya sa pang aapi. Kaya lalaban ako lagi. I will do everything to isolate and to protect myself to those people, whose planning to hurt and crush me.

Hindi 'ko na lalagyan ng puwang yang LOVE na yan.

Lucienne Authum Schmid, you can do it.