“กว่าจะมาได้นะไอ้ตัวดี” เสียงประมุขใหญ่ผู้บงการชีวิตของทุกคนในบ้านดังขึ้นเมื่อผมก้าวขาเข้ามาในงานวันเกิดของตัวเอง ถ้าไม่ติดว่าแม่โทรตามก็ไม่ได้อยากจะมา
“ผมติดลูกค้าครับ”
“ติดลูกค้าหรือติดตัว” แม้จะเกรงใจแขกในงานแต่พ่อก็ยังหาโอกาสพูดเหน็บผมเหมือนเดิม ผมแม่งทำอะไรก็ผิดไปหมดไง
“อย่าทะเลาะกันค่ะคุณ วันนี้วันเกิดลูกนะคะ” แม่ซึ่งเป็นภรรยาที่แสนดีของพ่อกำลังลำบากใจเมื่อผมกับพ่อพร้อมจะปะทะกัน
“หึ คุณก็ดูมันสิแทนที่มันจะรีบมา ไม่รู้จักให้ความสำคัญกับครอบครัว ดีนะวันนี้ของขวัญจากลูกสะใภ้ที่มอบให้กองทัพทำให้ฉันถูกใจ ไม่งั้นแกเจอหนักแน่ แยกแยะไม่เป็น” พ่อเปลี่ยนสีหน้าและน้ำเสียงทันทีที่พูดถึงแฝดผู้พี่ที่เกิดก่อนผมเพียงเสี้ยวนาที แต่เราต่างกันคนละขั้ว
“ผมก็เห็นพ่อถูกใจทุกอย่างที่ไอ้ลูกชายคนโปรดของพ่อทำให้นะครับ รอบนี้อะไรละครับลูกรักของพ่อทำอะไรกัน พ่อได้ปลื้มจนออกนอกหน้าแบบนี้” ผมพูดเหน็บ จะว่าผม
