ส่วนเบื้องหลังของเขาก็คือพ่อแม่ของไมเคิลและเด็กชายตัวน้อย ฉันมองอย่างไม่เข้าใจเท่าไรนัก แต่พอจะเอ่ยปากถาม สายตาก็มองไปเห็นช่อดอกกุหลาบแดงช่อใหญ่ในอ้อมแขนของมอร์แกนเสียก่อน ทำเอาฉันต้องถามด้วยความสงสัย
“อะไรคะเนี่ย”
มอร์แกนไม่พูดอะไร คลี่ยิ้มแล้วยื่นช่อดอกกุหลาบให้ฉัน ฉันก็รับมาอย่างงงๆ นั่นแหละ แต่หลังจากนั้นก็ต้องยิ้มกว้างเมื่อจู่ๆ มอร์แกนก็ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าเบื้องหน้า แล้วล้วงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันบ่อน้ำตาแตกออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“ผมอยากจะบอกกับคุณมาตั้งนานแล้วนะโรส แต่ยังหาจังหวะเหมาะๆ ไม่ได้สักที”
เขาว่าพร้อมกับยื่นแหวนในกล่องกำมะหยี่สีแดงมาตรงหน้าฉัน
สถานการณ์อย่างนี้มัน...ขะ...เขาขอฉันแต่งงานใช่ไหม
แต่คำขอแต่งงานของเขากลับไม่ใช่สิ่งที่ฉันคาดการณ์ไว้ มอร์แกนเอ่ยขึ้นมาเป็นภาษาอังกฤษ และฉันสาบานได้เลยว่ามันเป็นประโยคที่เพราะที่สุดที่ฉันเคยได
