หลังจากนั้นทุกสุดสัปดาห์ ฉันก็มักจะไปขลุกตัวอยู่ที่คอนโดฯ ของมอร์แกนเพื่อช่วยเขาดูแลไมเคิล และแน่นอนว่าทุกคืนที่นอนค้าง เราสองคนก็จะมีอะไรกันอย่างถึงพริกถึงขิง แต่มีสัปดาห์หนึ่งที่เราไม่ได้ทำอะไรนอกจากนอนกอดก่ายกัน นั่นก็เพราะว่าคุณตาและคุณยายของไมเคิลมารับไปเที่ยวที่บ้าน ฉันกับมอร์แกนเลยมีเวลาส่วนตัวด้วยกันจนทำให้เราสองคนแทบไม่แยกห่างจากกันเลยนอกจากตอนกินกับตอนเข้าห้องน้ำ
การไม่มีไมเคิลอยู่ด้วย ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องดีนะ ฉันก็คิดถึงเขา แต่มอร์แกนก็ทำให้ฉันต้องคิดถึงแค่ตัวเขามากกว่า เพราะเขาไม่ยอมให้ฉันหลุดจากอ้อมกอดของเขาไปเลยแม้เพียงเสี้ยววินาทีเดียว ฉันเองก็ชอบที่จะอยู่ในอ้อมกอดของเขาแบบนี้ ชอบที่ได้เรียกเขาว่าที่รักด้วย และชอบเป็นอย่างยิ่งตอนเขาออดอ้อนเมื่อฉันลืมที่จะเรียกเขาอย่างนั้น
ฉันตื่นนอนขึ้นมาในตอนสายของวัน พบว่าตัวเองยังคงอยู่ในอ้อมกอดของมอร์แกนเหมือนเดิม เหมือนเขาจะตื่นอยู่ก่อ
