แต่...ใครจะคิดล่ะว่าเขาจะกลับเข้ามาโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว ฉันที่เหลือแต่บราเซียปกปิดช่วงบนหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงแหบห้าวดังขึ้นทางด้านหลัง
“เสื้อครับ โรส”
“อ๊ะ”
ฉันอุทานออกมาด้วยความตกใจ มอร์แกนก็ตกใจเช่นกันที่เห็นฉันในสภาพนั้น ทว่าเขาไม่หันหนีไปไหนหรอกนะ มองหน้าฉันแล้วก็หัวเราะ
“ขอโทษที ผมไม่รู้ว่าคุณกึ่งเปลือยอยู่”
ให้ตาย...ฉันปิดประตูใส่หน้าเขาตอนนี้เลยได้ไหมนะ ถึงเขาจะเคยเห็นฉันเปลือยมาแล้วก็เถอะ แต่แบบนี้...มันก็น่าอายเหมือนกัน
“ซักเสร็จแล้วก็ส่งมาให้ผม ผมจะเอาไปตากให้”
คำพูดของเขาเรียกสติฉันอีกครั้ง ฉันรีบส่งเสื้อให้ พอมอร์แกนหันหลังไป ฉันก็รีบเอาเสื้อของเขามาสวมทับทันที พอเดินออกมาจากห้องน้ำ ฉันก็เจอกับสายตากะลิ้มกะเหลี่ยของเขาที่มองมายัง...เอ่อ...หน้าอกของฉันแล้วก็อมยิ้ม
“มองอะไรคะ”
ฉันแสร้งถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ มอร์แกนทำเป็นชำเลืองมองไปที่อื่นแล้วก็ปฏิเสธ
“ก็ไม่ได้มอง
