เช้าวันต่อมา...
ความรู้สึกมันดิ่ง ๆ มันนอยด์ ๆ มันรู้สึกผิดหวัง แล้วก็ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้สักเท่าไร ในตอนแรกฉันคิดว่าเราสองคนคงวิน-วินกันทั้งคู่ แต่พอเอาเข้าจริงฉันกลับรู้สึกว่าตัวเองกำลังเสียเปรียบ และก็กำลังน้อยใจที่เสียตัวทั้ง ๆ ที่ไม่มีสถานะ แท้จริงแล้วฉันต้องการมากกว่านั้น
“เดี๋ยวยูโรจะไปส่งเธอที่บ้าน ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องไปทำงาน” เขาพูดระหว่างกำลังติดกระดุมแขนเสื้อเชิ้ต ซึ่งตอนนี้ตัวของฉันยังเปลือยเปล่าอยู่บนที่นอน ส่วนเขากำลังแต่งตัวไปทำงานแล้ว
แต่เมื่อกี้มันยังไงกัน...แค่นี้น่ะเหรอ เขากำลังไล่ฉัน...
“แล้วคุณก็ไปทำงาน?”
“อือ”
“แล้ว...แล้วยังไงต่อเหรอ” ฉันไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้พูดคำนี้ออกไป ทั้ง ๆ ที่เราตกลงกันก่อนจะเริ่มแล้วว่าเขาจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น
“แล้ว?” เขาชะงักไป ก่อนจะหันมามองฉัน ทำให้ฉันรีบดึงผ้าห่มขึ้นจนถึงคอ “เธอจะพูดอะไร”
“_”
“หรือเธอต้องการอะไร”
“ก็...
