ซุปเปอร์คาร์สีแดงเพลิงถูกเลี้ยวให้จอดสนิทข้างทาง กำปั้นหนาหนักทุบลงบนพวงมาลัยเต็มแรงจนเสียงแตรดังลั่น กรามแกร่งขบแน่นจนปูดเป่ง นัยน์ตาสีสนิมกลายเป็นสีของเปลวเพลิง ภายในอกเต็มไปด้วยความเดือดดาลที่สุดในชีวิต
“แพศยา!”
ในที่สุดเขาก็เห็นเต็มสองตาว่าหล่อนออกไปกับโทมัส บราวน์ พุดแก้วคือนางนกต่อ สิ่งที่พวกบราวน์แสดงออกมาคือการโกหกทั้งเพ คนตัวโตก้าวลงจากรถ กายหนุ่มสูงใหญ่ยืนพิงกับตัวถัง ใบหน้าหล่อเหลาที่ยามนี้ดูเกรี้ยวกราดนักแหงนเงยขึ้นมองท้องฟ้า
และใบหน้าของพุดแก้วที่ประดับด้วยรอยยิ้มหวานก็ปรากฏขึ้น
“ระยำ!”
ชายหนุ่มสบถ เกลียดตัวเองนักที่ยามนี้กลายเป็นผู้ชายหน้าโง่ ยอมให้ผู้หญิงใจคดคนหนึ่งใช้ตัณหามอมเมาได้สำเร็จ ไม่... มันไม่สำเร็จหรอก เขาก็แค่หลงใหลในความอ่อนเดียงสาของพุดแก้วเท่านั้น อีกแค่สักครั้งสองครั้งความเบื่อหน่ายก็จะเกิดขึ้น และเมื่อนั้นเขาก็จะกลับมาเป็นไทโรน คาร์ตันผู้ยิ่งใหญ่คนเดิม
