KABANATA XVII
HANDANG-handa na ang kama na paghihigaan ko—namin ni Tito Barok. Naka-ready na ang unan at kumot, iyong tipong hihigaan na lang talaga namin pero sa mga sandaling ‘to hindi pa rin ako mapakali dahil nga hindi pa rin lumalabas sa bahay si Kuya Yvar at ate.
“Oh, sino naman sinisilip mo ngayon diyan sa bintana, bata?” Tanong ni Tito Barok na hindi ko man lang talaga namalayan ang pagpasok niya rito sa kwarto. Napalingon ako sa kaniya. Nakabukas pa naman ang ilaw kaya kitang-kita ko ang kaniyang kakisigan talaga. Lumakad siya papalapit sa kama.
“Sinisilip ko lang po si ate kung lalabas po siya.” Sagot ko’t muli akong tumingin sa labas ng bintana hanggang sa maramdaman ko na lang na nakatayo siya sa likuran ko’t dumikit talaga ‘yong malaking t**i niya sa bandang itaas ng likura
