“ถ้าปิ่นพอใจจะไปนอนกับใครก็ได้ ในเมื่อปิ่นยังโสด”
“แล้วที่นอนกับเธอทุกวันนี่ล่ะ!” มือใหญ่คว้ากำแขนเธอ ใบหน้าขบกรามแน่นด้วยอารมณ์ไม่พอใจ
“ก็แค่คู่นอน...ชั่วคราว!”
“ปิ่นรัก!!”
“พาปิ่นกลับโรงแรมด้วยค่ะจะได้รีบเคลียร์งานให้เสร็จ จะได้จบ กลับจากนี่ปิ่นก็คงไปเริ่มงานที่ใหม่ ไม่มีเวลามาช่วยน้าวีอีก” ปิ่นรักไม่สนใจท่าทางของน้าเขย เพราะเธอวางแผนชีวิตตัวเองเตรียมไว้แล้ว และในผังชีวิตของเธอก็ไม่มีคนชื่อปฐวี
นอกจากปฐวีจะไม่วกรถกลับโรงแรมอย่างที่เธอต้องการ เขายังเร่งความเร็วเพิ่มขึ้น ก่อนจะวิ่งเข้าไปจอดหน้าบริเวณถนนคนเดิน ปิ่นรักนั่งกอดอกไม่สบอารมณ์ เธอจะไม่ยอมลงเด็ดขาด จะกลับโรงแรมเท่านั้น!
“ลงมาได้แล้ว” น้าเขยเดินอ้อมมาเปิดประตูให้ พลางเรียกให้เธอลง แต่ปิ่นรักกลับนิ่งเงียบใช้สงครามเย็นเข้าสู้ แต่มันกลับไม่ได้ผล เมื่อปฐวีเอื้อมมือไปปลดล็อคเข็มขัด ก่อนจะช้อนตัวเธออุ้มลงจากรถ
“ว๊าย!! น้าวีทำอะไ
