นรินยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมดตามที่เขาสั่ง ไมค์เทน้ำสีเหลืองอำพันลงในแก้วพร้อมทั้งคะยั้นคะยอให้นรินยกมันขึ้นดื่ม พอหมดแก้วหนึ่งก็มีแก้วต่อไปเรื่อยๆ
“ ม่ายเอาแล้วเฮีย รินดื่มไม่ไหวแล้ว ” นรินวางแก้วเหล้าที่ว่างเปล่าลงบนโต๊ะกลาง
นรินเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ ลำพังแค่นั่งให้ตรงก็ทำได้ยากลำบาก ใบหน้าสวยแดงก่ำจนถึงใบหู เธอยกมือขึ้นห้ามเมื่อเห็นเขากำลังเทเหล้าใส่แก้วให้เธออีก
เขาตั้งใจจะมอมเหล้าเธอหรือไง
ร่างเล็กเอนตัวลงพิงกับพนักโซฟา ดวงตากลมโตฉ่ำวาวด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ สติหลงเหลืออยู่น้อยนิดพอกับสมองที่มึนเบลอเกินกว่าจะนึกคิดอะไรได้อีก
ดวงตาสีเขียวอมเทาเป็นเป็นประกายลุ่มลึกจับจ้องใบหน้าสวยเขม็ง ไมค์นั่งมองลูกกวางตัวน้อยน่าหม่ำตรงหน้าขณะที่มือหนายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอย่างใจเย็น ในหัวนึกคิดแผนการบางอย่างใช้ความคิด
เขาอยากเปิดเปลื้องตัวตนของเธอออกจนถึงเนื้อใน เวลามึนเมาคนเรามักแสดงตัวตนแท้จริ
