Chapter.3 จูบ
1078 Words
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
พี่ชายเธออยู่ไหน???
ถึงมันจะเป็นวิวาห์ที่ดูปลอมๆก็เถอะ แต่สเตฟาโน่ กลอส ต้องมาร่วมงานสำคัญของน้องสาวตัวเองสิ !
อีกอย่าง เจ้าบ่าวก็เพื่อนกันนี่ ต้องมา เค้าต้องมา
ความสงสัยมากมายสุมในหัวจนเดินเลยจุดที่ควรยืนไปสามก้าวและศีรษะชนกับแผงอกเจ้าบ่าวอย่างจัง
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ”
แม้หัวใจเธอเต้นดังโครมครามต้องเอ่ยคำขอโทษเขาเสียงเบาก่อนจะถอยร่นและเอาแต่ก้มหน้าไม่กล้ามองดูเจ้าบ่าวแบบเต็มสายตา ไม่กล้ามองจริงๆเลยให้ตายเถอะ แค่ได้เดินชนก็รับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตจนขนลุกวาบ ยลกลิ่นน้ำหอมชวนหลงใหลเหมือนเจือกลิ่นคาวเลือด เขาช่างน่ากลัวจริงๆ เธอเคยเจอกลุ่มเพื่อนพี่ชายหลายครั้ง ทุกๆคนใบหน้าเข้มขรึมไว้หนวดเครามีรอยสักตามตัวน่ากลัวทั้งหมด ยกเว้นเพียงแค่แม็ก และ แดเนียลเท่านั้นที่ดูใจดีและคุยกับเธอหลายประโยคมากกว่าอีก5คนที่เหลือ
เมื่อพิธีสวมแหวนผ่านไปแบบที่เจ้าสาววัย18มือไม้สั่นเทาทุกขั้นตอน แม้แต่ช่วงเวลาเอ่ยคำปฏิญาณตนแล้วนั้นเสียงเธอยิ่งแผ่วเบาและสั่นเครือเหมือนลูกแมวน้อยต่างจากเจ้าบ่าวเปรียบดั่งสิงโตเจ้าป่าผู้น่าเกรงขามที่เปล่งน้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำ
ในหัวเธอตอนนี้มีแค่สองอย่าง หนึ่งคือ พี่ชายไปไหน ส่วนสองนั้นกลัวเจ้าบ่าวคนนี้อย่างจับใจ กลัวเหลือเกิน กลัวทุกอย่าง กลัวไปถึงการเข้าห้องหอ กลัวถึงขนาดไม่กล้าเงยหน้ามองเขา สายตาหลุบต่ำล่องลอยสะดุดกับรอยแผลตามมือเจ้าบ่าวแล้วหวั่นใจในวันข้างหน้าว่าจะอยู่ร่วมกับชายคนนี้ได้อย่างไร และอีกอย่างที่เธอควรกลัวล่วงหน้าก่อนการเข้าหอ นั่นคือเสียงเชียร์จากญาติๆให้เจ้าบ่าวก้มลงจุมพิตเจ้าสาว
“จูบกันสิ...จูบกัน!"
ฟู่ว..อย่าจูบเลย ได้โปรดเถอะ พระเจ้า ช่วยเธอทีแค่นี้ก็หน้ามืดใกล้จะเป็นลมแล้ว...
เบอเนโตเอื้อมมือไปเชยคางหล่อนให้เงยหน้าขึ้นแล้วใบหน้าเข้มรีบก้มลงประกบริมฝีปากบางทันที เมื่อริมฝีปากหนาสัมผัสกับความนุ่มนิ่ม เรียวลิ้นร้อนฉกจูบเธอที่ไม่เดียงสาเอาแต่อ้าปากหวอดวงตาโพลงด้วยความตื่นตระหนก
“อื้ม หลับตาลง แล้วยื่นลิ้นออกมาซะเด็กน้อย”
เขาพึมพำกับเธอขณะจ้วงลิ้นสำรวจทั่วโพรงปากหวาน ไม่นานเจ้าสาวร่างบอบบางเริ่มยืนไม่อยู่แขนขาอ่อนยวบเกือบจะนอนล้มลงหน้าแท่นพิธี ดีที่วงแขนล่ำโอบรัดเธอเอาไว้แล้วช้อนร่างบางเดินนำหน้าบรรดาแขกเหรื่อออกมานอกโบสถ์
.
.
หลังจากนั้นเธอไม่รู้สึกอะไรอีกเลย มารู้ตัวอีกทีก็กลางดึกบนเตียงนอนขนาด5ฟุตมองดูรอบๆแล้วจึงรู้สึกโล่งอกขึ้นมาหน่อยเมื่อพบว่าที่นี่เป็นห้องนอนของเธอเอง
“ตื่นแล้วหรือซาร่าห์” รูมเมทร่างเล็กชาวเอเชียกับชุดนอนลายการ์ตูนเดินเข้ามาตบไหล่เพื่อนสาวด้วยสีหน้างงงวยไม่แพ้เธอ
“ฉันมานอนอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
“บ้าจริง ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น เธอรู้อะไรมั้ย 20นาทีที่แล้วฉันเปิดประตูให้ชายชุดดำสวมแว่นดำสองคน คนหนึ่งอุ้มเธอที่หลับปุ๋ยมาวางบนเตียง อีกคนไม่พูดไม่จายกปืนขู่ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉัน แล้วหลังจากนั้นก็ไป เห้อ ไปแบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นน่ะ ออ ว่าแต่เธอปลอดภัยใช่มั้ย พวกนั้นเป็นใคร แล้วเธอไปไหนมา”
อันนาเล่าเหตุการณ์เป็นฉากๆแบบลืมหายใจหายคอ
“หายป่วยแล้วหรือ?"
“โห้ ให้ตายสิซาร่าห์! ห่วงตัวเองก่อน ตอนนี้ฉันลืมปวดหัวตัวร้อนได้เลยตั้งแต่เจอชายแปลกหน้าสองคนนั่น จะไม่อธิบายอะไรฉันหน่อยเหรอ?"
อันนายักไหล่ผายมือขึ้นยิงคำถามรัวๆใส่รูมเมทที่ดูจะไม่ฟังสิ่งที่เธอถามเอาแต่ก้มหน้าควานหามือถือในกระเป๋าสะพาย
“โอเค หลังจากฉันคุยกับแม่เสร็จ ฉันจะบอกทั้งหมดที่เธออยากรู้เลยเพื่อนรัก” ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมากว่าสามปีอันนาไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย
ร่างบางก้มมองดูชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ที่เธอสวมใส่เมื่อเช้าขณะโทรหาผู้เป็นแม่ เมื่อปลายสายรับแล้วเธอจึงเดินสะลึมสะลือเกาศีรษะออกไปคุยนอกระเบียง
“ว่าไงลูก”
“แม่คะ หนูต้องการคำอธิบาย”
“เราแต่งงานแล้วนะ ดูแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายสิ” เซเลน่าถอนหายใจพรืดใหญ่เมื่อยกมือซ้ายขึ้นมา เธอกำลังสวมแหวนเพชรเม็ดเล็กบนนิ้วนางข้างซ้ายอยู่
“อย่าได้ถอดมันออกเชียวนะมาดามเบอเนโต”
“เห้อ แล้วพี่ไปไหนคะแม่”
"........"
ซาร่าห์ หรือมาดามเบอเนโตนั่งกอดเข่าร้องไห้เงียบๆนอกระเบียงหลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมดจากผู้เป็นแม่
พี่ชายได้ตายจากเธอไปมื่อ8ชั่วโมงก่อน ก่อนการแต่งงานระหว่างเธอกับ ลูคัส เบอเนโตจะเริ่ม จึงไม่แปลกที่มันจะเป็นไปอย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันการแทรกแซงอำนาจจากญาติกลุ่มหนึ่งซึ่งรอจังหวะจะโค่นล้มครอบครัวเธอมานาน พ่อเสียไปได้เกือบจะห้าปียังมีสเตฟาโน่ กลอส เป็นเสาหลักจะคอยปกป้องได้ แต่มาวันนี้เหลือเพียงแค่เธอกับแม่ ฉะนั้น ลูก้า ผู้ชายที่ผู้ใหญ่ตกลงหมั้นหมายกันเอาเอง ต้องรีบแต่งกับเธอเพื่อดูแลไม่ให้ใครมาทำลายเธอและแม่ได้
หญิงสาวเลือกปาดน้ำตา ลุกขึ้นสู้เผชิญกับความเป็นจริงดีกว่าจะนอนตรอมใจเหมือนคนใกล้ตายให้แม่ต้องเป็นห่วง รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของแม่เมื่อตอนกลางวันที่ต้องฝืนยิ้มหน้าระรื่นทั้งที่น้ำตาคงท่วมล้นในอกปริ่มจะขาดใจ
“สู้สิซาร่าห์ เธอต้องสู้ เพื่อแม่และพี่ชาย”
เสียงเล็กแหลมตะโกนร้องปลุกความเข้มแข็งให้กับตัวเองก่อนจะปั้นหน้ายิ้มตั้งใจจะเข้าไปเล่าความจริงทั้งหมดให้อันนาทราบ
- Writer
