บริษัทออกแบบของเล่นของดรูว์ส
หลังจากประชุมเสร็จแล้ว ดรูว์สรีบเดินออกมาจากห้องประชุมเพื่อเดินมายังห้องทำงานของตัวเอง ในความคิดของเขาในตอนนี้คือ คนตัวเล็กต้องนั่งรอเขาอยู่ที่ห้องทำงานแล้วแน่นอนแน่ๆ มือหนาผลักประตูเข้าไปในห้องทำงาน สายตาคมเหมือนเสือร้ายมองไปที่เก้าอี้ โซฟา ที่ที่เขาคิดว่าคนตัวเล็กจะนั่งอยู่ แต่มันว่างเปล่าทุกที่
" เมียกูล่ะ " ดรูว์สถามบัสเตอร์ที่เดินเข้ามาในห้องตามหลังของเขา บัสเตอร์อ้าปากค้าง เพราะเขาได้รับข้อความเสียงจากลูกน้องแล้ว เขายังตกใจไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเบวินจะขัดใจเจ้านายได้
" กูถามว่าเมียกูล่ะ " ดรูว์สเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาเยือกเย็น พลางปลายตามองบัสเตอร์ที่ยืนก้มหน้าอยู่ ในใจหงุดหงิดอย่างมาก ที่น้องลูกทำงานช้ามากๆ บัสเตอร์กลืนน้ำลายเหนียวลงคอ
' ไม่ไป ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆ.......' จู่ๆบัสเตอร์ก็ยื่นโทรศัพท์มาพร้อมเปิดข้อความเสียงที่เป็นเสียงของนายหญิงให้ดรูว์ส
