ตอนที่ 5
1506 Words
ทำให้แพรินนั้นสะดุ้งและหล่อนตกใจตื่นขึ้นมาพร้อมกับเห็นสีหน้าของเขา นึกว่าเขาด่าหล่อน
“นี่คุณคมเป็นอะไรไปคะ”
เขาหันมามอง แพริน ที่ลุกตื่นแล้ว
“ลุกตื่นแล้วหรือเธอ ตื่นแล้วก็รีบอาบน้ำอาบท่าแต่งตัว จะได้กลับบ้าน”
นี่เขาใช้คำพูดแบบนี้ไล่หล่อนไปเลย แพรินรับทราบ หล่อนไม่มีทางเถียงและหล่อนยอมเขา ในเมื่อทราบฐานะของเขาดี และหล่อนจะต้องอดทนกับอารมณ์ปากร้ายๆ ของเขา แต่สิ่งที่หล่อนชอบคือเสน่ห์ทางเพศที่โชกโชนของเขาต่างหาก
“หัวเสียอะไรกันคะ นี่แพ ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย”
“เธอไม่ต้องรู้เรื่องอะไรหรอก แล้วเธอไม่ต้องมาสนใจในเรื่องแบบนี้ด้วย”
เขาพูดเหมือนหล่อนไม่มีความสำคัญใดๆ เลย แพรินเลยนิ่งเงียบและหุบปาก หล่อนไม่ทราบต้นตออารมณ์ของเขาจริงว่า กระฟัดกระเฟียดมาจากไหน
หรือ เป็นเรื่องส่วนตัว หรือทะเลาะกับคู่หมั้นที่เขามีอยู่แล้ว จากนั้นเขาก็รีบจัดการลุกอาบน้ำและแต่งตัวเสร็จพร้อมกับแพริน
เพื่อจะไปส่งหล่อนที่อพาร์ทเม้น และเขาก็ตัดสินใจเดินทางเข้าบริษัททันทีเพื่อจะถามเอาความกับพ่อ ที่ทำไมไม่บอกเรื่องนี้ให้เขาทราบมาก่อน
ด.รฉายกริช ที่หล่อนแวะมาหาเขา เพราะเป็นการนัดเอาไว้ล่วงหน้า และชิดชลัยตกปากรับคำ นานแล้ว เกือบสองเดือนกว่าๆ ที่หล่อนไม่ได้พบเขา เพราะการงานและเขาก็มีงานด้วยเช่นกัน
คราวนี้ชิดชลัยเคลียร์คิวงานของหล่อนออกไปทั้งหมด เช่นเดียวกับอาจารย์ฉายกริช หล่อนไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องนี้ คราวนี้ชิดชลัยเคลียร์คิวงานของหล่อนออกไปทั้งหมด เช่นเดียวกับอาจารย์ฉายกริช
เมื่อหล่อนมาอยู่ต่อหน้าฉายกริช หญิงสาวนั้นทำกิริยาแบบก้มหน้า มันทำให้ฉายกริชต้องครุ่นคิดและขมวดคิ้วอีกครั้ง
มันไม่ได้แสดงและบ่งบอกว่าชิดชลัยนั้นกำลังมีความสุขเลย แต่เขารู้ว่าชิดชลัยเป็นอย่างไร และหล่อนก็ยังคงเป็นหล่อนวันยังค่ำ
มันจึงยากนักที่เขาจะดึงหรือแนะนำชิดชลัยอีก เรื่องอื่นชิดชลัยเชื่อ แต่เรื่องนี้หล่อนขอตัดสินใจด้วยตัวเอง
“ช่อรู้ไหม ยังไงพี่ก็ยังห่วงเธอเสมอ”
“ขอบคุณนะคะพี่กริช”
“แล้วเธอจะรู้สึกอะไรมากกว่านี้ไหม”
คำถามของเขาเหมือนจี้เข้าไปในใจของหญิงสาว
“อะไรล่ะคะ”
“พี่รู้ดีว่า ช่อรู้นะ ช่อก็ยังถาม”
คำถามของฉายกริชนั้นเมื่อถามแล้วเขากลับทำสีหน้านิ่ง และดวงตานั้นหันไปพิจารณาหล่อนนิดหนึ่ง ช่องิ้วหรือชิดชลัยก็วางตัวเป็นปกติ
“เอาเป็นว่า ช่อสบายดีค่ะ”
หญิงสาวยังคงตอบคำถามนั้น แต่มันไม่ใช่ประเด็นที่ด.รฉายกริชซึ่งอยากรู้มากไปกว่านั้น
“ช่อทำเหมือนมีความลับกับพี่”
“ความลับหรือคะ” ช่องิ้วแสร้งหัวเราะ
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้น แต่มีไว้เพื่อป้องกันตัว”
สำหรับด.ร.ฉายกริช หญิงสาวยอมแย้มพรายกับเขา เพราะเขาไม่เป็นพิษเป็นภัยกับหล่อน และเขายังดูแลหล่อนมานาน ให้คำปรึกษา หากแต่หล่อนยังเป็นเหมือนนกที่ชอบบินท่องไปเรื่อยๆ กับชีวิตที่ไร้กรง
“นั่นสินะ พี่ไม่เข้าใจช่อขึ้นทุกวัน มันมีบางสิ่งที่ช่อจัดการเองไม่ได้ ก็บอกพี่ พี่จะช่วยสางให้”
ช่องิ้วเงียบไปนิดหนึ่งก่อนตอบ
“ขอบคุณค่ะ แต่เรื่องนี้ คนที่จะสางต้องเป็นช่อเอง พี่กริชนั้นช่อไม่อยากให้มายุ่งหรอกค่ะ”
“นี่ถือว่าพี่ด้อยความสามารถงั้นหรือ”
“เปล่าค่ะ อย่าลืมนะคะพี่กริชดีกับช่อมาก เป็นเหมือนทั้งพี่ชายที่ช่อให้ความเคารพ ช่อจะแปรเจตนาเป็นอื่นได้ยังไงคะ”
“แม้อีกอย่างพี่จะเคยขอช่อแต่งงานงั้นหรือ”
ด.ร.หนุ่มพูดในเรื่องที่หล่อนรู้สึกกล้ำกลืนลำบากใจ
“แต่พี่กลัวอย่างหนึ่งนะ กลัวช่อจะถลำลึกแล้วมันเกิดอันตรายกับช่อ ยิ่งคนที่ช่อเข้าไปพัวพันด้วย พวกนั้นตัวอันตรายทั้งนั้น มันก็ไม่ต่างไปจากที่ช่อเอาตัวเองลงไปเดินเล่นในกองไฟ”
“พี่กริช” หล่อนไม่รู้ว่าเขาจะรู้ในเรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับชีวิตของหล่อนด้วยและพฤติกรรม
“พี่พอจะรู้นะ ก็ช่อเป็นคนที่พี่ห่วง บางสิ่งบางอย่างพี่ก็เห็น”
ทำให้หล่อนกลายเป็นคนยอมรับ เมื่อฉายกริชเห็นอย่างนั้น
“ช่อไม่อยากจะปิดบังพี่กริชหรอกนะคะ แต่มีความจำเป็น”
“อะไรมันคือความจำเป็นของเธอ ทั้งๆ ที่มันมีมากมายนักเกี่ยวกับอันตรายถึงตัวเอง”
“ค่ะ ถึงกระนั้นก็เถอะ ช่อมีวิธีจัดการ”
เขารู้สึกเหนื่อยหน่ายกับกิริยาที่รั้นของหญิงสาวตรงหน้า ซึ่งช่องิ้วหรือชิดชลัยบ่งบอกว่าหล่อนมีความมั่นใจในตัวเองอย่างมาก
คมกล้าเข้าไปที่ออฟฟิศในเวลาบ่ายสองพอดีเป๊ะ พอไปถึงเอ่ยถามกับนายศักดาผู้เป็นบิดา
“ผมรู้มาว่าที่นี่กำลังจะมีโปรเจกต์แบบเด็ดดวงที่สุดใช่ไหมครับ”
เหมือนเขามาพูดลอยๆ ใส่หูแบบนี้ นายศักดาที่อยู่ไม่ไกลนัก ก้มหน้าอยู่กับเอกสาร พลันต้องเงยขึ้นมองลูกชายคนเดียวที่ โก้หร่าน ยืนเต๊ะท่าอยู่ตรงหน้า
“คม นี่แกยอมโผล่หัวออกมาจากคอนโดแล้วหรือ”
น้ำเสียงเอ่ยออกมาเหมือนตำหนิลูกชายคนนี้ นี่ถ้าผาณิตยังมีชีวิตอยู่ก็ดีหรอก จะได้ช่วยอบรมบ่มนิสัยลูกคนนี้ให้ดีขึ้น แต่ผาณิตเสียชีวิตไปเมื่อห้าปีที่แล้ว นายศักดาเป็นม่ายหนุ่มใหญ่ แต่ชีวิตของเขาไม่เคยขาดผู้หญิง
“ทำไมหรือครับ พ่อตั้งใจตอบคำถามที่ผมถามพ่อดีกว่า เพราะมันแว่วเข้าหูของผมด้วย”
“ใคร คนไหนอีก เกี่ยวกับผู้หญิงหรือเปล่า”
“มันต้องเป็นผู้หญิงสิครับ เกี่ยวกับชีวิตของพ่อ”
“ทำไมเหรอ ชีวิตของพ่อมีผู้หญิงตั้งเยอะแยะ หลังหรือก่อนนั้นที่แม่แกตายไปแล้ว”
“ผมรู้ ว่าพ่อมีเรื่อยๆ มีดะไปหมด ไปทั่ว”
“แล้วแกจะถามหาเรื่องนี้ไปหาสากกะบวยอะไรกันวะ”
นายศักดาเริ่มมีสีหน้าตึงและโกรธบุตรชาย ดีที่เป็นห้องส่วนตัวของเขา กรุรอบด้วยกระจกและแอร์เย็นฉ่ำ
“ผมถามแน่ ถ้าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณช่องิ้ว”
“ช่องิ้ว” นายศักดาทวนคำ หญิงสาวที่เขาเพิ่งตกลงรับพิจารณา หล่อนเป็นพรีเซนเตอร์สาวในงานอีเวนต์จัดใหญ่ของบริษัทในอีกไม่กี่วันจะถึงนี้
นี่มันเข้าไปถึงหูบุตรชายของเขาได้อย่างรวดเร็วได้ยังไง นายศักดาต้องการที่จะเก็บเป็นความลับ รู้ด้วยตนเองแท้เทียว
“ตกใจนะสิ ที่ผมดันมารู้เรื่องนี้ก่อน”
“เออ ยอมรับว่าตกใจ” เขาสารภาพบอกกับลูกชาย
“แล้วนี่แกรู้ได้ยังไง”
“ผมสนใจคุณช่อมานานแล้ว สนใจและพยายามคบหาเข้าไปถึงตัวเธอ”
นายศักดามองและฟังดูบุตรชายคนเดียวแสดงความโง่ออกมา เหมือนเขาอาจหาญและมั่นใจนัก
“แล้วทิพย์ศจีล่ะ” เขาถามถึงว่าที่ลูกสะใภ้ในอนาคต ซึ่งมีข่าวอย่างแน่นอนไม่ผิดพลาดเป้าหมาย ที่ทั้งคู่จะแต่งงาน
“ผมก็คงจะเหมือนลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นกระมัง เลยหลบซ่อนเรื่องนี้ได้”
“ฮึ” นายศักดากระแทกลมหายใจออกมาใส่ลูกชายตัวแสบ
“เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้วแต่จะเข้ามาร่วมรับรู้ด้วยก็ดีใจฮะ ที่งานนี้มีคุณช่อมาทำงานให้เรา ผมปลื้มและยินดีที่สุด”
เขาตอบบิดาด้วยดวงตายิ้มพราวกับมีเล่ห์เหลี่ยม
“แต่ผมขอบอกพ่อไว้นะ คนนี้ผมจองเอาไว้ด้วย”
เหมือนจะบอกและสั่งบิดาไว้ในตัวด้วย นี่เขาแสนจะบังอาจมาก นายศักดารู้สึกโกรธลูกชายบังเกิดเกล้าคนนี้นัก แต่เขาจะทำอะไรได้ ทำไม่ได้เลย เพราะนั่นเป็นลูกชาย
ทำให้เขาพยักหน้า
“เอาล่ะ ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของแก”
“ขอบคุณมากครับคุณพ่อ ที่ทำให้ผมชื่นใจ”
“แต่อีกเรื่องหนี่งที่ทำให้ผมไม่พอใจและระแวง”
เมื่อลูกชายคนเดียวแสนห่ามและเป็นแบดบอยในสายตาของผู้หญิงเอ่ย เขาเลิกคิ้วตอบกลับไป
“ใคร”
“ไอ้ภูไง ผมไม่ชอบ สายตามันที่ชอบมาวนเวียนที่คุณช่อเหมือนกัน แล้วรู้ไหมครับ ดันมารู้จักกันด้วยในคราวนั้น ผมยังเห็นมันประคองตัวคุณช่อ”
คมกล้านำเอาเรื่องที่เกิดขึ้นมาเล่าให้บิดาฟัง นายศักดาเพิ่งรู้เกิดเรื่องแบบนี้
- Writer
