บทที่ 6
พยาบาท...ฝังลึก
ชายหนุ่มขบกรามจนนูนเป็นสัน เขาเห็นความแน่วแน่ในแววตาคู่นั้น แต่มือที่จับมีดของหญิงสาวยังไม่มั่นคงพอ
“ผมรู้ว่าคุณไม่โกหก เมลิดา...คุณก็โหดเหี้ยมเหมือนพ่อคุณนั่นแหละ ฆ่าคนได้โดยไม่คิดปราณีแม้เพียงสักนิด พวกคุณมันเลือดเย็นเหมือนกันหมด!”
“คุณต่างหากที่เลือดเย็น คุณทศภาค! คุณต่างหากที่ชอบทำร้ายคนไม่มีทางสู้ คุณมีความสุขเวลาเห็นคนที่คุณทำร้ายเสียใจ ฉันเกลียดคุณ!”
“ถ้าอย่างนั้นคุณจะรออะไรอีกเมลิดา...แทงผมให้ตาย คุณก็จะได้เป็นอิสระ คุณอยากได้มันนักไม่ใช่หรือ แต่คุณระวังตัวให้ดี ตีงูอย่าให้หลังหัก เพราะมันจะกลับมากัดคุณจนตายเหมือนกัน!”
เสียงเข้มของทศภาคสั่นไหวประสาทของหญิงสาวจนแตกกระเจิง เธอถอยหลังไปชนตู้เสื้อผ้าขณะที่เขาก้าวเข้ามาใกล้อย่างไม่นึกหวาดหวั่น เมลิดามือสั่นคล้ายกำลังจับโลหะแหลมคมนั้นไว้ไม่อยู่
