จอมใจเหนือสมุทร

บทที่ 9 เปิดก่อนเสียเปรียบ

สุดท้ายจอมใจก็ยอมเข้ารับการตรวจร่างกาย แม้ว่าผลตรวจจะออกมาไม่มีโรค แต่เหนือสมุทรก็ไม่ได้สนใจ สิ่งที่เขาสนใจมีอย่างเดียว คืออาการแพ้ของหญิงสาว หลังจากรู้ว่าจอมใจแพ้ปลาและอาหารทะเล เหนือสมุทรก็สั่งห้องครัวเปลี่ยนวัตถุดิบทันที ห้ามมีวัตถุดิบที่เกี่ยวข้องกับปลาหรืออาหารทะเลในครัวส่วนตัวของเขาเด็ดขาด หากผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว เขาจะไล่ออกทันที

หลายวันต่อมา หลังจากนั้นเขาก็เริ่มจัดการเรื่องผู้หญิงทั้งหมด เพราะมีบางคนไม่ยอมทำตามคำสั่ง ปล่อยข่าวเรื่องที่เขาเป็นสปอนเซอร์ให้กับดารานางแบบมากมายจนกระทบกับชื่อเสียงของบริษัท เขาจึงสั่งอนุวิตรให้ดำเนินการขั้นเด็ดขาดทันที ใช้อำนาจหุ้นส่วนที่อยู่ในแบรนด์ต่าง ๆ กดดันอีกฝ่ายเพื่อให้จบเรื่องเหล่านี้ เขารู้ว่ามันเป็นวิธีที่ต่ำช้า แต่เขาไม่สนใจ ในเมื่อเขาได้มอบงานและเงินเป็นการแลกเปลี่ยน อีกทั้งยังทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรมาตั้งแต่แรก ซึ่งเขาจะยกเลิกสัญญาเมื่อไรก็ได้

ทว่าหลังมีข่าวออกมาจอมใจกลับทำตัวห่างเหินกับเขายิ่งกว่าเดิม แม้ว่าเธอจะไม่ได้ปริปากและเฝ้ามองเขาด้วยความระมัดระวัง แต่เหนือสมุทรก็สัมผัสได้ว่าเธอยังไม่ไว้วางใจ วันนี้เขาจึงอนุญาตให้เธอออกไปเดินเล่นข้างนอกได้ โดยมีข้อแม้ว่าจะต้องกลับมารับประทานอาหารมื้อค่ำกับเขา และต้องมีผู้คุ้มกันติดตามไปด้วย

“รับไปสิ เผื่อใช้จ่าย อยากซื้ออะไรก็ได้ ตามใจเธอ” ชายหนุ่มยื่นบัตรเครดิตให้หญิงสาวขณะนั่งอยู่ในรถเพื่อไปทำงาน

จอมใจมองบัตรเครดิตสีดำด้วยความประหลาดใจ จำได้ว่าไม่เคยมีเหตุการณ์เช่นนี้ เพราะอดีตเหนือสมุทรจะให้เงินเธอเป็นรายเดือน และเธอจะได้รับโบนัสถ้าวันไหนเขาพอใจเรื่องบนเตียง แต่ด้วยความที่ต้องการทำให้เขาเอือมระอามากที่สุด เธอจึงยิ้มกว้าง ขอบคุณเขาด้วยการโน้มตัวเข้าจูบแก้มเขาเบา ๆ จงใจเขารู้ว่าเธอชอบเงินของเขามากกว่าเขาเสียอีก

หากเป็นปกติเหนือสมุทรจะต้องไม่ชอบใจถึงขั้นไล่เธอออกไปแน่ เพราะเขาเคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นมาก่อน

“ขอบคุณนะคะคุณเหนือ” หญิงสาวตอบเสียงหวานพลางเฝ้ารอเวลาที่เขาจะผลักเธอออก ทว่าเขากลับนั่งนิ่งจนเธอเริ่มหวั่นใจ

ทำไมถึงไม่ได้ผลล่ะ

หญิงสาวเหลือบมองด้วยความสงสัย ก่อนจะหวีดร้องออกมา เมื่ออยู่ ๆ ถูกเหนือสมุทรจับเอวแล้วยกขึ้นมานั่งบนตัก ใบหน้าของเขายังคงเย็นชาไม่เปลี่ยนแปลง ทว่าน้ำเสียงที่ตอบกลับมานั้นกลับเปลี่ยนไป

“ถ้าจะขอบคุณก็ทำให้ดี ๆ สิ”

น้ำเสียงอ่อนโยนจนไม่เหมือนตัวตนของเขาเลยสักนิด

“คะ?” จอมใจเอียงคอเล็กน้อยด้วยความสงสัยก่อนจะเบิกตากกว้างเมื่อเหนือสมุทรเคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้แล้วปิดผนึกริมฝีปากของเธอเบา ๆ

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!

จอมใจตื่นตระหนกกับการกระทำที่คาดเดาไม่ได้ของเหนือสมุทรจนเผลอเกร็งไปทั้งตัว แม้ว่าในรถจะมีทั้งคนขับรถและเลขาคนสนิทนั่งอยู่ด้วย แต่เขากลับไม่สนใจเลยสักนิด ยังคงพรมจูบริมฝีปากของเธออย่างนุ่มนวล หรือนี่จะเป็นการแก้แค้นเพราะเธอพุ่งไปจูบเขาก่อน ก็เธอนึกว่าเขาจะไม่ชอบนี่นา ใครจะไปคิดกันเล่าว่าเขาจะบ้าคลั่งขนาดนี้

เปิดก่อนเสียเปรียบชัด ๆ

ถึงจะคิดแบบนั้น แต่รสสัมผัสสดชื่นไร้ซึ่งกลิ่นบุหรี่ทำให้เธอเผลอไผลเคลิบเคลิ้มไปโดยไม่รู้ตัว ในความทรงจำของเธอ เหนือสมุทรเป็นคนที่สูบบุหรี่จัด แม้ว่าเธอจะไม่ชอบกลิ่นของมัน แต่ก็ต้องยอมรับสัมผัสจากเขา เพราะเธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่สามารถขัดใจเขาได้ หากไม่อยากถูกทอดทิ้ง กลิ่นตอนนั้นมันเหม็นมากจริง ๆ ถึงเนื้อตัวของเขาจะสะอาดมากก็ตาม และตอนนี้เธอชอบจูบกลิ่นเมนทอลของเขามากกว่ากลิ่นบุหรี่นั่นเสียอีก ถ้าหากเขาเลิกบุหรี่ได้ก็คงจะดี

“คุณเหนือ…” เสียงหวานครางเมื่อเหนือสมุทรผละริมฝีปากออกเล็กน้อย เว้นระยะให้เธอหายใจ

รู้ตัวอีกทีก็เผลอกอดคอเขาเสียแล้ว ความเคยชินนี่มันช่างน่ากลัวจริง ๆ

เหนือสมุทรลอบมองริมฝีปากสีหวานอย่างโหยหา เขาอยากกลืนกินเธอลงไปทั้งตัวด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่ามันอาจจะทำให้เธอกลัวเขา เมื่อครู่เขาไม่คาดคิดเลยสักนิดว่าจอมใจจะเข้าหาเข้าก่อน หลังจากที่เธอระแวงเขามาตลอด แค่เขาเข้าใกล้นิดหน่อย เธอก็ผละถอยไปสามก้าวแล้ว อย่าว่าแต่นอนเตียงเดียวกัน เขาถึงขั้นต้องไปนอนที่ห้องทำงานของตัวเอง และยกห้องนอนให้หญิงสาวแทน

ช่วงนี้ถึงได้ขอบคุณการฝึกสอนของพ่อที่ทำให้เขารู้จักอดทนอดกลั้นต่อความต้องการอันพลุ่งพล่านของตัวเอง แม้ไม่รู้ว่าจะอดทนไปได้อีกนานเท่าไรก็ตาม

“กลัวเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางมองใบหน้าหวานด้วยสายตาหลงใหล

จอมใจพยักหน้า

“นิดหน่อยค่ะ…”

ริมฝีปากหยักของชายหนุ่มยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย พลางเคลื่อหน้าเข้าใกล้อีกครั้งแล้วใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียแก้มใสของอีกฝ่าย

“แต่เธอเป็นคนเริ่มก่อนเอง”

จอมใจขยับปากเพราะอยากประท้วง แต่เห็นสายตาร้อนแรงของเขาแล้ว ก็รู้ถึงจุดจบทันที

เหนือสมุทรตอนนี้เหมือนเสือหลับจำศีล ถ้าเธอแตะต้องเข้า เขาอาจจะตื่นขึ้นมาตะครุบเหยื่อตัวเล็กเพราะความหิวโหยก็ได้

หลายวันมานี้เหนือสมุทรไม่แม้แต่จะแตะต้องเธอก่อนเลยสักครั้ง และครั้งนี้เธอคิดตื้นไป ถึงกล้าเย้าแหย่เสือร้ายอย่างเขาจนเกือบถูกจับกินเข้าแล้ว

“จอมแค่อยากขอบคุณคุณเท่านั้นเองค่ะ” เสียงหวานตอบกลับก่อนขยับตัวลงจากตักของเขา ใบหน้าสวยร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตัวหมากที่พยายามฉีกออกจากเส้นทางเดิม แต่สถานการณ์ใหม่ที่ต้องเผชิญกลับหนักเกินกว่าจะรับมือไหว เธอรู้ว่าเขามีเล่ห์เหลี่ยมเยอะ แต่เขาไม่เคยเอามาใช้กับเรื่องผู้หญิงเลยสักครั้ง เพราะถือว่าผู้หญิงที่เข้ามาล้วนต้องทำตามความต้องการของเขา

เหนือสมุทรเหลือบมองใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความพึงพอใจ

“แล้วชอบรึเปล่า”

“คะ?” จอมใจช้อนตามองด้วยความสงสัย ไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไรระหว่างบัตรเครดิตกับจุมพิตเมื่อครู่

เหนือสมุทรกลัวว่าการหยอกเขาของจะทำให้จอมใจตกใจกลัวจนหนีไปอีกครั้ง จึงต้องเก็บความต้องการของตัวเองไป

“บัตรเครดิต”

จอมใจตาโตขึ้นเล็กน้อย ก่อนยิ้มกว้าง ตอบกลับเสียงสดใส

“ชอบค่ะ”

การที่เธอบอกว่าชอบเงินของเขามันอาจจะดูโจ่งแจ้งมากเกินไป แต่ถ้าทำให้เขาไม่ชอบใจได้ เธอก็จะทำ ทว่ามุมปากของเหนือสมุทรกลับยกขึ้นราวกับพึงพอใจ ยิ่งทำให้จอมใจถึงกับงุนงง เขาไม่ชอบผู้หญิงที่คิดมาขุดทองกับเขาไม่ใช่เหรอ แสดงออกขนาดนี้แล้วก็ต้องไม่ชอบเธอสิ!

“ถ้าฉันว่างเมื่อไหร่ พวกเราไปดูโรงแรมใหม่กันเถอะ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี เขารู้สึกดีที่อย่างน้อยจอมใจก็ชอบเงินของเขา คิดว่าหากเธอใช้เงินของเขามากขึ้น นั่นเท่ากับเธอก็คงจะชอบเขามากขึ้นเช่นกัน

จอมใจมองคนตัวโตข้างกายด้วยความสงสัย

“คุณเหนือจะซื้อโรงแรมใหม่เหรอครับ” อนุวิตรถามด้วยความสงสัย ทั้งที่โรงแรมในเครือก็มีทั่วประเทศแล้ว หากซื้อเพิ่มอีก งานของเขาคงเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวแน่

“ใช่ เอาโรงแรมที่อยู่บนเขา อากาศดี ๆ เงียบ ๆ หน่อย” หลังจากที่เขาถอนหมั้นกับเพลงพิณและถอนการลงทุนกับธนาคารของพิษณุแล้ว ก็ได้เงินคืนมาเยอะทีเดียว จึงคิดว่าควรจะใช้มันให้เป็นประโยชน์สักหน่อย

เหนือสมุทรเหลือบมองคนข้างกายแล้วพูดต่อไป

“ฉันคิดจะซื้อไว้เป็นเรือนหอ เจ้าสาวของฉันน่าจะชอบ”

จอมใจได้ยินเช่นนั้นหัวใจก็หล่นลงพื้นทันที เธอได้ยินว่าเขาเพิงถอนหมั้นกับเพลงพิณไป แต่เขากลับพูดว่าจะซื้อโรงแรมเอาไว้เป็นเรือนหอ นี่เขามีคนที่คิดจะแต่งงานด้วยอยู่แล้วหรือ แล้วเธอล่ะ จากเมียเก็บต้องกลายเป็นเมียน้อยเนี่ยนะ นี่มันแย่กว่าเดิมเสียอีก!

เธอไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่ ต้องรีบกอบโกยแล้วหนีให้เร็วที่สุด!