"คุณกฤษนัยมีอะไรคะ" อัญญาตัดสินใจถามหลังจากเขาพาเธอเดินออกมาจากห้องจัดเลี้ยง บริเวณนี้ไม่มีคนพลุกพล่าน แต่ยังมีคนเดินผ่านไปมาบ้าง
"อย่าพูดจาห่างเหินกับพี่แบบนี้สิครับ" กฤษนัยเดินเข้ามาหวังจะจับมือที่เคยจับ แต่เธอก็ไหวตัวทัน
“จะคุยอะไรคะ ถ้าไม่มีอะไรพูดฉันจะกลับ”
“เดี๋ยวครับ เดี๋ยว” เขารู้ว่าเธอพูดจริงทำจริง ขาจึงก้าวถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่างให้เธอรู้สึกปลอดภัย
"น้องออม รู้ไหมว่าพี่คิดถึงน้องออมแค่ไหน ตอนนี้พี่เคลียร์ปัญหาเรื่องผู้หญิงหมดแล้ว พี่รับรองว่าเรื่องนี้จะไม่กวนใจน้องออมอีก พี่รักน้องออมนะ เรากลับมาคุยอีกครั้งได้ไหม ยังไม่ต้องให้พี่เป็นคนรักก็ได้ ขอแค่ให้โอกาสพี่ได้คุยกับน้องออมทุกวันเหมือนเดิม"
“ออมไม่โกรธพี่เรื่องนั้นแล้วค่ะ”
กฤษนัยได้ฟังก็มีรอยยิ้ม แต่จากสีหน้าบึ้งตึงของเธอตอนนี้ เขาเดาไม่ถูกเลยว่าเธอพูดจริงหรือหลอก ถ้าหายโกรธแล้ว ทำไมไม่มีรอยยิ้มส่งมาให้เขาบ้าง
“ออมไม
