“ผมไม่รับคนไข้เพิ่มแล้วนะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน”
หลังจากตรวจคนไข้รายล่าสุดเสร็จแล้ว ฐานัสก็บอกกับพยาบาลประจำหน้าห้องตรวจด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้า วันนี้เขาเพลียมาก คงเพราะเมื่อคืนแทบไม่ได้นอนจริงๆ จังๆ เลยนั่นเอง
“เอ่อ...”
นางพยาบาลทำหน้าซีดจนเขาต้องเป่าลมออกจากปากแรงๆ อย่างรู้ทัน
“มีเพิ่มใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ”
นางพยาบาลตอนเสียงแห้ง
“ตอนแรกเป็นคนไข้ของคุณหมอกรรณิการ์ค่ะ แต่พอดีคุณหมอมีธุระด่วนต้องรีบกลับ คุณหมอกรรณิการ์ก็เลยโอนคนไข้มาให้คุณหมอนัสค่ะ”
ฐานัสที่เอนตัวพิงกับพนักเก้าอี้พยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะพูดออกมาเสียงเรียบ
“ไม่เป็นไร งั้นไปเชิญคนไข้เข้ามา แต่ต้องไม่มีคนต่อจากนี้อีกแล้วนะครับ เพราะผมจะกลับบ้านแล้ว”
“ค่ะ คุณหมอนัส”
นางพยาบาลวางประวัติคนไข้บนโต๊ะทำงานของฐานัส ก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องตรวจ
ชายหนุ่มถอนใจออกมาเบาๆ หยิบแมสขึ้นมาปิดปาก และเอื้อมไปคว้าประวัติของคนไข้มาเปิดอ่าน
