EP 18
1136 Words
จนต้องสั่งตัวเองให้ก้มกลับไปมองนิ้วที่เริ่มเล่นเพลง Everything I do I do it for you ของ Bryan Adams อย่างไม่จำเป็นนัก เมื่อมีอาการวูบไหวแล่นมากระทบแผงอกอย่างรวดเร็ว ในทุกครั้งที่เขาเผลอตัวให้จ้องมองเด็กในปกครองนานเกินความจำเป็น
ความรู้สึกแปลกประหลาดนี้ไม่รู้มันเกิดขึ้นกับเขาตั้งแต่เมื่อใด นานแค่ไหนและทำไม แต่เขาเชื่อว่ามันเป็นลางไม่ค่อยจะดีแน่ อันที่จริงเขาควรจะหลีกเลี่ยงการได้อยู่ใกล้เด็กแล้ว แต่อีกใจก็ไม่เชื่อว่าจะไม่มีอะไรผิดปกตินอกจากเขาจะคิดและกลัวไปเอง
“คุณหนาวเล่นเก่งจังเลยค่ะ เมื่อไหร่น้องเหนือจะเก่งแบบนี้บ้างคะ” สาวน้อยที่มีเจ้าแตงไทยอยู่ในมือเอ่ยเสียงนุ่มพร้อมกับส่งยิ้มน่ารักมาหาเขาเมื่อเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างเปียโนหลังโปรดแล้ว
“อยากเก่งก็ต้องฝึกฝนฝีมือบ่อยๆ สิคะ มะ! รีบนั่งลงแล้วก็ฝึก จะได้ไปเล่นให้คุณยายกับทุกคนดูก่อน แล้วค่อยเป็นคิวของคนที่โรงเรียน”
“ค่ะ”
พอเห็นเด็กสาวรับคำอย่างว่าง่ายแล้ววางเจ้าสี่ขาลงกับพื้น ผู้ปกครองหนุ่มเลยรีบลุกจากเก้าอี้ให้ แม้จะมีพื้นที่มากพอให้นั่งสองคน แต่เขาขอยืนอยู่ห่างๆ จะดีกว่า เพราะเสือหนุ่มอย่างเขามักจะได้กลิ่นไอสาวโชยมากระทบจมูกอยู่บ่อยครั้ง นำพาให้เลือดในกายตระหนกตกตื่นจนแทบจะควบคุมไม่ไหวในบางครั้ง
“ไหน! น้องเหนือลองเล่นให้คุณหนาวฟังสักรอบก่อนสิคะ”
ครูหนุ่มมองศิษย์จัดท่านั่งตัวตรงลง แบ่งน้ำหนักลงไปหาสองเท้าเท่ากันทั้ง สองมือก็อยู่ในระดับต่ำกว่าคีย์บอร์ดเล็กน้อย ดวงตาคู่สวยจับจ้องโน๊ตตรงหน้า แล้วไล่มือไปตามคอร์ดอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก แล้วก็ผิดจนได้
“ลองใหม่อีกทีค่ะ น้องเหนือต้องมีสมาธิมากกว่านี้นะคะ เดี๋ยวไปอายบนเวที Music Concert คริสมาสต์ปีนี้คุณหนาวไม่ขึ้นไปช่วยอายด้วยนะคะ”
เด็กสาวเบะปากน้อยๆ หลับตาปริบๆ ขณะจ้องมองมาหาคนขู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงทำตามคำแนะนำอย่างตั้งอกตั้งใจกว่าเก่ามาก แต่นั่นก็จะทำให้มีความผิดพลาดได้เหมือนกัน “อันนี้ตั้งใจมากเกินไปจนเกร็งค่ะ น้องเหนือจะต้องปล่อยตัว ปล่อยใจตามสบายและมีความสุขกับมันสิคะ”
“ก็น้องเหนือยังไม่เก่งเหมือนคุณหนาวนี่คะ”
สาวน้อยโอดครวญแล้วทำหน้าเง้างอ แต่คนมองกลับเห็นว่าน่ารักน่าเอ็นดูยิ่งจนเผลอยิ้มให้ จากนั้นก็เดินไปยืนอยู่ข้างๆ วางมือลงตรงลิ่มขาวกดไล่กันสลับกับดำอย่างคล่องแคล่ว ตาก็มองคอร์ดตรงหน้า พอสาวน้อยขยับพื้นที่ให้ เขาเลยจำต้องทรุดกายลงนั่ง เพราะยืนเล่นไม่ถนัดสักเท่าไหร่
และแม้พยายามจะตั้งสมาธิกับคอร์ดเพลงสักแค่ไหน แต่จมูกเจ้ากรรมกลับได้กลิ่นคาโมมายล์ ซีดาร์ เบซิล และอาจจะมีเลมอนกลาสผสมกันอยู่ในแชมพูที่เด็กสาวเพิ่งสระมาใหม่ๆ มันรบกวนจิตใจอันตั้งมั่นไม่น้อย จนต้องรีบถอยออกมายืนจุดเดิมหลังเล่นเป็นตัวอย่างแล้ว
“น้องเหนือลองทำแบบคุณหนาวอีกรอบนะคะ”
“ค่ะ” เด็กสาวรับคำแบบตะกุกตะกักเหมือนขาดสมาธิ แต่ก็จรดมือลงตามลิ่มแล้วไล่ขาวดำสลับไปมาทั้งซ้ายขวาอย่างตั้งอกตั้งใจอีกครั้ง สุดท้ายก็พลาดตรงกลางๆ เพลงอยู่ดี เลยทำหน้าแหยๆ ส่งไปหาเทรนเนอร์หนุ่มเพื่อเป็นการขอโทษ
“งั้นน้องเหนือมานั่งตรงนี้ คุณหนาวจะเล่นให้ดูเต็มๆ เพลงอีกค่ะ”
เป็นการดีที่จะไม่ต้องนั่งเบียดกัน เมื่อเด็กสาวลุกเขาก็เข้าไปนั่งแทนที่ แล้วพยายามมองคอร์ดกับนิ้วตัวเองเข้าไว้ นานทีถึงสลับไปมองใบหน้าสวยใสไร้เครื่องแต่งแต้ม แต่เขาก็ไม่วายลืมตัวจับจ้องอยู่กับรอยยิ้มบางๆ ดวงตาหวานล้ำยามจ้องมอง ส่วนนิ้วก็เคลื่อนไปตามลิ่มขาวดำอย่างพริ้วไหวไม่สะดุดใดๆ จนจบเพลง
“คุณหนาวเล่นเพราะจังเลยค่ะ”
สาวน้อยปรบมือพร้อมกับยิ้มให้อย่างชื่นชมเปิดเผยไร้เดียงสาและไร้ชั้นเชิงใดๆ ชอบใจก็คือยิ้มทั้งใบหน้าและดวงตา ถ้าไม่ชอบก็จะหน้าง้ำหน้างอคอหักเป็นปลาทูเข่งละห้าสิบที่เขามักจะเห็นแม่ซื้อมาจากตลาดเสมอๆ
“เวลาน้องเหนือลงคอร์ดดีแฟลต ที่เป็นคอร์ดหลักของเพลงนี้ มือขวาจะต้องคุมโน้ตสามตัว ตั้งแต่เอ็ฟ ดีแฟลตและเอแฟลต ถ้าไม่สังเกตอะไร น้องเหนือก็จะกดคีย์ตัวโน้ตทั้งสามตัวลงไปพร้อมๆ กัน เลยทำให้เพลงมันจะกระด้าง”
“เหรอคะ แล้วน้องเหนือต้องทำยังไงล่ะคะ”
“น้องเหนือจะต้องมีทริก โดยการกดตัวโน้ตทั้งสามเรียงไล่กันลงไปอย่างเร็ว เป็นการสะบัดนิ้ว ทำให้ฟังแล้วเสียงพริ้ว ไพเราะน่าฟังขึ้นเยอะแบบนี้” ผู้ปกครองหนุ่มทำให้ดูเป็นตัวอย่างตามที่บอกไว้เมื่อครู่อย่างคล่องแคล่วและรู้จริง ส่วนอีกคนก็ทำได้แค่พยักหน้า แล้วยกมือขึ้นกดนิ้วกลางอากาศตามที่ตาดูเมื่อครู่จะได้ไม่ลืม
“ค่ะ” ปากก็รับคำไปก่อน รอให้คนสอนอธิบายต่อไปอย่างตั้งอกตั้งใจ
“ส่วนมือซ้ายคุมให้คอร์ดหนักแน่นขึ้น โดยการกดคีย์ดีแฟลต อีกสองตัวที่อยู่ต่ำลงไป ด้วยนิ้วโป้งกับนิ้วก้อย ลองฝึกให้คล่องแล้วมันจะเป็นไปโดยอัตโนมัติ” ดวงตาคู่ใสแจ๋วจ้องมองมือขาวๆ เลื่อนไปมาอย่างคล่องแคล่วดังเดิมแล้วตอบออกมาดังเดิมว่า
“ค่ะ” นั่นทำเอาคนสอนอดหมั่นไส้ในการรับคำง่ายดายแต่ไม่แน่ใจว่าจะทำได้มากน้อยแค่ไหน เลยหันไปมองดวงหน้าสวยใสไร้เครื่องแต่งแต้มแล้วเอ่ย
“มานั่งตรงนี้แล้วลองอีกที ถ้าไม่ได้คราวนี้คุณหนาวจะเขกกบาลสักหนึ่งที” สาวน้อยหัวเราะคิกคักกับการคาดโทษแบบไม่จริงจังสักครั้งของครูผู้ใจดี แล้วเดินไปทรุดกายลงนั่งสลับกัน
“ตั้งสมาธิให้ดีๆ ก่อนนะคะ แล้วเล่นให้คุณหนาวฟังจนจบเพลงแบบไม่ลืมคอร์ดด้วยนะคะ”
“ค่ะ” สาวน้อยรับคำอย่างหนักแน่น แล้วนั่งตัวตรง หลับตาพริ้มลงเพื่อดึงสมาธิกลับเข้าตัวตามคำแนะนำ
‘พระเจ้า!’
- Writer
