ตอนที่ 9 สับสน
2938 Words
ตรัยคุณขับรถสปอร์ตคันหรูตรงมาที่ผับทันทีด้วยอารมณ์คุกรุ่นในใจ ยิ่งนึกถึงหน้าของยัยเด็กใจแตกที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับบาสก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดใจ
"อ้าวเฮีย วันนี้วันหยุดของเฮียไม่ใช่เหรอ" กร บอดี้การ์ดที่มีหน้าที่คอยดูแลผับเอ่ยถาม เมื่อตรัยคุณเดินเข้ามานั่งที่เคาน์เตอร์เครื่องดื่มของผับ
"เบื่อๆ ว่ะ เลยมาหาอะไรกระแทกปากหน่อย"
"เฮียอยากหาอะไรกระแทกปาก หรือว่าเฮียอยากจับสาวๆ กระแทกกันแน่" กรเอ่ยหน้าทะเล้น
"ทำมารู้ดี" ตรัยคุณกระตุกยิ้ม ก่อนจะยกแก้วกระดกน้ำสีอำพันลงคอ
"วันนี้มีเด็กใหม่ พึ่งมาสมัครงานวันนี้เอง ถ้าเฮียสนผมจัดให้ได้นะ"
"ให้กูหิ้วเด็กในร้านไปกิน มึงอยากให้กูแดกตีนคุณแทนหรือไง"
"เฮียก็รอให้เลิกงานก่อนสิ ผมรับรองว่าคนนี้เด็ดจริง แต่ถ้าเฮียใจร้อน เฮียก็ใจปล้ำเหมาดริ้งเด็กมันหน่อย แค่นี้เฮียก็ได้ไปปลุกไปปล้ำตามแต่ใจเฮียเลย"
"ไปจัดมา แต่ถ้าไม่เด็ดจริงกูกระทืบมึงนะ"
"ผมเคยทำให้เฮียผิดหวังหรือไง เฮียรอผมแค่อึดใจเดียว เดี๋ยวผมมา" กรบอกก่อนจะเดินไปทางห้องแต่งตัวของพนักงานด้านหลังผับ และไม่นานก็เดินกลับมาพร้อมหญิงสาวหน้าตาดี ที่อยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำรัดรูปที่โชว์ส่วนเว้าส่วนโค้ง กับหน้าอกหน้าใจที่ถูกดันให้ล้นทะลักออกมา
"เป็นไงเฮียเด็ดอย่างที่ผมบอกหรือเปล่า"
"มันก็ต้องดูกันอีกทีว่ะ ว่าลีลาจะเด็ดหรือเปล่า" ตรัยคุณว่า ก่อนจะกระดกเหล้าลงคอจนหมดแก้ว
"น้องหมวยจัดให้เฮียเขาหน่อย อย่าให้เสียชื่อเฮียกรได้"
"เฮียอยากได้ลีลาแบบไหน ท่าไหน บอกหมวยได้เลยนะคะ หมวยจะจัดให้ถึงใจเฮียเลย" หมวย เด็กนั่งดริ้งคนใหม่ของร้านตวัดเรียวแขนโอบรอบลำคอของตรัยคุณ จนหน้าอกหน้าใจที่ล้นออกมาแทบจะทิ้ม หน้าของเขา พร้อมทั้งแทรกกายเข้าไปตรงหว่างขา ให้ร่างกายส่วนล่างแนบชิดกัน เอ่ยกระซิบข้างใบหู ก่อนจะตวัดปลายลิ้นเล็กไปที่ติ่งหู
"หึ เป็นงานดีนี่" ตรัยคุณเอ่ย พร้อมทั้งแสยะยิ้ม
"ผมไปทำงานก่อน เชิญเฮียพาน้องไปปลุกไปปล้ำตามสบายเลยครับ"
หมวยเดินกอดแขนของตรัยคุณออกมานอกผับตรงไปที่รถสปอร์ตคันหรูของเขาจอดอยู่ ทันทีที่เห็นรถของเขาถึงกับยืนตะลึงด้วยความกระหยิ่มยิ้มย้องในใจ ที่ได้ลูกค้าระดับ VIP
"ขึ้นรถสิ" ตรัยคุณเอ่ยบอกเมื่อเห็นเธอยืนนิ่ง
"ค่ะ" หมวยเดินอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่งทันที
หมวยเปิดประตูรถหรูของตรัยคุณก่อนจะพาตัวเองเข้าไปนั่งอย่างดีใจ ตอนนี้เธอดีใจจนเนื้อเต้น ที่มาทำงานวันแรกก็ได้เจอของดี แถมรวยอีกต่างหาก ถ้าเธอทำให้เขาถูกใจ และติดใจในตัวเธอได้ก็ยิ่งดี เงินทองก็จะเข้ามือไม่ขาดสาย
ตรัยคุณขับรถตรงไปยังโรงแรมหรูแล้วพาหมวยขึ้นไปยังห้องพักสุดหรูของโรงแรม
เมื่อเข้ามาถึงห้องสองร่างก็โผเข้าหากันทันที หมวยเป็นฝ่ายรุกก่อนอย่างรู้งาน โดยการสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเขา แล้วจับฝามือหนาของเขามาคว้าที่เต้าใหญ่ของตัวเอง ตรัยคุณไม่รอช้าบีบขยำเต้าใหญ่ของเธออย่างรุนแรง จัดการถอดเสื้อผ้าของเธอออกอย่างช่ำชอง
หมวยจัดการปลดเข็มขัดออก ปลดตะขอ รูดซิปลง แล้วล้วงมือเข้าไปในกางเกงในของเขา ควักเอาท่อนเอ็นใหญ่ของเขาออกมา พอเจอกับขนาดของท่อนเอ็นเธอก็ต้องตกใจกับขนาดและความยาวของมัน
"ของเฮียทั้งใหญ่ทั้งยาวเลยค่ะ...อื้ม" เธอพร่ำบอกก่อนจะย่อตัวคุกเข่าลงไป แล้วจับท่อนเอ็นเข้าปาก ทั้งดูดทั้งเลีย
แพล่บ!!! แพล่บ!!! จ๊วบ!!! จ๊วบ!!!
"อ๊า...โอ้ววว...ดูดแรงแบบนั้น เดี๋ยวก็แตกพอดี...ซี๊ดดด" ตรัยคุณร้องปรามเมื่อถูกปากอิ่มดูดเข้าที่ปลายหัวหยักอย่างแรง แล้วขยับหัวขึ้นลง
เขาปล่อยให้เธอสนุกกับท่อนเอ็นของเขาได้เต็มที่ ก่อนจะผลักร่างของเธอลงบนเตียงแล้วตามไปคร่อมร่างของเธอไว้ ก่อนจะหยิบเอาซองสี่เหลี่ยมเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋าสตางค์ของตัวเองขึ้นมาฉีก แล้วจัดการใส่มันลงไปที่ท่อนเอ็นของตนเอง แล้วดันมันเข้าไปที่เดียวสุดลำ
สวบ!!!!
"อ๊า...ทำไมของเฮียใหญ่ขนาดนี้ หมวยจุกไปหมดแล้ว อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊าส์...กระแทกเข้ามาแรงๆ เลยค่ะ...อู้ววว...เสียว...หมวยเสียว...อ๊า"
หมวยร้องครางลั้นห้อง ยิ่งเธอร้องครางดังเท่าไร ร่างสูงก็กระแทกกระทั้นสะโพกสอบเข้าหาเธอไม่ยั้ง แต่ยิ่งเขากระแทกเข้าไป เขาก็ยิ่งคิดถึงใบหน้าของยัยเด็กใจแตก อารมณ์คุกรุ่นที่มีมากขึ้น เขาก็ยิ่งกระแทกไปในร่องสวาทของหมวยอย่างหนัก จนเธอต้องนิ่วหน้าด้วยความจุกเพราะขนาดของเขา
"อ๊า...อื้มมม" ตรัยคุณครางในลำคอด้วยความกระสั่น
"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...เฮียขาาา...แรงอีก...แรงกว่านี้...อ๊ะ...อ๊ะ...หมวยจะแตกแล้ว...อื้มมม...อ๊า...หมวยเสียว...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ายยยยย"
หมวยขมิบตอดท่อนเอ็นของเขารัวๆ เมื่อเธอถึงฝั่งฝันแล้ว ตรัยคุณก็ยิ่งกระแทกสะโพกสอบเข้าออกไม่ยั้ง ไม่นานเขาก็เสร็จตามเธอไป จากนั้นเขาก็ถอดถุงยางออกแล้วโยนมันลงไปกับพื้น อย่างไม่ใส่ใจ
"เฮียเอาเก่งจัง หมวยอยากโดนเฮียกระแทกอีกหลายๆ รอบ" เธอบอกน้ำเสียงยั่วยวน มือบางลูบไล้ไปทั่วตัวเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ของเขา
"อ๊า...เฮียขาาา...หมวยเสียวร่องไปหมดแล้ว...อื้มมม...อ๊า...กระแทกแรงๆ...อู้ววว...แรงอีก...อ๊า"
ร่างแกร่งกระแทกใส่หญิงสาวอีกหลายรอบจนเวลาร่วงเลยไปเกือบตีสอง เขาเข้าไปจัดการชำระล้างร่างกายตัวเอง ก่อนจะออกมาแต่งตัว แล้ววางเงินไว้จำนวนหนึ่งที่โต๊ะข้างหัวเตียง ขณะที่หมวยนอนสลบไสลอยู่บนเตียง
ตรัยตุณขับรถกลับมายังคอนโดมิเนียมของตน แล้วทิ้งตัวนอนแผ่หลาบนเตียง ใบหน้าของยัยเด็กใจแตกก็เข้ามาอยู่ในหัวของเขาอีกครั้ง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลบนหัวเตียง แล้วเปิดซองเอกสารขึ้นมาดู ซึ่งเป็นประวัติของ ยูมิ ยลดา แต่มันก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงอุปนิสัยใจคอของเธอ แต่ที่น่าสนใจก็คือประวัติพ่อชาวญี่ปุ่นของเธอต่างหาก
"ป้าแช่มคะ ยูมิล้างจานเสร็จแล้ว ยูมิขอไปให้อาหารเจ้าตัวเล็กก่อนนะคะ" ยลดาเอ่ยบอก
"ยูมิไปเถอะ ตรงนี้เรียบร้อยหมดแล้ว ป่านนี้เจ้าตัวเล็กของยูมิไม่หิวแย่แล้วเหรอ"
"นั่นนะสิคะ งั้นยูมิไปนะคะ"
"ไปเถอะ แล้วอย่าลืมทำที่กั้นให้ดีละ เดี๋ยวมันจะหลุดออกมา รถจะทับมันได้ ตัวยิ่งเล็กๆ อยู่ด้วย" ป้าแช่มเอ่ยเตือน
"ค่ะป้าแช่ม" ยลดาตอบ ก่อนจะรีบวิ่งออกไปหลังบ้าน
"พี่ยูมิไปไหนฮับ" อินทัชที่เดินลงบันไดมาเอ่ยถาม เมื่อเห็นยลดามีทีท่ารีบร้อน
"พี่ยูมิจะไปให้อาหารเจ้าตัวเล็กค่ะ"
"อาชิไปด้วยได้ไหมฮับ" เด็กน้อยรีบวิ่งลงบันไดเข้ามาใกล้ยลดา
"ได้สิคะ เรารีบไปกันเถอะ ป่านนี้เจ้าตัวเล็กหิวแย่แล้ว" ยลดาจูงมือของอินทัชวิ่งไปหาเจ้าหมาน้อย
บ๊อกๆๆ
เสียงลูกหมาน้อยเห่าทักทาย เมื่อเห็นยลดากับอินทัชวิ่งมา
"เจ้าตัวเย็ก คิกถึงอาชิไหม" อินทัชนั่งยองๆ แล้วเอ่ยถามเจ้าหมาน้อย
บ๊อกๆๆ ...เจ้าหมาน้อยเห่าตอบ
"หิวหรือยัง พี่ยูมิเทอาหารให้นะ" ยลดาจัดการเทอาหารให้มัน
"กิงใหญ่เยย ฉงฉัยจะหิว" อินทัชนั่งจ้องเจ้าหมาน้อยกินอาหารไม่วางตา
"กินเยอะๆ นะจะได้โตไวไว" ยลดายื่นมือไปลูบหัวเจ้าลูกสุนัข
"แย้วเจ้าตัวเย็กไม่ดื่มนมเหรอฮับ อาชิยังต้องดื่มนมเยย แม่พายบอกว่าต้องดื่มนม ถ้าดื่มนมอาชิก็จะตัวฉูง ย่างกายแข็งแยง"
"นั่นสินะ แต่พี่ยูมิเคยได้ยินมาว่าลูกหมาห้ามกินนมวัว แล้วพี่ยูมิจะไปเอานมสำหรับเจ้าตัวเล็กมาจากไหนล่ะ" ยลดาทำท่าครุ่นคิด
"ให้อาเดย์ซื้อให้ฉิฮับ อาเดย์เก่ง ไม่ว่าอาชิจะเอาอาไย อาเดย์หามาให้อาชิได้หมดเยย อาเดย์ใจดี" อินทัชบอกอย่างภูมิใจในตัวของคนเป็นอา
"ใจดีกับอาชิคนเดียวน่ะสิ กับพี่ยูมิไม่เห็นจะดีเลย ชอบว่าพี่ยูมิอีกต่างหาก" ยลดาเบ้ปากเมื่อพูดถึงผู้ชายปากร้าย ใจร้าย
"ยูมิยกชาร้อนกับขนมไปให้คุณทิพย์ที่ห้องหนังสือหน่อยนะ ป้าไม่อยากเดินขึ้นบันได แค่คิดก็ปวดหัวเข่าแล้ว" ป้าแช่มเอ่ยบอก
"ได้ค่ะ ยูมิยกขึ้นไปเลยนะคะ"
"ชาร้อนค่ะคุณทิพย์" เด็กสาวยกถ้วยชากับของว่างยามบ่ายมาให้คุณทิพวรรณที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องหนังสือชั้นสองของบ้าน
"ขอบใจจ๊ะ เดี๋ยวออกไปแล้วยูมิตามแม่บ้านมานวดให้ฉันหน่อยนะ วันนี้รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว" คุณทิพวรรณเอ่ยบอก พลางบิดตัวไปมาด้วยความปวดเมื่อยตัว
"ให้ยูมินวดให้ไหมคะ ป้าแช่มบอกว่ายูมินวดเก่ง"
"งั้นก็ลองดู"
"คุณทิพย์นอนคว่ำตรงนี้เลยค่ะ" ยลดาเอ่ยบอกพลางจัดที่ให้คุณทิพวรรณนอน
"อืม...ตรงนั้นแหละ ยูมินวดเก่งจริงๆ ด้วย น้ำหนักมือก็กำลังดี" คุณทิพวรรณเอ่ยชม เมื่อเด็กสาวนวดไปได้สักพัก
"ป้าแช่มก็ชอบให้ยูมินวดให้ก่อนนอนทุกคืนเลยค่ะ" เธอบอกอย่างภูมิใจ
ยลดาก็นวดให้คุณทิพวรรณจนกระทั่งหลับไป เธอจึงออกไปหน้าบ้าน ลากสายยางไปรดน้ำต้นไม้
"เก่งนี่ ทำให้คนบ้านนี้หลงเชื่อเด็กใจแตกแบบเธอได้" ตรัยคุณเอ่ยขึ้น เมื่อเดินผ่านเด็กสาวที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่
"เสียงนกเสียงกาที่ไหนนะ" ยลดาพูดลอยๆ ก่อนจะหันไปฉีดน้ำใส่บอดี้การ์ดหนุ่ม
"นี่! ยัยเด็กบ้า ฉันเปียกหมดแล้ว" ตรัยคุณโวยวาย เมื่อถูกฉีดน้ำใส่จนเปียกไปทั้งตัว
"โทษทีค่ะ ยูมิไม่รู้ว่าคุณเดย์มายืนอยู่ตรงนี้ ยูมินึกว่าเสียงนกเสียงกา" ยลดาทำท่าไม่ใส่ใจคนตรงหน้า เพราะทุกครั้งที่เจอหน้ากัน ตรัยตุณก็คอยจะหาเรื่องว่าเธอตลอด
"ปากดีนักนะยัยเด็กใจแตก"
"ยูมิไม่ได้ใจแตก อย่ามาว่ายูมินะ"
"แล้วที่ชอบแอบมองคุณแทน ชอบอ่อย พูดหวานๆ ยิ้มให้ บอดี้การ์ดคนนั้นทีคนนี้ที ยอมรับซะเถอะว่าเธอนะมันเด็กใจแตก หนีออกจากบ้าน ฉันขอเตือนเธอนะอย่ามาสร้างเรื่องในบ้านหลังนี้ ไม่งั้นฉันไม่เอาเธอไว้แน่"
ยลดาขึ้นไปยืนบนเก้าอี้สนาม เท้าเอวมองหน้าตรัยคุณอย่างเอาเรื่อง
"ทำท่าอย่างกับลูกหมากำลังโมโห ถ้าเห่าด้วยนี้เหมือนเลยนะ ไหนลองเห่าสิ" ตรัยคุณทำท่ายียวนกวนโมโห
เด็กสาวหน้าขึ้นสีแดงด้วยความโกรธที่ถูกว่าเป็นลูกหมา ตรัยคุณหันหลังเดินหนี แต่ก็ยังไม่ทันได้ก้าวเดิน
"ทำไมถึงชอบว่ายูมินักนะ งั่ม!" ยลดากระโดดขี่หลังตรัยคุณ แล้วงับลงไปที่ใบหูของเขาเต็มเขี้ยว
"โอ๊ย! ยัยเด็กบ้า ปล่อย! เป็นหมาหรือไงวะ" ตรัยคุณถึงกับร้องลั่นเมื่อเจอคมเขี้ยวของเด็กสาว
"ว่ายูมิเป็นหมาอีกแล้วนะ งั่ม!" ยลดางับไปที่ใบหูอีกข้างของ ตรัยคุณ
"โอ๊ย! ปล่อย! ถ้าไม่ปล่อยอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ" ตรัยคุณกัดฟันพูดอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะเหวี่ยงร่างเล็กลงไปกองกับพื้น
ตุ๊บ!!
"โอ๊ย! ไอ้บ้า ก้นยูมิหักแล้วมั่งเนี่ย" เด็กสาวร้องโอดโอย ใบหน้า เหยเกด้วยความเจ็บระบมก้น
"อยากโดนเลาะฟันออกจากปากใช่ไหมถึงกล้ากัดหูฉัน" มือหนาของเขาบีบเข้าที่ปากเล็ก พร้อมพูดอย่างเอาเรื่อง
"อื้อ...อ่อยอูอิอ่ะ" เธอพูดอู้อี้ พยายามแกะมือของเขาออก
"อะไรกันคะ เสียงดังลั่นบ้านเลย" พรพระพายวิ่งหน้าตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงคนทะเลาะกัน แล้วก็เป็นอย่างที่เธอคิดไว้แต่แรกว่าต้องเป็นตรัยคุณกับยลดาที่ทะเลาะกัน แทนไทก็เดินตามมาติดๆ
"โอ๊ย!!!!" ตรัยคุณร้องลั่นเมื่อถูกกัดเข้าไปที่แขนจมเขี้ยว เพราะมัวแต่หันไปตามเสียงของพรพระพายจึงไม่ทันได้ระวังตัว
ยลดาปล่อยคมเขี้ยวออกจากแขนของตรัยคุณ มือหนาจับลูบลอยคมเขี้ยวนั้น แขนของเขาขึ้นรอยฟันมีสีม่วงเขียว ดวงตาแข็งกร้าวมองหน้าเด็กสาวอย่างเอาเรื่อง
"พี่พาย ช่วยยูมิด้วย ไอ้บ้านี่มันว่ายูมิเป็นลูกหมา แล้วยังเหวี่ยงยูมิหล่นตุ๊บ ก้นยูมิหักแล้วแน่ๆ เลย" เด็กสาวฟ้องพรพระพายทันทีที่เธอเดินมาถึง
"ยูมิเป็นอะไร แม่ได้ยินเสียงร้องไปถึงชั้นสอง" คุณทิพวรรณเดินหน้าตาตื่นเข้ามา
"คุณทิพย์ขาช่วยยูมิด้วย ไอ้บ้านี่มันรังแกยูมิ" เธอฟ้องคุณทิพวรรณทันที
"เดย์แกล้งยูมิอีกแล้วนะ ยูมิออกจะน่ารัก ทำไมชอบแกล้งยูมิอยู่เรื่อย" คุณทิพวรรณต่อว่าเสียงดุ
ตรัยคุณมองหน้าเด็กสาวอย่างเอาเรื่องที่ทำให้เขาเป็นคนผิดในสายตาของทุกคน ตั้งแต่ยัยเด็กนี้เข้ามาอยู่ในบ้านก็ทำให้เขาปวดหัวได้ไม่เว้นวัน มันน่าฆ่าทิ้งวันละหลายๆ รอบ
"น่าลักเอาไปทิ้งน่ะสิครับ เอาไปทิ้งนอกโลกไม่ให้กลับมาอีกเลย" ตรัยคุณปรายตามองหน้าคนขี้ฟ้องที่ทำให้เขาโดนต่อว่า
"ปากร้ายนักนะตาเดย์ ลืมรสชาติไม้เรียวไปแล้วใช่ไหม แต่เอาเถอะเดย์ต้องทนเห็นหน้าน้องอีกไม่นานหรอก ถ้างานแต่งของแทนกับพายเรียบร้อยเมื่อไร คุณทิพย์จะเอายูมิไปอยู่อังกฤษด้วย" คุณทิพวรรณเอ่ยว่า เธอเลี้ยงแทนไทกับตรัยคุณมาด้วยกัน ถึงจะไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูก ตอนเด็กๆ เมื่อสองหนุ่มทำผิดก็จะโดนฟาดด้วยไม้เรียวจนเข็ดขยาดกันทั้งคู่
"ห๊ะ!!!" พรพระพายกับแทนไทอุทานด้วยความตกใจ เพราะทั้งคู่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าแม่ของเขาจะพายลดาไปอังกฤษ
ไม่ใช่แค่ทั้งคู่ที่ตกใจ ยลดาเองก็ตกใจเพราะเธอก็ไม่เคยรู้ตัวมาก่อน
ตรัยคุณได้แต่ยืนนิ่งอึ้ง จู่ๆ ก็รู้สึกแปลกๆ ที่รู้ว่ายลดาจะไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไป
"ไม่ต้องห๊ะหรอก แม่พูดจริง แม่ถูกชะตากับยูมิ แม่จะเอายูมิไปดูแล และส่งเสียให้เรียนจนจบ เข้าบ้านกับฉันนะยูมิ มาให้ฉันดูสิว่าเจ็บตรงไหน"
"ยูมิเจ็บก้น" เธอบอกพลางลูบก้นตัวเอง
"คุณแม่จะพายูมิไปอยู่อังกฤษจริงๆ เหรอคะ" พรพระพายเอ่ยถามเมื่อเดินตามเข้ามา
"แม่ก็อยากให้ไป แต่ก็ต้องแล้วแต่ความสมัครใจของยูมิด้วย แม่ไม่อยากบังคับ...ว่าไงยูมิ อยากไปอยู่กับคุณทิพย์ที่อังกฤษไหม"
"เอ่อ...ยูมิไม่รู้ค่ะ"
"เป็นงั้นไป ทำไมล่ะ"
"พี่พายพึ่งให้ยูมิไปสมัครเรียน แล้วเป็นโรงเรียนที่ยูมิเคยฝันที่จะได้เข้าไปเรียนด้วยค่ะ"
"เอาแบบนี้ดีไหมคะ ก็ให้ยูมิเรียนจบ ม.6 ก่อน แค่ปีเดียวเอง ค่อยไปอยู่กับคุณแม่ที่อังกฤษ แล้วก็ไปเรียนต่อที่นั่นเลย" พรพระพายเสนอทางเลือก
"ก็ดีนะ ในระหว่างเรียนที่นี่ ยูมิก็ไปเรียนภาษาเพิ่มเติม เวลาไปอยู่ที่นู่นจะได้ไม่มีปัญหาเรื่องการสื่อสาร งั้นตกลงตามนี้นะ" คุณทิพวรรณเห็นด้วยกับพรพระพาย
"ค่ะ" ยลดาพยักหน้าอย่างพอใจ
"พรุ่งนี้พายอย่าลืมไปสปานะ แม่จองคิวให้แล้ว วันงานผิวจะได้ดูมีออร่ายิ่งขึ้น แม่ขอไปเอนหลังต่อ เมื่อกี้ตกใจเสียงทะเลาะกันของยูมิกับตาเดย์" คุณทิพวรรณเอ่ยบอกกับว่าที่ลูกสะใภ้ ก่อนจะลุกเดินขึ้นข้างบน
"ค่ะคุณแม่"
"ยูมิไปนวดให้นะคะคุณทิพย์" ยลดาเอ่ย ก่อนจะวิ่งตามคุณทิพวรรณขึ้นข้างบนไป
- Writer
