EP:4
1035 Words
"ลูกสาวแม่เก่งอยู่แล้วแม่เชื่อว่าฝุ่นของแม่เก่งและฝุ่นก็ไม่ทำให้แม่ผิดหวังแน่นอน"
พอแม่พูดประโยคนี้ออกมาฉันถึงกับจุกไปเลยค่ะเพราะเมื่อคืนฉันพึ่งทำเรื่องที่แม่ต้องผิดหวังมาถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ตั้งใจก็ตามคิดแล้วน้ำตาก็พาลจะไหลออกมาอีกแล้ว
ฉันต้องเข้มแข็งแค่ไหนถึงจะผ่านเรื่องนี้ไปได้อีกอย่างฉันยังต้องไปทำงานที่ผับเหมือนเดิมมันก็เลี่ยงไม่ได้ที่ต้องเจอเขา คนใจร้ายคนนั้นแต่ก็ช่างเถอะค่ะตอนนี้เรื่องเงินสำคัญกว่าเพราะการทำคีโมครั้งต่อไปของแม่ต้องใช้เงินเยอะเลย อีกอย่างผู้ชายคนนั้นเขาก็จำฉันไม่ได้หรอกเพราะเมื่อคืนเขาได้แต่พร่ำเพ้อถึงคนอื่น
“ฝุ่น..แล้วสร้อยคอหายไปไหนลูก”
ฉันยกมือขึ้นมาลูบที่คอทันทีที่แม่ทัก สร้อยคอของฉันไม่มีจริงๆด้วยตอนอาบน้ำก่อนมาหาแม่ฉันก็ไม่ทันสังเกตมารู้ตัวว่ามันหายไปก็ตอนที่แม่ทักนี่แหละ
แล้วอยู่ๆในหัวฉันก็คิดอะไรบางอย่างออกมาฉันขออย่าให้มันเป็นแบบที่ฉันคิดเลยขออย่าให้มันหลุดแล้วร่วงตกอยู่ที่นั้นตอนที่เขาคนนั้นกำลังขืนใจฉันเพราะมือคืนคนใจร้ายคนนั้นทำเรื่องสารเลวนั้นกับฉันไปจนทั่วทุกมุมห้องก่อนที่จะมาจบที่เตียง
“ฝุ่นถอดไว้น่ะแม่ตอนอาบน้ำคงลืมใส่มา”
“อย่าทำหายนะลูกหนูรู้ใช่ไหมว่าสร้อยเส้นนั้นสำคัญกับหนูมากแค่ไหน”
“ค่ะแม่ แม่พักผ่อนได้แล้วค่ะวันนี้ฝุ่นไม่ไปทำงานฝุ่นจะอยู่เป็นเพื่อนแม่ทั้งวันเลย”
ฉันยิ้มแล้วพูดกับแม่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่ในใจฉันตอนนี้อยากไปตามหาสร้อยเต็มทีแล้วก็ตาม..อ่อ!!วันนี้ฉันลางานวันหนึ่งค่ะทั้งที่ร้านกาแฟและที่ผับฉันรู้สึกเหมือนไม่ค่อยสบายอีกอย่างฉันก็ยังไม่พร้อมเจอหน้าเขาตอนนี้
บ้านธิม
ตอนนี้ผมอยู่บ้านผมครับแม่โทรตามให้มาแล้วสาเหตุที่ตามก็คงมีแค่เรื่องเดียวครับเรื่องของน้ำชาที่ผมรับรู้มาเมื่อวานจนผมต้องดื่มจนเมาไม่รู้เรื่องรู้ราว
“ธิมโอเคใช่ไหมลูก”
“เรื่องอะไรครับแม่”
ผมแสร้งถามแม่ออกไปทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าที่แม่ถามหมายถึงเรื่องอะไร
“ธิมรู้ว่าแม่หมายถึงเรื่องอะไรตอบแม่มาเถอะว่าลูกโอเคไหมแม่กับป๊าเป็นห่วงธิมนะ”
“ธิมมีสิทธิ์ไม่โอเคได้ด้วยเหรอครับแม่”
"ธิม!"
แม่ผมเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเป็นห่วงหลังจากที่ผมตอบแม่แบบนั้น
"ธิมไม่เป็นไรหรอกครับแม่ก็แค่ งงๆ ที่น้องไม่เลือกธิมก็เท่านั้นเอง"
ผมตอบแม่ออกไปเมื่อเห็นว่าท่านดูกังวลและเป็นห่วงความรู้สึกของผม
"เรื่องความรักเราจะไปบังคับใจใครมันไม่ได้ธิมเข้าใจน้องใช่ไหม"
"ครับ!..ธิมจะพยายามเข้าใจ ตอนนี้น้องคงใกล้ชิดไอ้หมอนั่นมากกว่าธิมน้องถึงได้เทใจให้มันแต่ธิมเชื่อว่าถ้าน้องกลับมาเมื่อไหร่ธิมจะทำให้น้องกลับมารักธิมได้แน่ๆครับ"
ผมตอบแม่ออกไปแบบนี้ถึงแม้ว่าตอนนี้ในใจผมมันพังไปแล้วก็ตามแต่ผมเชื่อว่าผมสามารถทำให้น้ำชากลับมารักผมอีกครั้งได้แน่ๆ
"ธิม...น้องกำลังจะหมั้นนะลูกและที่น้องกลับมาน้องก็จะมาหมั้นกับคนรักของน้อง"
แม่พูดประโยคนี้ออกมากับผมอีกครั้งผมรู้ครับว่าแม่พยายามพูดเตือนสติผมถึงเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
ใช่ครับ น้ำชารักแรกของผมเธอกำลังจะหมั้นกับคนอื่นที่ไม่ใช่ผมแต่ก็แค่กำลังจะหมั้นยังไม่ได้หมั้นและผมก็เชื่อว่าผมสามารถทำให้การหมั้นครั้งนี้ของน้ำชาล่มได้ผมเลยตัดสินใจพูดสิ่งนี้กับแม่ออกไป
"กำลังครับแม่แค่กำลังจะหมั้นแต่ยังไม่ได้หมั้นอะไรก็เปลี่ยนแปลงได้ครับ"
“ธิม ปล่อยน้องไปเถอะนะลูกยังไงๆน้ำชาก็เหมือนน้องสาวลูกควรจะดีใจกับน้อง”
“ไม่ครับแม่ธิมไม่เคยมองชาเป็นน้อง…ธิมรักน้ำชาครับแม่”
“ธิม!”
“ธิมกลับนะครับแม่”
“ธิม!! เดี๋ยวก่อนลูก…ธิม”
นี้คงเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมเดินหนีแม่แล้วปล่อยให้แม่เรียกตามหลังแบบนี้ผมไม่อยากฟังอะไรเกี่ยวกับน้ำชาตอนนี้แล้วก็ไม่อยากฟังใครมาพูดให้ผมปล่อยน้ำชาไป…
ไม่มีทางครับผมจะเอาน้ำชาของผมคืนมาจากไอ้นั้นให้ได้เรื่องทั้งหมดมันเกิดเพราะความห่างไกลที่ทำให้ชากับผมต้องจบแบบนี้แต่อีกไม่กี่วันชาก็จะกลับมาแล้วถึงจะมาเรื่องหมั้นกับไอ้นั้นก็ตามผมเชื่อว่าถ้าชากับผมได้ไกลชิดกันอีกครั้งชาต้องเปลี่ยนใจ
แต่ในขณะที่ที่ผมกำลังจะล้วงเอากุญแจรถในกระเป๋ากางเกงของผมมือผมก็ไปโดนกับของบางอย่างที่ผมเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกง ผมล้วงมันออกมาแล้วชูมันขึ้นมาดูตรงหน้า
สร้อยคอที่มีจี้ตัว F จริงสิวันนี้ผมต้องไปตามหาตัวเจ้าของสร้อยเส้นนี้ป่านนี้ไอ้บอสมันคงสืบให้ผมแล้วเรื่องที่ว่าใครเอาเหล้าขึ้นมาให้ผมแทนไอ้คิว
ก็อย่างที่บอกครับว่าผมติดใจความซิงของเธอคนนั้นอย่างน้อยๆก็จะเลี้ยงไว้เพื่อระบายอารมณ์ของผมที่ช่วงนี้มันไม่ค่อยปกติ
- Writer
