ในนิยายบรรยายความรู้สึกของเซียวเฉิงซินว่ายามอยู่ต่อหน้าประมุขมาร นางกดดันยิ่งนัก ในคราแรกข้าคิดว่านางคงกลัวจากคำเล่าลือ แต่กลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง เพราะความกดดันนั้นแผ่ออกมาจากร่างสูงใหญ่ตรงหน้า ที่แม้จะมีผ้าม่านกั้นเอาไว้ แต่ก็ไม่สามารถสกัดกั้นความน่าเกรงขามนั้นได้
ในห้องอาหารมีเพียงข้ากับตงฟางอวิ๋นเซียวสองคน ส่วนบ่าวรับใช้คนอื่นถูกสั่งให้รออยู่ด้านนอก โต๊ะอาหารถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนโดยมีฉากกั้นด้วยผ้าบางๆ อยู่กึ่งกลางของโต๊ะ ทั้งที่ข้ากับสามีนั่งตรงกันข้าม แต่ก็ไร้ซึ่งบทสนทนา
ครั้งแรกที่ได้เห็นบุรุษผู้ได้ชื่อว่าเป็นสามี หัวใจของข้าเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว แต่กระนั้นข้าก็ยังพยายามควบคุมสีหน้าของตนเอาไว้ ไม่เช่นนั้นคงถูกสามีจับได้ว่าข้าชื่นชอบเขามากเพียงใด
แต่การถูกจับจ้องมากเกินไป ก็ทำให้ข้ารู้สักกดดันได้เช่นกัน
“อาหารไม่ถูกปากรึ”
ข้าเงยหน้าขึ้นทันทีที่ได้ยินคำถาม แม้ใบห
