เรือนฉิงเซี่ย
ถ้วยโจ้กถูกยกขึ้นซดจนหมดไม่มีเหลือด้วยความหิวโหย ก่อนจะยื่นถ้วยเปล่าส่งให้กับบ่าวรับใช้ที่คอยปรนนิบัติถานเย่ย่าอยู่ในขณะนั้น ในฐานะที่นางเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลถานพร้อมรับถ้วยยายกขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด
“อิ่มจังเลยโจ๊กถ้วยนี้ช่างถูกปากข้ายิ่งนัก หรือเป็นเพราะว่าข้าไม่ได้กินอะไรมานานร่วมเดือนจึงทำให้กินอะไรก็เลิศรสไปหมด แม้กระทั่งหมั่นโถและน้ำเปล่าจากกระบอกไม้ไผ่ยังมีรสชาติล้ำเลิศยิ่งนัก”ถานเย่ย่ากล่าวพร้อมยื่นถ้วยยาส่งกลับคืนพร้อมเอ่ยขึ้น
“ข้าถามอะไรหน่อยสิ”นางถามบ่าวตรงหน้า
“คุณหนูใหญ่ต้องการถามบ่าวเรื่องอะไรเจ้าคะ หากบ่าวล่วงรู้ก็จะตอบไปตามความเป็นจริง”บ่าวคนดังกล่าวตอบกลับไปพร้อมเสียงของถานเย่ย่าเอ่ยขึ้น
“เจ้าล่วงรู้หรือไม่ว่าเป็นผู้ใดนำหมั่นโถวและน้ำไปให้ข้าที่เรือนร้างท้ายจวน หากไม่ใช่เพราะได้กินหมั่นโถวและน้ำเข้าไปแล้วละก็ ดูท่าข้าคงหมดลมหายใจไปก่อนหน้านั้นแล้วกว่
