Büyük gün geliyordu Walker ailesinin sıcacık evine. Daha gün aydınlanmadan uyanan adam kadınının yüzünü izlerken arada buruşan yüzü ile gözlerini karnına dikti. Altıncı ayları bitmiş yediye girmişlerdi bebekleri ve oldukça hareketliydiler. Üstelik dün yalancı bir sancı ile erken gelebileceklerinin sinyallerini vermiş küçük çaplı bir kaos yaşatmışlardı. Neyse ki iyilerdi. Hem kadını hem evlatları.
Küçük bir kıpırdanışa şahit olduğunda elini o kısma koyup "Günaydın meleklerim. Erken uyandınız değil mi? İçerisi çok sıkışık biliyorum ama annenizin uyumasına ve dinlenmesine izin verin. Bana evet diyebilmesi için yorgun olmaması gerekli değil mi ama" diye fısıldadı. Birkaç dakika daha onları ne kadar sevdiğini annelerine ne kadar âşık olduğunu anlattığında kıpırtı kesildi ve bebekler sükûnet i
