บทที่ 7
การตามหาเครื่องประดับล้ำค่าที่เป็นไพลินล้อมเพชรผ่านพ้นไปสองวันแล้ว แต่ทั้งผู้พันจาฮัสด์และจิลลาดาก็ยังคงคว้าน้ำเหลว บรรดาพ่อค้าเพชรที่เขาและเธอไปพบล้วนปฏิเสธเรื่องการรับซื้อชุดไพลินล้อมเพชรจากจิลลาภา
ทว่าสิ่งที่ทำให้จิลลาดาปวดหัวหนักกว่าการตามหาชุดไพลินล้อมเพชรคือ บรรดาเสี่ยแต่ละคนที่เธอเข้าไปพบในฐานะของจิลลาภานั้น ต่างก็เผยอาการหื่นกระหายให้เห็นอย่างชัดเจน และแต่ละคนก็ปากว่ามือถึง ลวนลามเธอทั้งด้วยสายตาและถ้อยวาจา อีกทั้งยังพยายามเข้ามาแตะต้องตัวเธอให้ได้
แต่บรรดาเสี่ยตัณหากลับพวกนั้นทำอะไรเธอไม่ได้มาก เพราะนอกจากจะมีผู้กองคาฮานที่ทำหน้าที่เป็นสุนัขรับใช้คอยยืนขวางไม่ให้เสี่ยพวกนั้นเข้าถึงตัวเธอแล้ว ผู้พันจาฮัสด์เองก็ไม่ยอมให้ใครเข้ามาแตะต้องเธอได้แม้แต่ปลายเล็บ ซึ่งเธอไม่แน่ใจว่าผู้พันจาฮัสด์ทำเช่นนั้นเพื่ออะไร เขาปกป้องเธอทำไม หรือแค่ไม่ต้องการให้เธอเป็นอะไรไปก่อนจะตามหาชุด
