บทที่ 13
เมื่อกลับมาถึงโรงแรมที่พักแล้ว จิลลาดาก็ผลุนผลันลงจากรถวิ่งเข้าไปในลิฟต์กดเรียกให้ไปส่งเธอยังห้องสูทราคาแพงลิบโดยไม่รอผู้พันจาฮัสด์ นาทีนี้เธอไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากพูดกับคนใจร้ายที่เอาแต่ใจตัวเองอย่างผู้พันหนุ่มแห่งรัฐคาไลย
พอเข้ามาในห้องพักเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็ตรงดิ่งไปในห้องน้ำแล้วถอดเสื้อสูททิ้งลงกับพื้นหินอ่อน เมื่อดวงตากลมโตมองผิวกายของตนเองผ่านกระจกใหญ่บานใส ก็ต้องครางออกมาด้วยความโมโห อีกทั้งยังเจ็บใจไม่หายที่ถูกผู้พันจาฮัสด์แกล้งด้วยวิธีนี้
“บ้าชะมัด! เป็นรอยช้ำไปหมดเลย”
จิลลาดาเอื้อมมือไปแตะเบาๆ ตามเนินปทุมอิ่มทั้งสองข้างของเธอ ซึ่งตอนนี้ปรากฏรอยแดงช้ำเพราะฤทธิ์จุมพิตหนักหน่วงที่ต้องการลงโทษเธอเต็มทั่วทั้งสองข้าง และที่หนักไปกว่านั้นเห็นจะเป็นรอยฟันที่ผู้พันจาฮัสด์ขบกัดลงมาใกล้ๆ กับยอดถันสีหวาน
“คนซาดิสต์ ใจร้ายที่สุด”
“ใครใจร้ายกับเจ้า”
จิลลาด
