บทที่ 5
จิลลาดาตีหน้าง้ำ ขณะนั่งอยู่ในรถยนต์หรูหราเปิดแอร์เย็นฉ่ำ หลังจากถูกผู้พันจาฮัสด์บังคับให้พาไปยังบ้านพักของเธอ พอเข้ามาในรถหรูได้แล้วหญิงสาวก็รีบขยับกายไปชิดประตูอีกด้าน แล้วหันหน้าหนีคนที่เอนกายพิงพนักเบาะรถฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์
“สบายใจจริงนะพ่อคุณ” หญิงสาวค่อนขอดเสียงลอดไรฟัน
และผู้พันจาฮัสด์ก็หัวเราะร่วนเมื่อได้ยินเสียงแขวะจากหญิงสาว “แน่นอนแพรไหม เรามีความสุขที่สุด เพราะอีกไม่กี่นาทีเราก็จะได้เครื่องประดังมูลค่ามหาศาลของท่านแม่กลับคืนแล้ว”
“จะให้บอกกี่ครั้งว่าฉันไม่มีเครื่องเพชรที่คุณกำลังพูดถึง”
จิลลาดาหันมาตวาดลั่น แล้วก็ต้องตัวปลิวตกไปอยู่ในอ้อมแขนของผู้พันจาฮัสด์อีกครั้ง เมื่อถูกฝ่ามือใหญ่ของอีกฝ่ายจับต้นแขนแล้วกระชากเต็มแรง
“โอ๊ย! เบาๆ ได้ไหม ฉันเจ็บนะ”
“แทนชื่อตัวเองว่าแพรไหม
