17
1165 Words
“มีอะไรหรอคะ”
พร้อมพรถามเขา พร้อมกับขยับตัวออกห่าง เป็นจังหวะที่แขนค่อยๆ หลุดออกจากมือของรัฐศาสตร์ไปด้วยเลย
“พี่คิดถึงลูก”
รัฐศาสตร์พูดขึ้นมาแล้วก็มองลึกเข้ามาในดวงตาของเธอ
ความจริงแล้วไม่ใช่แค่ลูกที่เขาคิดถึง แต่มันรวมถึงคนตรงหน้าของเขาด้วย แต่รัฐศาสตร์ก็ไม่ได้พูดออกไปอย่างที่หัวใจของเขารู้สึก เขาคิดว่าใช้คำว่า ‘ลูก’ ในการแสดงความคิดถึงก่อน น่าจะเป็นการดีกว่า เขาอยากดูท่าทีของพร้อมพรก่อน ที่จะพูดอะไรให้มากไปกว่านั้น
“เมื่อตอนเที่ยงพี่ส่งข้อความมาแล้ว ทำไมไม่ยอมอ่าน แล้วก็ไม่ยอมตอบข้อความของพี่เลย พี่ก็เลยต้องมาหาเองที่นี่”
พร้อมพรไม่รู้จะบอกยังไง เธอได้แต่พูดออกมาเบา ๆ ว่า“ค่ะ”
“เงินที่พี่โอนให้เมย ไม่พอใช้เหรอ ทำไมถึงต้องออกไปทำงาน”
“ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเงินนี่คะ เมยก็แค่อยากกลับไปทำงาน อยากออกไปใช้ชีวิตในแบบที่เมยอยากใช้บ้าง”
“พี่ทำให้เมยไม่ได้ใช้ชีวิตในแบบที่เมยต้องการหรอ”
“อยากให้เมยตอบว่ายังไงคะ”
พร้อมพรย้อนถามเขากลับไป เธอจ้องตาเขา แม้จะไม่ได้สว่างมากนัก แต่เธอก็เห็นว่าแววตาของรัฐศาสตร์ แววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกเช่นไร พร้อมพรหลุบตาลงมองที่ปากของเขา แล้วลากสายตาขึ้นไปสบตากับเขาใหม่อีกครั้ง
“ไม่ว่าจะเป็นคำตอบแบบไหน ระหว่างเราก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแล้วล่ะค่ะ”
พร้อมพรตอบออกไปอย่างที่ตัวเธอเองรู้สึก เธอใช้ชีวิตอยู่กับรัฐศาสตร์มาหลายปี หากไม่ได้กำลังคิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไปนัก เธอคิดว่าตอนนี้รัฐศาสตร์กำลังไขว้เขวในความรู้สึกของเขาอยู่
แต่เธอไม่ใช่แบบนั้น
เมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะหย่าจากกัน เธอก็คิดว่าจะต้องตัดขาดกันทางความรู้สึกที่เคยลึกซึ้ง และจบไป ไม่ควรหวนคืนกลับไปอีก
ใครจะมองเธอว่าเป็นคนเงียบๆ เฉยๆ เธอไม่ได้สนใจทั้งนั้น แต่เธอเป็นคนที่ตัดสินใจอะไรลงไปแล้ว จะไม่กลับเอามาคิดลังเลและตัดสินใจซ้ำอีกเป็นอันขาด
สำหรับเธอแล้วการหย่าจากรัฐศาสตร์ นั่นคือการจบสิ้นชีวิตรักระหว่างกัน
เธอไม่มีพื้นที่หลงเหลือให้เขากลับเข้ามาเป็นแบบเดิมอีกแล้ว
แต่หากเป็นหน้าที่ของพ่อที่เขาควรต้องทำ เรื่องนั้นเธอไม่ได้ขัดขวาง คงเป็นสิ่งเดียวที่เธอต้องการจากรัฐศาสตร์
เธออยากให้เขาทำหน้าที่ของพ่อให้ดีที่สุด ไม่ว่าเขาจะมีลูกกี่คน มีภรรยาอีกที่คนก็ตามที
“เมยไม่รู้หรอกนะว่าพี่พีทถามคำถามแบบนี้ ถามไปเพื่ออะไร แล้วที่ว่าอยากมาเยี่ยมลูก ถ้าพี่พีทจะมาก็มาได้เลยค่ะ ไม่ต้องส่งข้อความบอกเมยหรอกค่ะ เพราะยังไงลูกก็ยังเป็นลูกของพี่พีท แต่อย่าลืมนะคะว่าเราสองคนหย่ากันแล้ว”
“ชื่อไรนะ”
“วัชระเศรษฐ์ครับ”
“วัชระเศรษฐ์หรอ…อืม” ดนย์ทวนชื่อกับรัฐศาสตร์อีกครั้ง เมื่อลูกน้องปากหนัก ไม่ช่างพูด จู่ ๆ ก็เอ่ยถามเขาขึ้นว่ารู้จักผู้ชายชื่อนี้หรือไม่
“ไม่ค่อยดัง แต่กูก็รู้จักเขาว่ะ”
“เครือข่ายของเขาทำงานเกี่ยวกับอะไรครับ แล้วมีครอบครัวหรือยัง แล้วเขา...”
“มึงถามไมวะพีท มึงสนใจเขาหรือไง”
นายแพทย์ธันย์ที่นั่งรวมกลุ่มอยู่ด้วยเอ่ยถามขัดด้วยอารมณ์ขัน แต่รัฐศาสตร์ไม่ตลกด้วยเลย ตั้งแต่พบหน้าผู้ชายคนนั้น ที่เป็นเจ้านายของพร้อมพรที่บ้านของพ่อและแม่เธอ รัฐศาสตร์รู้สึกแปลกๆ เขาได้กลิ่นไม่ดี แล้วก็มั่นใจในสัญชาตญาณของตนเองว่าไอ้บอสนั่นกำลังเดินหน้าจีบพร้อมพรอยู่
“เมยไปทำงานกับผู้ชายคนนั้นครับ”
“แต่มึงหย่ากับเขาแล้วนะเว้ยพีท มึงจะไปอยากรู้ทำไมวะว่าเจ้านายของเมียเก่าเป็นใคร ใช้ชีวิตแบบไหน” ดนย์บอกลูกน้องเสียงดังลั่นห้อง ใจจริงต้องการเตือนสติมันด้วย
รัฐศาสตร์เงียบก่อนพูดด้วยเสียงไม่ดังมากนัก
“ผมก็แค่...เป็นห่วงเมย”
“มึงห่วงในฐานะผัวเก่า หรือมึงหึงเขา เลิก ๆ พอเลย ก่อนที่มึงจะต้องหัวปั่นอีกรอบ”
ดนย์จำต้องพูดแรงๆ เพื่อเตือนสติรัฐศาสตร์
“เลิกแล้วก็คือเลิกกันแล้ว มึงไม่ควรทำตัวเป็นขุนแผน สองใจแบบนี้นะเว้ย รักคนนั้น แต่ก็ยังหึงหวงคนนี้อะไรแบบนั้นน่ะ เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวมึงจะไม่เหลือใครเลยสักคน เชื่อกู”
รัฐศาสตร์ไม่ได้เถียงอะไรกลับไป แต่ก็ยังไม่เลิกล้มที่จะค้นหาข้อมูลของวัชระเศรษฐ์เพิ่มเติม จากที่เขาไปสืบค้นเองมาแบบคร่าวๆ รัฐศาสตร์พบว่าวัชระเศรษฐ์เติบโตในครอบครัวที่ธรรมดามากๆ ธรรมดาแบบเดียวกับเขาเลย ไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทองแบบดนย์
วัชระเศรษฐ์เข้าเรียนในโรงเรียนมีระดับได้ก็ด้วยทุนการศึกษาที่ต้องสอบชิงกัน แล้วยังสอบชิงทุนไปเรียนต่อต่างประเทศได้อีกด้วย
ความรู้สึกหนึ่งกำลังแผดเผาหัวใจของรัฐศาสตร์
เขาไม่เคยรู้สึกชิงชัง อิจฉา ริษยาใครแบบนี้มาก่อน แต่ตอนนี้รัฐศาสตร์กำลังรู้สึกเช่นนั้นกับวัชระเศรษฐ์
“พี่พีทคะ”
อรุณวดีเรียกแล้วก็ยิ้มหวานเมื่อเห็นเขาหันมามองเธอ
หญิงสาวล้วงเอาแคตตาล็อกชุดแต่งงานออกมาแล้วกางออกตรงไปยังสามี หลายวันมานี้อรุณวดีอารมณ์ดีขึ้นมาก คงเพราะรัฐศาสตร์ยอมไปจดทะเบียนสมรสกับตนแล้วนั่นเอง
“ช่วยกันเลือกหน่อยค่ะชุดแบบไหนดี”
“หนูดีเลือกเลย”
“เอาอีกแล้วนะ” อรุณวดีใช้เสียงเข้มๆ ต่ำๆ ปรามรัฐศาสตร์
เท่านั้นเองเขาก็ปิดหน้าจอลงแล้วหันมามองแค็ตตาล็อกชุดแต่งงานในมือของอรุณวดี
“หนูดีว่าชุดแบบนี้ดีนะคะ หนูดีใส่แล้วขึ๊นขึ้นค่ะ แบบของผู้ชายหนูดีก็ว่าถ้าพี่พีทใส่แล้วต้องหล่อมากแน่ๆ เลยค่ะ”
รัฐศาสตร์พยักหน้าแล้วเออออตอบไป “ครับ หนูดีว่าหล่อก็หล่อ”
หลังจดทะเบียนสมรสแล้วรัฐศาสตร์ก็ไม่เห็นว่าจะต้องจัดงานอะไรอีก เขาผ่านแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง เห็นแล้วว่าการจัดงานคือความฟุ่มเฟือย แต่อรุณวดีก็ยังยืนยันที่จะจัดงานสมรสแบบเต็มรูปแบบ แม้จะเป็นแบบเงียบๆ แต่พอเห็นงบค่าใช้จ่ายแล้ว รัฐศาสตร์คิดว่าราคาของมันค่อนข้างสูงอยู่เช่นกัน
- Writer
