กัปตันบารอนอ้าปากค้างอย่างงุนงง เคยสั่งลูกเรือและคนที่อยู่ใต้อาณัติจนเคยชิน พอมาเจอหญิงสาวใจกล้าบ้าบิ่นที่เอ่ยปากออกคำสั่งกัปตันเรือผู้ยิ่งใหญ่ก็ทำให้เขาถึงกับอึ้งนิ่งงันอย่างคาดไม่ถึง เขาวางนันท์นลินให้ยืนบนพื้นห้องน้ำ เอื้อมมือไปกอบกุมใบหน้าหวานไว้แล้วหัวเราะร่วนด้วยความพึงพอใจ
คิ้วโก่งงามดุจคันศรขมวดชนกันให้ยุ่งด้วยความสงสัย ที่จู่ๆ กัปตันดี ทีสต์ ก็เอาแต่จ้องหน้าเธอจากนั้นก็หัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆ
“หน้านลินเหมือนตัวตลกหรือคะ คุณดี ทีสต์ ถึงได้หัวเราะร่วนแบบนี้”
“เปล่า!...ตัวตลกไม่ได้สวยเร่าร้อนเหมือนเธอสักนิด แต่ที่ฉันหัวเราะเพราะกำลังถูกใจที่เธอกล้าออกคำสั่งกับฉันทั้งๆ ที่ไม่เคยมีใครกล้าทำมาก่อน”
“แล้วไงคะ คุณจะโยนนลินลงทะเลเหมือนวันก่อนมั้ยคะ” นันท์นลินเท้าสะเอวเอ่ยถามเสียงแข็ง
นัยน์ตาสีทองกระตุกแววเสียใจให้เห็นวูบหนึ่งก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นแววตาที่เต็มไปด้วยความต้องการร้อนแรง
