Aynadan son kez kendime baktım. Üzerimde toprak tonlarında şortlu takım vardı. Poyraz’ın beni nilüferlere götürdüğü günün üzerinden bir hafta geçmişti ve bugün maalesef ki otele son gidişimdi. Bahçe bugün tamamlanacaktı.
Bu durum sana ne hissettiriyor diye soracak olursanız…
Açıkçası biraz durgun ve keyifsizdim. Poyraz, otel, bahçe ve çalışmak bana düşündüğümden daha iyi gelmişti. Tüm bu etkenler sayesinde yaşadığım bu dönemi çok daha sağlıklı geçiriyordum. Bu bir haftalık süreçte yer yer ağlama krizlerim, andan kopup düşünce dünyamda yaşamalarım fazlasıyla olmuştu ama sonrasında kendimi toparlayabilmiştim. Tüm bunları çevremdeki kalabalık sayesinde yapabilmişken bundan sonrasında ne yapacaktım hiçbir fikrim yoktu. Babamın sesiyle düşüncelerimden çıkmak durumunda kaldım.
-İpek kızım, a
