บทที่11
“ข้าอยากได้ชิงช้า” ชิงหลันเอ่ยลอย ๆ
ซงหลิวที่พาหญิงสาวมานั่งจิบชารับลมหันมองหน้าหญิงสาว “ชิงช้า คุณหนูอยากเล่นหรือ”
ชิงหลันพยักหน้า ตอนนี้นางรู้สึกดีที่มีซงหลิวอยู่ข้าง ๆ เกือบลืมไปเสียแล้วว่าชีวิตช่วงหนี่งในชาติก่อนต้องกลายเป็นวิญญาณไร้ที่พักพิงต้องเกาะติดกับเหวินอี้อยู่หลายปีช่างทรมานยิ่งนัก
“การที่วิญญาณเกาะติดอยู่กับคนคนหนึ่งมันหมายความเช่นไรเจ้ารู้หรือไม่”
ซงหลิวส่ายหน้า “คุณหนูถามข้าทุกเรื่อง แต่ข้านั้นไม่ได้เก่งกาจรู้ไปหมดทุกเรื่องหรอกนะขอรับ”
ชิงหลันหัวเราะ “ข้าก็แค่สงสัย หากเราตายเพราะคนคนหนึ่งเราก็จะเกาะติดอยู่กับเขาเช่นนั้นหรือ” ท่าทางเหม่อลอยของชิงหลันทำให้ซงหลิวที่มองเริ่มกังวล
“คุณหนูก็อยู่กับข้าตลอด จะว่าไปดูงิ้วมาก็ไม่ใช่ทำไมถึงถามอะไรแปลก ๆ” ยิ่งอยู่ด้วยกันนาน การพูดการจาของซงหลิวก็เป็นธรรมชาติขึ้นไม่ได้เก็บปากเก็บคำดั่งเช่นเมื่อก่อน
“สาวใช้เล่าให้ฟังระห
