“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันแทงจริงๆ ด้วย ถ้าคิดว่าจะขืนใจฉันได้อีกคุณก็จะได้ไปแต่ร่างกาย แต่อย่าหวังว่าชีวิตฉันจะอยู่” เธอประกาศกร้าวอย่างน่ากลัว จนภาคินเองใจหายวูบ... เพราะเขารู้ว่าคนอย่างอมาวดีใจเด็ดเพียงใด หล่อนเคยพูดเสมอๆ ในช่วงหลังๆว่าหล่อนจะทำอะไรกับชีวิตตัวเองหรือคนอื่นก็ได้เพราะหล่อนไม่มีอะไรจะให้เสียไปมากกว่านี้แล้ว
“โอเค ปล่อยไอ้แก้วบ้านั่นได้แล้วมันบาดมือคุณจนเลือดจะไหลหมดตัวแล้วนะ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายคุณอีก คราวนี้สัญญาจริงๆ คนอย่างนายภาคินพูดคำไหนคำนั้น” เขาลงให้เธอในที่สุดเพราะทนเห็นเธอทำร้ายตัวเองไม่ได้อีกต่อไป
“ฉันจะคอยดู... อย่าให้ฉันต้องเอามีดมาแทงตัวเองตายเพราะใครบางคนไม่รักษาสัญญาก็แล้วกัน” อมาวดีบอกอย่างไม่เชื่อถือ แต่เธอก็ยอมทิ้งเศษแก้วในมือลุกขึ้นยืนเผชิญหน้าเขา
“เดี๋ยวก่อน ผมยังพูดไม่จบ ผมมีเงื่อนไขว่าผมจะรักษาสัญญาก็ต่อเมื่อคุณสัญญากับผมว่าจะทำตัวว่าง่ายและไม่หนี
