“ของครบแล้ว มาๆ ลื้อมาตักไปกินกัน อ้าว อาวาดกับอาสี่มาพอดี มาๆ ลื้อสองคนพากันมานั่งเลยมา ไอหย่า แล้วลื้อสองคนเอาอะไรมาอีก”
ผมยิ้มให้ม๊าและทักทายทุกคนออกไปพร้อมร่างบาง แล้วก็เอาถุงแตงโมลูกใหญ่วางไว้บนโต๊ะ
“สวัสดีครับป๊า ม๊า สวัสดีครับเฮีย สวัสดีครับเจ๊”
“สวัสดีค่ะ วาดทอดกุนเชียงแล้วก็เอาแตงโมมาด้วยค่ะ เห็นเขาว่ามันหลงฤดูไม่รู้ว่าจะหวานไหม”
“มาๆ ลื้อสองคนมาตักไปกินกันเลย เดี๋ยวอาภพกับอากิตอั๊วป้อนเอง”
“ใช่ๆ มา อากิต มาหาอากงไหม”
“อะ!!”
“หึหึ ลื้อก็คิดถึงอากงเหรอ ไอหย่า หลานชายทั้งสองคนของอากงตัวกลมขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย”
“กะ!! อะ!”
“ไอหย่า ลื้อเรียกอากงได้แล้วเหรอ”
“มาๆ อาภพ ลื้อมาหาอาม่า ไหนลื้อชอบอะไร อาม่าจะได้ตักให้ลื้อเยอะๆ”
“ภพชอบกุนเชียงกับหมูสับครับอาม่า”
“ไอหย่า ลื้อชอบเหมือนพ่อลื้อเลย มาๆ เดี๋ยวอาม่าเอาให้ลื้อเยอะๆ นะ”
“ขอบคุณครับอาม่า”
อนิจจัง คือฉันก็กลัวว่าทุกคนจะมอง
