Habang hawak-hawak ako ni Zen hindi ko parin makuha ang takot sa aking buong puso kasi baka bumalik ang mga iyon at hindi ko nalang napansin na bigla nalang nila ulit akung pinaray at hindi ko alam kung lalapitin parin ako ng swerte habang nandito kasi pasalamat nalang ako na hanggang ngayon buhay pa ako. Marahang hinaplos ni Zen ang aking mukha habang punong-puno ng pagalala ang kanyang mukha.
“Mabuti nalang nasalo ko ang pana na ito dahil kung hindi malamang matatamaan niya talaga si Nikini,” saad ng ina ni Zen kaya mabilis naman akung napatingin sa kanya at nakatingin din pala ito sa akin. “Im so sorry anak,” mahina nitong saad sabay tingin kay Zen kaya wala ng nagawa si Zen kundi malalim na itong napabuntong hininga habang ako naman ay napabuntong hininga nalang kasi hindi mo naman
